Category: Ασταμάτητη μηχανή

London calling

Πέμπτη 29 Νοέμβρη. Το προφανές ενός δικαιώματος (οποιουδήποτε) συνεπάγεται και άλλα προφανή. Για παράδειγμα την γνώση του πως (με ποιον τρόπο) και πότε (υπό ποιους όρους) θα το ασκήσεις. Όμως είναι άλλο πράγμα το δικαίωμα να φύγεις απ’ το σπίτι των γονιών σου (βάζεις τα απαραίτητα σε μια βαλίτσα και ορμάς…) και άλλο το δικαίωμα να φύγεις από μια πέρα για πέρα καπιταλιστική συμφωνία· για το καλό του δικού σου «εθνικού» καπιταλισμού…

Συνεπώς, μετά από 29 μήνες, οι «εκπρόσωποι του λαού» και ο «λαός» της αυτού μεγαλειότητας ο ίδιος, βρίσκονται πάντα μπροστά στους ίδιους δαίμονες, όπως κι εκείνον τον όχι μακρινό Ιούνη. Κυρίως βρίσκονται μπροστά στο φάντασμα μιας ξεπερασμένης προ πολλού αυτοκρατορικής αυτοδυναμίας, ενός ξεπεσμένου μεγαλείου, μιας «φλεγματικής» ψύχωσης: θέλουμε καλύτερους όρους λένε οι εθνικιστές του brexit, θα ξαναδιαπραγματευτούμε – δεν μας κάνει αυτή η συμφωνία.

Το ότι η άλλη πλευρά με κωδικό «Βρυξέλλες» λέει take it or leave it· λέει ότι «δεν υπάρχει άλλη συμφωνία ή άλλη διαπραγμάτευση» δεν λαμβάνεται υπόψη. Γιατί; Επειδή κοντράρει τις εθνικές φαντασιώσεις (του λαού της αυτού μεγαλειότητας, κλπ κλπ). Δεν είμαστε παντοδύναμοι; Αποκλείεται!!!

Να πως μένουν στέρεες αυτές οι φαντασιώσεις: άγνοια της ιστορίας. Το βασίλειο της αγγλίας, της σκωτίας, της ουαλίας και της βόρειας ιρλανδίας ήταν αδύναμο ήδη όταν κτύπησε την πόρτα της τότε εοκ, το ’63. «Έφαγε (γαλλική) πόρτα»… Ξανακτύπησε το ’67. «Ξαναέφαγε (γαλλική) πόρτα»… Κτύπησε τρίτη φορά, το ’69 – η αίτηση έγινε δεκτή. Πριν 50 χρόνια: το αγγλικό κεφάλαιο παρακαλούσε να μπει (και το Παρίσι το δέχτηκε με τα χίλια ζόρια) σε μια καπιταλιστική ευρωπαϊκή συμμαχία την οποία είχε ανάγκη. Αν όχι οι δημαγωγίες τι είναι εκείνο που κάνει αυτό το αγγλικό κεφάλαιο (ή τα πιο λαχανιασμένα τμηματά του) «ποιο δυνατά», σε θέση να απαιτούν βολικές ρυθμίσεις, επειδή «δεν έχουν ανάγκη» την ε.ε. τώρα πια;

Μήπως η θέληση των σκωτσέζων; Μήπως η θέληση των καθολικών της βόρειας ιρλανδίας; Ή μήπως το γεγονός ότι ξανάεγινε ένας συμπαγής βιομηχανικός και αγροτικός καπιταλισμός που δεν έχει ανάγκη πια τον χρηματοπιστωτισμό;

Υπάρχει ένα (αγγλικό) αστείο που αποδίδει το παραμύθι της «εθνικής υπεροχής» του ενωμένου βασιλείου. Όταν χαλάει ο καιρός στη Μάγχη (λέει το αστείο) η σωστή παρατήρηση των άγγλων μετεωρολόγων είναι «κακοκαιρία αύριο στα στενά… θα αποκλειστεί η ήπειρος»… Απ’ το νησί…

Φαίνεται πως είναι ακόμα αρκετοί εκείνοι που, έτσι, χωρίς σχέδιο και χωρίς σχέση με την πραγματικότητα, είναι βαθύτατα πεπεισμένοι πως «θα καταστραφεί η ήπειρος» αν φύγει το νησί…

Μήπως είναι κι αυτοί έλληνες; Για το ηλιακό σύστημα τι λένε;

Khartoum calling

Πέμπτη 29 Νοέμβρη. Από τότε που το κινεζικό και το τουρκικό καθεστώς άνοιξαν δουλειές στο σουδάν το περιμέναμε. Άργησε, αλλά γίνεται τώρα. Το Χαρτούμ, που συμμετέχει με τουλάχιστον 3.000 πεζικό και αεροπλάνα στην υπό τον τοξικό (και τον άλλο τοξικό, του Αμπού Ντάμπι) εκστρατεία κατά των Houthis στην υεμένη, ανακοίνωσε στο Ριάντ ότι είναι για να φεύγει.

