Κυριακή 17 Δεκέμβρη. Οι φιλοδοξίες παραμένουν φιλοδοξίες, και παράγουν έργο. Οι “ειδικές δυνάμεις” του αμερικανικού στρατού έδρασαν την χρονιά που πέρασε σε 149 κράτη· τα ¾ του συνόλου των κρατών του πλανήτη. Είναι πολύ υπηρήφανες γι’ αυτό (αλλοίμονο) – ωστόσο μην φανταστείτε “μοναχικούς καταδρομείς μέσα στη νύχτα”. Κάθε άλλο. Πέρα απ’ αυτό καθ’ αυτό το όποιο “στρατιωτικό” έργο τους, αυτά τα αμερικανικά κομμάντα κάνουν “πολιτική δουλειά”. “Πολιτική” με την έννοια ότι διαμορφώνουν τις σχέσεις έως τεχνικές και πολιτικές εξαρτήσεις (μέσω των όπλων που παρέχουν) με τους κατά τόπους συμμάχους τους. Που είναι το “κρέας”, εφόσον οι ζωές των στρατιωτών με αμερικανικά διαβατήρια και διοίκηση είναι, ως γνωστόν, “πολύτιμες” (με την έννοια ότι ο θάνατός τους μπορεί να προκαλέσει εκνευρισμούς στα μετόπισθεν).
Ποιος, λοιπόν, θα ήταν ο καλύτερος να μιλήσει γι’ αυτές τις σχέσεις στη βόρεια συρία, τις σχέσεις ανάμεσα στο αμερικανικό πεντάγωνο και τους ένοπλους κούρδους, απ’ τον καθ’ ύλην αρμόδιο, των διοικητή των “αμερικανικών “ειδικών δυνάμεων” και στη συρία, τον στρατηγό Raymond “Tony” Thomas; Υποθέτουμε ότι καλύτερος δεν υπάρχει…
Στις 21 του περασμένου Ιούλη έγινε στο Aspen του Colorando ένα «συνέδριο για την ασφάλεια», από το Aspen Institute, με τίτλο SOCOM (Special Operations Command): αστυνομεύοντας τον πλανήτη. Ο Raymond Thomas ήταν βασικός ομιλητής, απαντώντας σε ερωτήσεις του προεδρείου του συνεδρίου (ο τονισμός με υπογράμμιση δικός μας):
Ερώτηση: Μιας και βρισκόμαστε στο θέμα των ηγετών των τρομοκρατών, δεν έχουμε ακούσει καθόλου τον αρχηγό του isis Abu Bakr al-Baghdadi απ’ τον περασμένο Νοέμβρη…
Απάντηση: … Ακούγεται ότι είναι νεκρός, αλλά όχι, δεν είναι ακριβώς νεκρός ακόμα. Θα πρέπει να βρίσκεται στα βόρεια της Ράκκα… Μέσα απ’ το δίκτυό μας έχουμε σκοτώσει με μετριοπαθείς εκτιμήσεις 60.000 έως 70.000 απ’ τους δικούς του, τον στρατό του… Τώρα βρισκόμαστε μέσα στην πρωτεύουσα του χαλιφάτου του, την Ράκκα. Θα την καταλάβουμε σύντομα, με τους proxies μας, μια δύναμη που μας υποκαθιστά [surrotage force] 50.000 ανθρώπων που δουλεύουν για εμάς και κάνουν ότι τους πούμε….
…
Ερώτηση: … Πείτε μας για το πως διαλέγετε αυτούς που θεωρείτε ότι μπορείτε πράγματι να υποστηρίξετε και να δουλέψετε μαζί τους.
Απάντηση: Όπως ξέρετε μερικές φορές αυτό γίνεται από ανάγκη, ποιος είναι διαθέσιμος. Η περίπτωση που νομίζω ότι έχει συζητηθεί περισσότερο και έχει παρεξηγηθεί είναι η σχέση με τον εταίρο μας στη συρία, τις αυτοαποκαλούμενες Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις.
Έχει ενδιαφέρον λοιπόν πως διάλεξαν αυτό το όνομα σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή, και εγώ νταραβερίστηκα μαζί τους απευθείας, είχα επίσημη σχέση μ’ αυτούς τους τύπους. Πριν λέγονταν ypg, το οποίο οι τούρκοι λένε ότι είναι το ίδιο το pkk, που το θεωρούν τρομοκρατική οργάνωση, οπότε μας έλεγαν πως μπορείτε να συμμαχήσετε μ’ αυτούς; Οπότε ουσιατικά εγώ πήγα και τους είπα ότι πρέπει να αλλάξετε την μάρκα σας, καταλαβαίνετε, πώς θέλετε να λέγεστε εκτός από ypg;, και τους έδωσα μια μέρα προθεσμία, και τότε ανακοίνωσαν ότι είναι οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Μου φαίνεται ότι κάτι τους κτύπησε στο κεφάλι και τους ήρθε να βάλουν τη λέξη δημοκρατία εκει πέρα!
Αλλά τέλος πάντων αυτό τους έδωσε λίγη αξιοπιστία και κάποιο πρόσωπο, και ήμουν τυχερός να έχω πολύ καλή συνεργασία με τον Brett McGurk [ο αμιγώς πολιτικός εκπρόσωπος της Ουάσιγκτον στην περιοχή…] που ήταν μαζί μου την ίδια εποχή γιατί μου ζητούσαν πράγματα που δεν ήταν της αρμοδιότητάς μου… Ήθελαν να κάτσουν στις διαπραγματεύσεις, στη Γενεύη, ή στην Αστάνα ή οπουδήποτε αλλού γίνονταν για το μέλλον της συρίας, και επειδή ήταν pkk δεν θα μπορούσαν ποτέ να κάτσουν σε τέτοια τραπέζια, οπότε ενόσω ζευγαρώσαμε μαζί τους στρατιωτικά, ο Brett McGurk φρόντισε να μένουν μέσα στις συζητήσεις και τους έδωσε την απαραίτητη νομιμοποίηση, να είναι καλοί εταίροι για εμάς.
… Οπότε το γεγονός, που δεν λέγεται, είναι ότι σ’ όλη αυτή την ιστορία εμείς είμασταν τυχεροί και χάσαμε μόνο 2 αμερικάνους στρατιώτες. Δηλαδή σ’ αυτά τα 2 – 2,5 χρόνια του πολέμου που κάνουμε εκεί, τον κάνουμε με αυτούς σαν υποκατάστατα, αυτοί έχουν χάσει χιλιάδες και εμείς μόνο δύο στρατιώτες. Δύο είναι πολλοί, αλλά, ξέρετε, είναι ανακούφιση ότι δεν έχουμε τις απώλειες που είχαμε αλλού.
Τα σχολιά μας περιττεύουν.