Δευτέρα 17 Νοέμβρη >> Επειδή δύσκολο να βρείτε κάτι ευχάριστο σ’ αυτήν εδώ την σελίδα, για σήμερα bonus ένα ευχάριστο μισάωρο video. Ο AkStar, κατά κόσμον Pavel Aksenov, ρώσος κιθαρίστας (από αγ. Πετρούπολη / Λένινγκραντ) γίνεται κλοσάρ μουσικός δρόμου – με διασκεδαστικές συνέπειες.
Όμως: πώς παίζει κιθάρα αυτός ο άνθρωπος; Τι σχολές μουσικής έχουν εκεί πέρα;
Δευτέρα 10 Νοέμβρη >> Ο Trombone Shorty (κατά κόσμον Troy Andrews) από Ν. Ορλεάνη στο Fire and Brimstone – πρόταση φίλου:
Δευτέρα 3 Νοέμβρη >> Αυτό είναι ένα τραγούδι (και μια διαδήλωση) απ’ το καλοκαίρι του 2021 στο Σικάγο. Το 2021: πριν – δηλαδή – την «εισβολή του al Aqsa». Οι τσατσορούφιανοι των πρόσφατων «μεροκάματων» παρέλειψαν να μας πουν ότι το να διαδηλώνεις το 2021 υπέρ της απελευθέρωσης της Παλαιστίνης ήταν «φιλοτρομοκρατική» πράξη…
(Αλλά πάλι τι να πρωτοπρολάβουν οι άνθρωποι από 75 χρόνια κατοχής, βίας και θανάτου;)
Δευτέρα 27 Οκτώβρη >>
Τρίτη 21 Οκτώβρη >> Wipers, 1986
Bonus: Doom Town (λίγο παλιότερο: 1983)
Δευτέρα 13 Οκτώβρη >> Από την κολλεκτίβα Zavani:
Δευτέρα 6 Οκτώβρη >> Φανταστική. Αλλά αισθητικά και πολιτικά ενδιαφέρουσα. Το (τουρκικής κομμουνιστικής καταγωγής) red creators network έβαλε κάτω τους σύνθετους αλγόριθμους και κάλεσε τα πνεύματα του παρελθόντος. Τραγουδούν διαδοχικά:
Η Anna Frank με την Olga Benario-Prestes στο πιάνο
H Pasionaria (Dolores Ibarurri) με την Rosario Sánchez Mora στην κιθάρα.
O Einstein με τον Tesla στο πιάνο
Ο Salvador Allende με τον Victor Jara στην κιθάρα
Οι Yuri Gagarin, Zoya Komodemyanskaya και η παιδική χορωδία Pioneer
Δεκαεννιάμισυ λεπτά που αξίζουν την προσοχή σας (ελληνικοί υπότιτλοι):
Δευτέρα 29 Σεπτέμβρη >> Κυκλοφόρησε ως single στις αρχές της άνοιξης. Περιλαμβάνεται στο τελευταίο album της Yasmine Hamdam I Remember I Forget – κυκλοφόρησε πριν 10 ημέρες.
Δηλαδή; Σύμφωνα με την Hamdam είναι μια αντανάκλαση του θανάτου και της ζωής στην Παλαιστίνη και στο Λίβανο…
Δευτέρα 22 Σεπτέμβρη >> Το κουράγιο και η δημιουργικότητα / εφευρετικότητα αυτών των ανθρώπων σπάει κάθε όριο του τι ξέραμε ή τι θα μπορούσαμε να φανταστούμε!
Εδώ, πριν 3 βδομάδες, ο δάσκαλος μουσικής Ahmed Muin, κάπου ανάμεσα στα ερείπια και τις τεντουπόλεις της Γάζα, συνθέτει ένα τραγούδι σχεδόν acapella, με μόνο ηχητικό background τους ήχους απ’ τα θεοναζί drones πάνω απ’ τα κεφάλια τους – να κρατούν το ίσιο.
Ο σεβασμός είναι μια μικρή λέξη. Ο θαυμασμός είναι μια άλλη μικρή λέξη. Αυτοί κι αυτές είναι που θα βρουν τα λόγια που θα χωράνε το μεγαλείο τους – εμείς δεν μπορούμε…
Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη >> Μπορεί στη Γάζα να μην έχουν ψωμί, αλλά από τη Γάζα βγαίνει πεντεσπάνι… Εν πάση περίπτωση αυτό λέγεται συμπαράσταση στις μέρες μας (δεν υπάρχει κίνδυνος να πεταχτούν Che από το πλήθος) και ας μην γινόμαστε μίζεροι… Σωστά;