Οι επιδόσεις του τοξικού στη τέχνη του χασάπη (: Khashoggi) είναι η τελευταία και μάλλον η λιγότερο «στρατηγική» αιτία της αλλαγής γραμμής του σουδανικού καθεστώτος. Μετά από 3,5 χρόνια πολέμου εναντίον ενός αντιπάλου (των Houthis) που απ’ την μια μεριά είναι γερά εδραιωμένος στη δυτική υεμένη και απ’ την άλλη δεν έχει ούτε τα όπλα ούτε την υποστηρίξη που διαθέτει το Ριάντ κι όμως (αυτός ο πόλεμος) δεν έχει κερδηθεί και ούτε πρόκειται, ο καθένας μπορεί να κάνει επανεκτίμηση της κατάστασης.

Για το παλάτι της σοαυδικής αραβίας, απ’ την άλλη μεριά, το να την κάνει ένας βασικός σύμμαχος την ώρα που όλο και περισσότεροι (διεθνώς) το κατηγορούν για εγκλήματα πολέμου στην υεμένη, δεν είναι απλά μείον μερικές χιλιάδες όπλα. Είναι, κυρίως, το υπονοούμενο «τώρα βγάλτα πέρα μόνος σου».

Μόνο που το πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου που λέγεται «υεμένη» δεν αφορά μόνο τον τοξικό. Αφορά και τους υποστηρικτές του (στον συγκεκριμένο πόλεμο) στο Τελ Αβίβ και στην Ουάσιγκτον. Οπωσδήποτε έχουν το know how να σερβίρουν την στρατιωτική αποτυχία στην υεμένη σα «νίκη του ανθρωπισμού» τους… Ελάχιστους θα πείσουν.

Η βασική λεπτομέρεια; Η θέση της υεμένης στον χάρτη…

Όχι εντελώς unknown

Πέμπτη 29 Νοέμβρη. Κάναμε χτες λάθος στη μέρα: η ακρόαση στην αμερικανική γερουσία για τις σχέσεις ηπα – σαουδικής αραβίας δεν ήταν για αύριο (Παρασκευή). Έγινε χτες (Τετάρτη). Και οι 100 γερουσιαστές (με ελαφρά πλειοψηφία των συντηρητικών) ψήφισε 63 – 37 υπέρ του να διακοπεί η αμερικανική βοήθεια στο Ριάντ σε ότι αφορά τον πόλεμο στην υεμένη· (αναγνωρίζοντας, κατά συνέπεια, ότι υπάρχει τέτοια «βοήθεια» στα εγκλήματα πολέμου εκεί).

Παρότι οι Pompeo και Mattis προσπάθησαν να πείσουν την γερουσία ότι «θα είναι λάθος να αδυνατίσουν οι δεσμοί Ουάσιγκτον – Ριάντ εξαιτίας μιας παλιοδολοφονίας» (ενώ γίνονται τόσο εύκολα τόσες πολλές και στην υεμένη) η γερουσιαστική πλειοψηφία φαίνεται ότι ανησυχεί για το image της.

Το ψήφισμα πρέπει να εγκριθεί απ’ την βουλή των αντιπροσώπων (πράγμα που θεωρείται δεδομένο) και μετά να υπογραφτεί απ’ το ψόφιο κουνάβι. Τυπικά ο ψοφιοκούναβος πρόεδρας έχει δικαίωμα να βάλει βέτο και να μην το υπογράψει. Ωστόσο θα κερδίσει απλά λίγο χρόνο: πολλοί απ’ τους 63 λένε ότι αν χρειαστεί θα καλέσουν ειδικά την Haspel (της cia) να πει αυτά που η υπηρεσία της ξέρει για την δολοφονία του Khashoggi. Κι αν γίνει αυτό, καλύτερα το ψόφιο κουνάβι να πάρει τον γαμπρό του και να αυτοεξοριστούν στο Ριάντ…

(Καταλαβαίνει κανείς ότι το σουδανικό καθεστώς την κάνει «την κατάλληλη στιγμή»).

Διαγράφεται στον ορίζοντα μια σημαντική επιτυχία για τους Houthis αλλά και για τουλάχιστον 2 απ’ τους 3 του μπλοκ της Αστάνα: την Τεχεράνη και την Άγκυρα.

Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει.

Wanted!

Τετάρτη 28 Νοέμβρη. Υπάρχουν ορισμένα (εθνικά) νομικά συστήματα που επιτρέπουν στους εαυτούς τους την αυτοτελή δικαστική έρευνα και τις διώξεις εναντίον υπηκόων άλλων κρατών – για σοβαρά εγκλήματα, που έχουν γίνει αλλού. Το ισπανικό είναι τέτοια περίπτωση. Το αργεντίνικο μια άλλη.

