Category: Midnight Rebel

Excuse

Δευτέρα 27 Φλεβάρη>> Απ’ τους Film Noir – μέσα ‘80s, εδώ στα μέρη μας.

Chase me

Δευτέρα 20 Φλεβάρη>> Πίσω στο 1990, μια χρονιά σημαδιακή∙ μια χρονιά αρμός ανάμεσα σε δυο διαφορετικές εποχές∙ μια σοβαρή ευκαιρία ανταγωνιστικής ανασυγκρότησης που χάθηκε σαν καπνός. Οι Deus ex machina τραγουδούν Κυνήγησέ με! Δεν θα με βρεις!  

(Ίσως (και) απ’ το κατειλημμένο από «εξωφοιτητικά στοιχεία» Πολυτεχνείο∙ εκεί, μπροστά στο Αβέρωφ, με την Πατησίων σαν ηχείο).

Hey, hey, My, My

Δευτέρα 13 Φλεβάρη>> Συνέχεια στα ακούσματα απ’ το παρελθόν. Σήμερα οι Villa 21, απ’ το μακρινό 1988, σε μια ενδιαφέρουσα διασκευή.

Showdown

Δευτέρα 6 Φλεβάρη>> Επειδή σ’ αυτό το μίζερο μέρος ξεπετάγονται πότε πότε μουσικάρες (που μπορεί να τις καταπίνει το εμπόριο, μπορεί και όχι), ας ονομάσουμε κάποιες επιλογές μας για τον επόμενο καιρό: να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Και ποιος ξέρει; Αν η μνήμη τις σκαπουλάρει σ’ αυτό το σκοτεινό τούνελ, τότε μπορεί να προκύψουν καινούργια ξεσπάσματα.

Για σήμερα: Blackmail και Showdown. Life before death ίσως;

Όπως και νάχει: αρχές ‘90ς. (Για τον Μ.Μ.)

KMAG YOYO

Δευτέρα 30 Γενάρη>> Mια rock/country μπαλάντα από τον Hayes Carll, που θα μπορούσε να είναι το αμερικανικό ανάλογο του «Διδυμότειχο Blues»: ένας πεζοναύτης κάπου στο αφγανιστάν «τα βλέπει όλα» (επίσης τα πίνει όλα…) Ο τίτλος είναι μεταμοντέρνα στρατιωτική αργκώ: τα αρχικά του “Kiss My Ass Guys, You’re on Your Own” που για τους αμετανόητους που ξέχασαν τα αγγλικά του lower θα μπορούσε να μεταφραστεί «κλάστε μου τ’ αρ… μάγκες, βγάλτε τα πέρα μόνοι σας»…

Orishas

Δευτέρα 23 Γενάρη>> Είναι ράπερς, είναι κουβανοί, ζουν διάσπαρτοι στην ευρώπη – αλλά δεν είναι εξόριστοι ή φυγάδες! Πηγαινοέρχονται… Δημιουργήθηκαν στα τέλη των ‘90s στο Παρίσι – λίγο μετά τους ανακάλυψε και ο Fidel.

To «orishas» προέρχεται απ’ τον αφρικάνικο παγανισμό, και σημαίνει κάτι σαν «πνεύμα», που υπάρχει στη φύση αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις.

Ααα: επιπλέον τους ξέρετε…


Superstition

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Ένα ιστορικό κομμάτι, μια ιστορική στιγμή της συνεργασίας Stevie Wonder και Jeff Beck. In memoriam.

Και εδώ οι Yardbirds – από το Blow up του Antonioni (1966):

Moonchild

Δευτέρα 9 Γενάρη>> …Ο ιστορικός υλιστής αφήνει τους άλλους να εξαντληθούν με την πόρνη που ονομάζεται «μια φορά κι ένα καιρό» στο μπουρδέλο του ιστορικισμού… Αυτό έγραψε κάποτε ο W. Benjamin. Εν τω μεταξύ το μπουρδέλο του ιστορικισμού έγινε αυνανιστήριο, οπότε εκεί εξαντλούνται όσοι θαυμάζουν τον εαυτό τους.

Ευτυχώς! Δεν θα μάθουν ποτέ πόσο έρωτα είχαν οι άγριες καταλήψεις των εργοστασίων στις βιομηχανικές ζώνες του ελλαδιστάν το 1976, ούτε το πως το φεγγαρόφωτο και η stratocaster πήγαιναν τα δώρα τους στα γεννητούρια της εργατικής αυτονομίας γύρω απ’ τις νυχτερινές φωτιές…

Ευτυχώς!

Και για όσους / όσες ήξεραν νωρίς νωρίς ότι σ’ αυτόν τον τόπο όσοι αγαπάνε τρώνε βρώμικο ψωμί, ένας Rory ακόμα – απ’ το 1974, όταν το υπόγειο έβραζε…

First we take Manhattan, then we take Berlin

Δευτέρα 2 Γενάρη>> Θα μπορούσε να είναι ο πολεμικός ύμνος μας… Εκεί κάπου στη δεκαετία του ’80. Ή μήπως όχι, απλά ένα φάντασμα που εξατμίστηκε γρήγορα;

Ο θεϊκός Leonard Cohen (καλή του ώρα όπου κι αν βρίσκεται) υποδεικνύει τα σημεία του ορίζοντα∙ του ορίζοντα που αφήσαμε να μαυρίσει…

Eδώ σε πιο ηλεκτρική εκδοχή, απ’ τους R.E.M. (μ’ έναν νυχτερινό δρόμο που κάτι μπορεί – θα πρέπει – να σας θυμίζει…)

Κι εδώ απ’ τον Joe Cocker, σε μια ερμηνεία αυθεντικά Κοκερίστικη.

Reptila

Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> Μια γυναικεία μπάντα απ’ την χιλή, σχετικά καινούργια. Ξεκίνησε το 2018 (ως Reptilian beats τότε) και πειραματίζεται, από παραδοσιακή μουσική των Άνδεων ως ηλεκτρονική, και από afro beat ως punk.

Εδώ στην ταράτσα ενός μπαρ στο Santiago στα πρώτα της βήματα, τον Μάη του 2018:

Bonus track (στη θέση της ευχής «καλή χρονιά» που σχεδόν δεν τολμάμε να ξεστομίσουμε!): οι επίσης χιλιανοί (πιο γνωστοί στην ασταμάτητη μηχανή) Newen Afrobeat – με τον νιγηριανό Oghene Kologbo, απ’ το τσούρμο του Fela Kuti: άνοιξε τα μάτια σου!

(Το video είναι μεταξύ Lagos και Santiago).