Δευτέρα 7 Ιούλη (00.08) >> Η δομή, το μοντέλο του πολιτικού προσοδισμού, είναι «μεσοτοιχία» με το οργανωμένο έγκλημα. Μοιράζονται τις ίδιες βασικές αρχές. Το καθένα μόνο του αλλά (ακόμα καλύτερα!!!) και τα δυο μαζί, έχουν σημαντικά πλεονεκτήματα:
Α) Είναι πολύ φτηνότερος (για τα αφεντικά) τρόπος διοίκησης και ελέγχου του πληθυσμού σε σχέση με το μοντέλο της αυστηρής, συγκροτημένης θέσμισης. Δείτε, για παράδειγμα, πόσα πλήρωσαν-οι-από-κάτω για την «σωτηρία των τραπεζών» και πόσα ΔΕΝ πλήρωσαν εκείνοι που λεηλάτησαν τα ασφαλιστικά ταμεία για την σωτηρία τους (την ποιά;;;;). Σ’ εκείνους που ΔΕΝ πλήρωσαν γι’ αυτήν την λεηλασία συμπεριλαμβάνονται και διάφοροι τραπεζίτες, μεγάλοι μέτοχοι, κλπ.
Β) Είναι ιδιαίτερα ευέλικτος και προσαρμοστικός τρόπος διοίκησης και ελέγχου σε συνθήκες «κρίσης», «έκτακτης ανάγκης» κλπ. Θυμηθείτε ότι μια μέρα του Φλεβάρη του 2012 ο βασικός μισθός υποτιμήθηκε κατά 25% (και 35% για τους καινούργιους…) και απαγορεύτηκαν οι συλλογικές συμβάσεις – χωρίς να τρέξει τίποτα. Αντίθετα υπήρξε μια προσαρμογή: το αίτημα για διορισμό-του-παιδιού-στο-δημόσιο μετατράπηκε σε αίτημα για πρόληψη-του-παιδιού-με-οκτάμηνη-σύμβαση-σε-κάποιον-ιδιώτη-εργολάβο-του δημόσιου.
Γ) Είναι αυτή η δομή εύκολη στην ιδεολογική και κοινωνική αναπαραγωγή της. Με όρους «ελεύθερης αγοράς» οι υπερασπιστές της θα μπορούσαν να την χαρακτηρίσουν ακόμα και αξιοκρατική: ό,τι μπορεί ο καθένας, αρκεί να είναι «καθένας».
(Γιατί τα θυμίζουμε όλα αυτά; Από συνήθεια; Όχι! Από εργατική κακοήθεια!!….)