Στα δικαστήρια της αργεντινής προσέφυγε λοιπόν, πρόσφατα, η οργάνωση human rights watch – εναντίον του τοξικού. Και ο Ramiro Gonzalez, αρχι-εισαγγελέας στο Buenos Aires, ξεκίνησε την σχετική έρευνα. Όχι μόνο για την δολοφονία του Khashoggi, αλλά και (ίσως κυρίως) για τα εγκλήματα πολέμου που κάνουν οι στρατιώτες και οι μισθοφόροι του Ριάντ (και του Αμπού Ντάμπι) στην υεμένη. Αυτά τα τελευταία είναι, άλλωστε, στοιχειοθετημένα από πολλές (και «επίσημες») πλευρές.

Η έρευνα είναι σε σχετικά αρχικό στάδιο, και είναι μάλλον απίθανο να εκδώσει ο Gonzalez διεθνές ένταλμα σύλληψης κατά του τοξικού πριν το τέλος της βδομάδας, όπου (με «ευκαιρία» την σύνοδο των g-20 στο Buenos Aires) ο τοξικός θα πάει προς τα εκεί για να κάνει την βόλτα του. Προστατεύεται, εξάλλου, από την «διπλωματική ασυλία».

Δεν κινδυνεύει εκτός συνόρων με χειροπέδες. Και, η αγνή brutal ιδιοσυγκρασία του, επιτρέπει μια φούσκα πάνω απ’ το κεφάλι του με το «θα μου κλάσετε τα genitals». Απ’ την άλλη έχει όνειρα και φιλοδοξίες για το μέλλον του σαν «ηγέτης» – αν και εφόσον συνεχίσει να κρατάει τις καρέκλες του (κάτι για το οποίο διατηρούμε σοβαρές αμφιβολίες…).

Δεν είναι εύκολο να γίνονται σοβαρές «καθαρές» δουλειές μ’ έναν καταζητούμενο εγκληματία πολέμου… Όχι, τουλάχιστον, με τα ισχύοντα επίσημα διεθνή ήθη…

Unknown!

Τετάρτη 28 Νοέμβρη. Φοβάται το ψοφιοκουναβιστάν τις ίδιες του τις μυστικές υπηρεσίες; Ήρθε η ώρα να το δούμε κι αυτό: σύμφωνα με χθεσινό ρεπορτάζ του αγγλικού καθεστωτικού guardian, το άσπρο σπίτι απαγόρευσε στη διευθύντρια της cia Gina Haspel (γνωστή συνήγορο των βασανιστηρίων…) ή και σε οποιονδήποτε άλλο απ’ τις υπηρεσίες, να καταθέσει την ερχόμενη Παρασκευή σε κεκλεισμένων-των-θυρών συνεδρίαση της γερουσίας για τις σχέσεις ηπα και σαουδικής αραβίας. Θα πάνε μόνο ο υπ.εξ. Pompeo και ο υπ.αμ. «τρελός σκύλος» James Mattis.

Η απαγόρευση θεωρείται πρωτοφανής στα χρονικά, αφού είναι στάνταρ ότι σε τέτοιες «εσωτερικές συζητήσεις» που αφορούν τις διεθνείς σχέσεις της Ουάσιγκτον υπάρχουν πάντα και ανώτατα στελέχη των μυστικών υπηρεσιών, που όλο και κάτι παραπάνω ή ιδιαίτερο θα ξέρουν. Όμως τώρα το ψοφιοκουναβιστάν φοβάται πως αν η Haspel άνοιγε το στόμα της και έλεγε αυτά που ξέρει η υπηρεσία της για την δολοφονία του Khashoggi (πράγμα που θα έκανε υποχρεωτικά απαντώντας σε ερωτήσεις φιλομαθών γερουσιαστών…) η γερουσία θα αναγκαζόταν να κόψει με ταρατατζούμ την στρατιωτική βοήθεια προς τον τοξικό.

Επειδή η απαγόρευση της κατάθεσης της Haspel είναι ολοφάνερα (στα «διεθνή μάτια» αλλά και στην κοινή λογική) υπόθαλψη εγκληματία και μάλιστα ιδιαίτερα άγαρμπη, η «σαουραβοποίηση» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στη μέση Ανατολή, σαν προέκταση της «ισραηλινοποίησής» του, τραβάει όλο και πιο βαθιά στα σκατά το ψόφιο κουνάβι και τους σωματοφύλακές του.

Τι άλλο θα δούμε; Το ότι ένα βασίλειο κτισμένο στην άμμο θα γινόταν σοβαρό θεσμικό πρόβλημα στο εσωτερικό της άλλοτε μόνης υπερδύναμης, ποιος θα το έλεγε πριν 10 χρόνια;

Turkstream

Τετάρτη 28 Νοέμβρη. Η ασταμάτητη μηχανή αναγνωρίζει πως έμεινε λίγο πίσω σε ότι αφορά το θέμα. Ενώ, πράγματι, εκκρεμεί μια τυπική έγκριση από την ε.ε. προκειμένου το ρωσικό γκάζι (και οι αγωγοί της gazprom) να ανηφορίσουν απ’ την Αδριανούπολη προς τα βαλκάνια σαν προέκταση του turkstream, η ρωσική εταιρεία έχει κάνει τις «σωστές κοινοπραξίες» με ευρωπαϊκές ενεργειακές εταιρείες (ακολουθώντας το μοντέλο του nord stream 2) έτσι ώστε το project να είναι συμβατό με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Απόδειξη της προετοιμασίας που έχει γίνει (κι αυτό που αγνοούσαμε…) είναι ότι η gazprom έχει υπογράψει ήδη 7ετή σύμβόλαια τροφοδοσίας (με αφετηρία τον Οκτώβρη του 2022) με την σλοβακία, για 4,4 δις κυβικά μέτρα, απ’ τα οποία η αυστρία θα λαμβάνει τα 3,8 δις, με την ουγγαρία για 4,7 δις κυβικά, με την σερβία για 2 δις κυβικά και με την βουλγαρία για 4,8 δις. (Σύνολο 15,9 – η δυναμικότητα του δεύτερου σκέλους του turkstream). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι έχει γίνει ο σχεδιασμός για την κατασκευή όλων των απαραίτητων αγωγών, ενδιάμεσων σταθμών κλπ, μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, σ’ αυτές τις περιοχές που δείχνει ο πιο πάνω χάρτης.

Πέρα απ’ την ασήμαντη λεπτομέρεια ότι πιθανά «ελληνικά όνειρα» για πέρασμα του κυρίως γκαζοσωλήνα για όλο αυτό το δίκτυο από το βορειοελλαδιστάν είναι για γέλια και για κλάματα (η ιταλία δεν θα είναι πελάτης, τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα), το ερώτημα είναι η αντίδραση του ψοφιοκουναβιστάν.

Το 2014 ένας παρόμοιος αγωγός στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας, που δεν θα «έπιανε» τουρκικό έδαφος αλλά θα περνούσε κατευθείαν στη βουλγαρία, με το όνομα South Stream, «πνίγηκε» απ’ την διοίκηση Ομπάμα. Που άσκησε την «γοητεία της» (δηλαδή τις απειλές της…) κατ’ αρχήν στο βουλγαρικό κράτος και, στη συνέχεια, στους υπόλοιπους δυτικοβαλκάνιους και κεντροευρωπαίους πελάτες του ρωσικού γκαζιού. Ο τρόπος με τον οποίο, τελικά, η ε.ε. ακύρωσε το Νοέμβρη του 2014 τον South Stream ήταν ότι (λόγω της ιδιοκτησίας της gazprom) ήταν αντίθετος με την αντιμονοπωλιακή νομοθεσία της.

Το 2014 είναι το 2014 και το 2018 είναι το 2018. Η εποχή Obama πέρασε, και ήρθε η εποχή Trump. Το ψοφιοκουναβιστάν βρυχάται πια με κάθε αφορμή κατά του project europe (και όχι μόνο) – πράγμα που δεν αρέσει ακόμα και στους ευρωπαίους ομοϊδεάτες των αμερικάνων εθνικιστών – ενώ η Μόσχα φρόντισε εν τω μεταξύ να είναι “τυπικά εντάξει”.

Τώρα η Ουάσιγκτον νοιώθει ακόμα εντονότερο «κόψιμο» (και) στα ενεργειακά πεδία μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου…

Μαύρη θάλασσα

Τετάρτη 28 Νοέμβρη. Θα μπορούσε το πρόσφατο νταβαντούρι στα στενά του Kerch να αφορά και τον turkstream; Είναι, ίσως, νωρίς για να το συμπεράνουμε με απόλυτη σιγουριά· δεν είναι, όμως, καθόλου νωρίς για να το υποθέσουμε λογικά και βάσιμα. Υπάρχουν ορισμένες εκτιμήσεις ότι απ’ την λειτουργία του nord stream 2 και του turkstream το σε άθλια κατάσταση ουκρανικό σύμπλεγμα κράτους / κεφάλαιου θα χάσει γύρω στο 5% του αεπ του – εξαιτίας της σημαντικής μείωσης του «ενοικίου» (των προσόδων δηλαδή) απ’ την διέλευση του προς ευρώπη ευρωπαϊκού γκαζιού απ’ την ουκρανία και τις σωληνώσεις της ουκρανικής naftogaz. Την δεκαετία του ’90 (με αισθητά μικρότερες ποσότητες πάντως) απ’ το ουκρανικό έδαφος περνούσε το 93% του ρωσικού αερίου προς ευρώπη. Το 2014 το ποσοστό είχε πέσει στο 49%. Και όταν θα αρχίσει η λειτουργία των nord stream και turkstream θα πέσει στο 10 με 15%.

Συνεπώς το Κίεβο έχει τους δικούς του λόγους να θέλει μια Μαύρη Θάλασσα σε τρικυμία, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Ήδη, πριν περίπου 10 ημέρες και πριν την φαγούρα στην Αζοφική (στις 19 Νοέμβρη) ο Poroshenko δήλωσε την αντίθεσή του στον turkstream. Συμπίπτει με τα αμερικανικά συμφέροντα – περίεργο ε;. Και άλλωστε όταν η Ουάσιγκτον ρητορεύει κατά του nord stream βάζει το πολωνικό κράτος μπροστά – κάτι ανάλογο ισχύει και για τον turkstream και το ουκρανικό.

Όμως για να «διαταραχτεί» η ασφάλεια παροχής αερίου μέσω αγωγών που είναι στον πάτο της θάλασσας χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα από «φωνές», «διαμαρτυρίες» και τζαρτζαρίσματα στρατιωτικών ακάτων. Η (ομολογημένη απ’ το ίδιο το Κίεβο, δεν γινόταν κι αλλιώς αφού τους έδεσαν οι ρώσοι!) παρουσία αξιωματικών των ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών πάνω σ’ αυτές τις ακάτους μουτζουρώνει φυσικά την «ουκρανική αθωώτητα» στο πρόσφατο σπρωξίδι. Κρουαζιέρα πήγαιναν;

Δεν ξέρουμε πόσο μακρυά θα μπορούσε να πάει όχι το Κίεβο αλλά η Ουάσιγκτον σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου, όπου ούτε το τουρκικό καθεστώς θα της βάλει πλάτη, ούτε το βουλγαρικό βλέπει να καλό μάτι τις «φασαρίες».

Απ’ την άλλη μεριά κρίνουμε ότι εκκρεμεί η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα: ως πότε η Μόσχα θα ανέχεται τον ταραχοποιό που λέγεται Κίεβο; Αυτό το (και αμερικανοκίνητο) κόλπο δεν θα πρέπει κάποτε να τελειώσει;

(φωτογραφία: Atlantic Counsil – σκέτο…)

Ένα χαλικάκι στο παπούτσι…

Τετάρτη 28 Νοέμβρη. Ως το 2015 ο ρωσικός (“μεγαλορώσικος” που θα έλεγε κι ο Βλαδίμηρος…) ιμπεριαλισμός αντιδρούσε με χαρακτηριστικά αμυντικό τρόπο απέναντι στις ισχυρές πιέσεις του αμερικανικού δίπλα του. Στην περίπτωση της γεωργίας, το καλοκαίρι του 2008, δεν την κατέλαβε όλη (αν και ήταν πανεύκολο από στρατιωτική άποψη)· περιορίστηκε στους θύλακες της αμπχαζίας και της νότιας οσετίας. Έξι χρόνια αργότερα, την άνοιξη του 2014, μετά το φασιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο, φάνηκε σα να μη διαθέτει επαρκή επιρροή (;) στα βάθη της «πρώην σοβιετικής δημοκρατίας» της Ουκρανίας και περιορίστηκε σε μια μικρή (αν και σημαντική) περιοχή στα ανατολικά, στο Donbass. Και, φυσικά, στην προσάρτηση της στρατηγικής σημασίας χερσονήσου της Κριμαίας· αυτό, ωστόσο, ήταν μονόδρομος, εξαιτίας της ρωσικής ναυτικής βάσης στη Σεβαστούπολη. Πάντως και στις δύο περιπτώσεις, τόσο της γεωργίας όσο και της ουκρανίας, η πολιτικο-στρατιωτική επιρροή και παρουσία της Ουάσιγκτον δεν απομακρύνθηκε καθόλου απ’ τα ρωσικά σύνορα. Μάλλον εδραιώθηκε. Με την ευκολία του να κρύβεται πίσω απ’ τα τοπικά καθεστώτα.

Το “άλμα” από την αμυντική στάση στην διερεύνηση των επιθετικών του δυνατοτήτων το έκανε ο ρωσικός ιμπεριαλισμός σχετικά πρόσφατα, τον Σεπτέμβρη του 2015 – και μάλιστα αρκετά μακρυά απ’ τα σύνορά του. Οπωσδήποτε η στρατιωτική εμφάνιση στο πλευρό του Άσαντ έγινε με όλους τους τύπους: πρόσκληση απ’ την επίσημη κυβέρνηση. Σωστά καμωμένο…

Το φθινόπωρο του 2015 και τα όσα ακολούθησαν ως τώρα στο συριακό πεδίο μάχης δεν παύουν, ωστόσο, να δίνουν μορφή σε μια «αλλαγή παραδείγματος» στο μέχρι που είναι διατεθειμένη πλέον να φτάσει η Μόσχα όταν κρίνει ότι η Ουάσιγκτον αμφισβητεί τα συμφέροντά της. Απ’ το φθινόπωρο του ’15 και μετά είναι σαφές ότι η Μόσχα θεωρεί πως έχει το potential να μην περιορίζεται στο να διαφυλάξει τα τυπικά της σύνορα· αλλά να φροντίζει τα ευρύτερα όρια της επιρροής της σε διάφορες «ευαίσθητες ζώνες» του πλανήτη.

Πίσω στη Μαύρη Θάλασσα: παρότι η Μόσχα κατάφερε ως τώρα σε ικανό βαθμό να εξουδετερώσει την άμεση επίδραση του ουκρανικού καθεστώτος στις «δουλειές» της, αυτό το καθεστώς παραμένει εκεί. Σε συνθήκες και συσχετισμούς πιο ζόρικους.

Το 2014, για παράδειγμα, ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας μπορούσε να ξεκινάει απ’ την Σεβαστούπολη και να περνάει τα Δαρδανέλια προς τα θερμά νερά αθώα–αθώα «για να παίρνει αέρα». Το 2019 αυτή η γραμμή θαλάσσιας στρατιωτικής κίνησης είναι ζωτικής σημασίας για να κρατάει η Μόσχα τις θέσεις της στην ανατολική Μεσόγειο· σε μια ανατολική Μεσόγειο που έχει ανακηρυχτεί επίσημα σε «πεδίο σπρωξιμάτων» (του 4ου παγκόσμιου). Το 2014 και το 2015 η Μόσχα μπορούσε να «κάνει την δουλειά» της κρατώντας απλά την στρατιωτική της έδραση στην Κριμαία· το 2018 και το 2019 την χρησιμοποιεί εναντίον του άξονα. Το 2014 και το 2015 δεν είχε ούτε αεροπορική βάση στη συρία ούτε αντιαεροπορικά συστήματα στην (τότε) μικρή ναυτική βάση της στην Tartus. Το 2018 και το 2019 έχει και παραέχει, η βάση στην Tartus έχει μεγαλώσει· και η θαλάσσια αρτηρία στήριξης του ρωσικού στρατού στη συρία είναι στο στόχαστρο. Το 2014 δεν είχε η Μόσχα θέμα “τριβών” με τον ιμπεριαλισμό του φασιστικού, απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ. Το 2018 απέκτησε – και φρόντισε “να μην ξανασυμβεί”, φορτώνοντας ακόμα περισσότερα όπλα (S-300), με όλα τα απαραίτητα.

Δεν είναι καθόλου πρωτότυπο: όλα ξεκινάνε σαν “εύκολα και γρήγορα”· και μετά, συνέχεια, από κάποια ανομολόγητη αιτία, όλο και συγκεντρώνονται εκρηκτικά υλικά…

Αυτό που η Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ και το Ριάντ (μαζί με την Άγκυρα και την Ντόχα που, εν τω μεταξύ, έκαναν στροφή…) ξεκίνησαν το 2011 σαν «περίπατο» (της «νέας μέσης Ανατολής») στο συρο-ιρακινό πεδίο μάχης (το project isis) εξελίχθηκε το 2015 σε ελάχιστα συγκεκαλυμένο παγκόσμιο πόλεμο στην ξηρά της «γόνιμης ημισελήνου». Το είπε ο Lavrov, ισχύει. Κι αυτός ο πόλεμος, με τη σειρά του, μεταγγίζεται αργά (;) και σταθερά στο νερό, στην ανατολική Μεσόγειο, στην Ερυθρά Θάλασσα, στον Περσικό κόλπο. Απλώνεται υποχρεωτικά όμως και βορειότερα: στο Αιγαίο, στη Μαύρη Θάλασσα, στην Αζοφική…

Γι’ αυτούς τους λόγους (σε συνδυασμό, φυσικά, με την συμμαχική σχέση Μόσχας – Άγκυρας – Τεχεράνης: μπλοκ της Αστάνα) η Ουάσιγκτον είναι τώρα πολύ περισσότερο «ερεθισμένη» σε σχέση με το 2014 (και το ελλαδιστάν προσφέρει απλόχερα υπηρεσίες σ’ αυτόν τον «ερεθισμό» ελπίζοντας σε κάποια ανταλλάγματα. Αν λέγαμε “βοηθός μαλάκα” θα θεωρούμασταν σεξιστές και αυνανοφοβικοί. Οπότε δεν το λέμε…).

Είτε το καθεστώς του Κιέβου κινείται απ’ τις δικές του αναγκαιότητες επιβίωσης είτε απλά είναι πάντα ο ίδιος γεωπολιτικός προβοκάτορας, η Ουάσιγκτον (κι αν όχι το ψόφιο κουνάβι κάποιοι άλλοι αντ’ αυτού…) θα κοιτάξει να αξιοποιήσει επιθετικότερα και πιο ανοικτά (σε σχέση με πριν λίγα χρόνια) τις ευκαιρίες που θα τις δοθούν (ή θα δημιουργήσει) – εναντίον της Μόσχας.

Το ουκρανικό «χαλικάκι στο παπούτσι» του Πούτιν μοιάζει τώρα – εν δυνάμει – πολύ ενοχλητικότερο από κάτι που θα αντιμετωπιζόταν πάντα με παρακάμψεις (όπως με τον turkstream)… Μία παράκαμψη, δεύτερη παράκαμψη, τρίτη… Ο καιρός περνάει…

Εκτός αν υπάρχει και κάποια άλλη πραγματικότητα στην υπόθεση αυτή, που δεν έχει φανεί ακόμα…

Η ιστορία κινείται σε κάθε περίπτωση – και θα δείξει ακόμα πιο καθαρά τα καπιταλιστικά της δόντια…

(φωτογραφία: Μέσα σε όλα αυτά κάποιοι πουλάνε παραμύθια με λίγους δράκους αλλά περισσότερα λεφτά. Τρυπάνε, τρυπάνε, τρυπάνε, ψάχνοντας ένα χθόνιο eldorado, παριστάνοντας πως αγνοούν ότι το ίδιο γίνεται παγκόσμια, έτσι ώστε πολύ γρήγορα οι προσδοκίες τους να βουλιάξουν σε μια κλασσική «κρίση υπερπροσφοράς». Που θα λυθεί με κανόνια, τα οποία ήδη σβουρίζουν ένα γύρο, επειδή πρέπει να λυθούν κι άλλοι, εξίσου σοβαροί λογαριασμοί.

Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απωλέσαι; Ή, μήπως (σε διασκευή) γίνομαι μάγκας σκάβοντας το λάκκο σας;

Για το κεφάλαιο και τ’ αφεντικά αυτά είναι λυμένα: είτε εδώ είτε εκεί πάντα βγαίνουν (ζωντανοί). Αλλοίμονο σε όσους και όσες νομίζουν ότι επειδή πληρώνουν εισιτήριο πειθαρχίας θα τύχουν ειδικής μεταχείρισης.

Αλλοίμονο…)

Γρήγορα αντανακλαστικά

Τρίτη 27 Νοέμβρη. Κάνω την δήλωση εκ μέρους των ηνωμένων πολιτειών, του βασιλείου της ολλανδίας, της πολωνίας, της σουηδίας και του ενωμένου βασιλείου. Είμαστε ενωμένοι στην αντίθεσή μας στη ρωσική επίθεση. Υποτηρίζουμε σθεναρά την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της ουκρανίας μέσα στα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορά της συμπεριλαμβανομένων και των χωρικών υδάτων της. Εκφράζουμε την βαθιά μας ανησυχία για το περιστατικό που αντιπροσωπεύει μια επικίνδυνη κλιμάκωση και παραβίαση της διεθνούς νομοθεσίας.

Αυτά είπε χθες αργά το απόγευμα η ύαινα / πρέσβειρα των ηπα στον οηε Nikki Haley. Μεγάλη ταχύτητα εκ μέρους της Ουάσιγκτον στο να συγκροτήσει «μπλοκ». Κι ίσως απ’ την βιασύνη της η κυρα Nikki ξέχασε να συμπεριλάβει τον πολυτιμότερο σύμμαχό της: το βασίλειο της σαουδικής αραβίας. Για χάρη του οποίου τουμπεκί ψιλοκομμένο…

Κατά τα υπόλοιπα η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της λένε, απλά, το γνωστό (κατά την γνώμη τους): ότι η χερσόνησος της Κριμαίας ανήκει στο Κίεβο. Αλλά αυτά είναι λόγια που δεν έχουν μεγάλη σημασία. Oύτε στην Κριμαία ούτε στην βορειοανατολική συρία, ούτε στα υψώματα του Γκολάν μετράνε: είναι καιρός τώρα που στον διακρατικό, ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό η «νομιμότητα» βρίσκεται στην κάνη – με την ευρεία έννοια.

Έχουν σχέση η Αζοφική και η Μαύρη Θάλασσα με την συρία, τον λίβανο, την ανατολική Μεσόγειο, το ισραήλ και την σαουδική αραβία, την βαλτική και την πολωνία; Ναι!

(Αν ένα κράτος, οποιοδήποτε κράτος, έχει συνοριακά προβλήματα με γείτονα – όχι ασυνήθιστο – αυτό που είναι αναμενόμενο είναι να μετακινήσει στρατό στα επίμαχα σημεία. Όχι να κηρύξει στρατιωτικό νόμο!

Ωστόσο αυτό ήταν που έκανε ο Poroshenko, στο Κίεβο. Πήρε και την έγκριση της βουλής – με ισχύ ενός μηνός και για 10 απ’ τις 27 περιοχές του κράτους, στα ανατολικά. «Και βλέπουμε». Ξεκούδουνη κίνηση σε κάθε περίπτωση ως προς την «αφορμή» που επιστρατεύτηκε, οπότε οι ουκρανοί και όχι μόνο θα πρέπει να βρουν την αιτία. Ούτε καν στη διάρκεια του πολέμου στο Donbass το ’14 και το ’15 το φασιστικό Κίεβο δεν πήρε τέτοια απόφαση…

Με εκλογές στην ουκρανία εν όψει τον ερχόμενο Μάρτη η Μόσχα υποστηρίζει ότι ο Poroshenko θέλει είτε να ενισχύσει την παραπαίουσα υποψηφιότητά του είτε να αναβάλει τις εκλογές. Λογικό ακούγεται, αλλά όχι υποχρεωτικά η μόνη εκδοχή. Η ασταμάτητη μηχανή έχει κάποιες διαφορετικές σκέψεις, αλλά δεν βιάζεται. Θα περιμένει).

(φωτογραφία: Κατά την Μόσχα, σύμφωνα με τον χάρτη, οι ουκρανικές άκατοι έπλεαν μέσα στα χωρικά ύδατα της Κριμαίας, δηλαδή της ρωσίας. Οπότε να η ερώτηση χωρίς αποδέκτη: δηλαδή όλα τα υπόλοιπα στην περιοχή είναι ο.κ., ε;

Όχι, καθόλου δεν είναι. Αν η Μόσχα έχει ένα ουσιαστικό πλεονέκτημα, αυτό δεν είναι η γέφυρα που ενώνει ρωσία και Κριμαία, την οποία οι φασίστες του Κιέβου θα ήθελαν να ανατινάξουν. Αλλά η συμμαχία της με την Άγκυρα και η εξαιρετικά πιθανή «ουδετερότητα» της Σόφιας, σε ότι αφορά τους συσχετισμούς στη Μαύρη Θάλασσα….)

Εμπρός γενναίοι!

Τρίτη 27 Νοέμβρη. Πριν ενάμισυ μήνα (12 Οκτώβρη) στην ιστοσελίδα της ένωσης νοσηλευτών ελλάδος, κάτω απ’ τον τίτλο «πρόσκληση για εργασία στη σαουδική αραβία» θα μπορούσε κάθε ενδιαφερόμενος / η να διαβάσει τα εξής (Στ. ευχαριστούμε!):

Προσφάτως υπηρεσιακοί παράγοντες του Υπουργείου Άμυνας της Σαουδικής Αραβίας ήρθαν σε επαφή με το ΔΣ της Ένωσης Νοσηλευτών Ελλάδος, προκειμένου να μεταφέρουν το ενδιαφέρον τους για την άμεση πρόσληψη πολυάριθμων Ελλήνων νοσηλευτριών και νοσηλευτών, με στόχο την στελέχωση με νοσηλευτικό προσωπικό ενός νέου στρατιωτικού νοσοκομείου στο Ριάντ, δυναμικότητας 1500 κλινών.

Πρόκειται για θέσεις πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με μηνιαίο μισθό, που ξεκινάει από τις 3.680,00 δολάρια ΗΠΑ. Το ύψος του μισθού δύναται μέχρι και να διπλασιασθεί, ανάλογα της εξειδίκευσης εκάστου νοσηλευτή, ενώ προβλέπονται και λοιπές προσωπικές παροχές, αποτιμητές σε χρήμα, που αυξάνουν την μηνιαία πρόσοδο. Η επιλογή του προσωπικού θα λάβει χώρα κατόπιν συνεντεύξεων, που θα διενεργηθούν στην Αθήνα.

Ανοίγεις στρατιωτικό νοσοκομείο (1500 κλινών!) αν περιμένεις επί γης ειρήνη; Θα ήταν ανιαρό να κάνεις προσλήψεις νοσοκόμων (γιατί όχι και γιατρών;) από ελλάδα μεριά για να μαζεύουν τις αράχνες απ’ τα κρεβάτια.

Συνεπώς το μαγαζί (το σαουδαραβικό παλάτι…) οργανώνεται για πόλεμο. Όχι στην δευτέρα παρουσία· νωρίτερα… Θα είναι πόλεμος δικός του ή πόλεμος συμμάχων του; Μήπως και τα δύο; Και από που θα έρχονται οι τραυματίες που θα περιθάλπτουν οι (και έλληνες) νοσηλευτές; Απ’ την βόρεια κορέα; Ή από τα πέριξ – λέμε;

Μεγάλοι άνθρωποι είστε, δεν χρειάζεται η υπόδειξή μας… Απλά μια υπενθύμιση σε όσους / όσες τσιμπήσουν (γιατί όχι;) με τους υψηλότατους μισθούς. Πέρα απ’ τα υπόλοιπα (του είδους πως είναι η ζωή των πρωτοκοσμικών στο φασιστικό σαουδαραβικό καθεστώς) ας μην ξεχάσουν κι αυτό: για κάποιον λόγο που ποτέ δεν εξηγείται αλλά ισχύει 110% τα νοσοκομεία δεν εξαιρούνται απ’ τον κατάλογο των στόχων των βομβαρδισμών.

Απλά, αν είναι απαραίτητο να γίνει, εκ των υστέρων δικαιολογείται η καταστροφή τους με το γνωστό “έγινε κατά λάθος”. Πράγμα που σημαίνει: μπορεί να μην είναι καλή ιδέα στρατιωτικός νοσοκόμος στη σαουδική αραβία…

Κατά τα άλλα είναι αληθινοί φίλοι ο τοξικός και η συμμορία του. Δεν πληρώνουν μόνο για τις οβίδες μας… Πληρώνουν και για τις νοσοκόμες μας!…

(φωτογραφία: Δεν είναι απλά στρατιωτικό νοσοκομείο, είναι μια «πόλη» στρατιωτικής νοσηλείας. Ε ρε πανηγύρια!!!)