Δευτέρα 8 Γενάρη>> Το ερχόμενο Σάββατο 13 Γενάρη γίνονται στην ταϊβάν προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές. Με βάση τις υποψηφιότητες το αποτέλεσμά τους θα είναι κρίσιμο για την εξέλιξη του 4ου παγκόσμιου πολέμου σ’ αυτό που θεωρούμε το κυρίως μέτωπό του, οπωσδήποτε για τις ηπα.
Τρεις είναι οι φιλόδοξοι για την προεδρία της ταϊβάν. Ο Lai Ching-te, του κυβερνώντος τις δύο τελευταίες τετραετίες ανεξαρτησιακού / φιλοαμερικανικού DPP («δημοκρατικό προοδευτικό κόμμα»)∙ ο Hou Yu-ih του ιστορικού εθνικιστικού και φιλοκινεζικού KMT («Kuomintang»)∙ και ο Ko Wen-je, του καινούργιου και κάπως «ενδιάμεσου» TPP («λαϊκό κόμμα της ταϊβάν»). Οι Hou και Ko είχαν προσπαθήσει να κατεβάσουν κοινή υποψηφιότητα (κάτι που θα τους έδινε βέβαιη νίκη), αλλά διαφώνησαν για το ποιος θα ήταν αυτός ο κοινός υποψήφιος… Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν ένα προβάδισμα στο 36% +/- στον Lai, δεύτερο σε κοντινή απόσταση τον Hou με 31% +/-, και τρίτον τον Ko με 24% +/-. (Ο Ko δείχνει να έχει ιδιαίτερη επιρροή στους νεώτερους ψηφοφόρους: μιας το κόμμα του δεν έχει κυβερνήσει, η ρητορική του για τους χαμηλούς μισθούς και τις αβέβαιες προοπτικές των νέων εκλαμβάνεται τοις μετρητοίς…)
Θεωρούμε εύλογο ότι η μεν Ουάσιγκτον έχει κάνει «ότι χρειάζεται» υπέρ του Lai, το δε Πεκίνο αντίστοιχα υπέρ του Hou. Οπότε δεν διακυνδυνεύουμε πρόβλεψη για την προεδρική καρέκλα… Το ενδιαφέρον είναι ωστόσο ότι με βάση τα δημοσκοπικά στοιχεία η σύνθεση του κοινοβουλίου μπορεί να μην είναι «φιλική» προς τον Lai, ακόμα κι αν αυτός έρθει πρώτος.
Η ταϊβανέζικη βουλή έχει 113 καρέκλες∙ η πλειοψηφία χρειάζεται τουλάχιστον τις 57. Στις προηγούμενες εκλογές, το 2020, η «σκληροπυρηνική» usa-we-love-you Tsai Ing-wen του DPP είχε κερδίσει το 57,13% (στις προεδρικές), και το κόμμα της 45,1% και 61 έδρες στο κοινοβούλιο (7 λιγότερες απ’ ότι στις εκλογές του 2016), διατηρώντας ωστόσο την πλειοψηφία. Στην τωρινή συγκυρία, με τρεις υποψήφιους όπου ο τρίτος (ο Ko) θα έχει διψήφιο ποσοστό (πιθανότατα και πάνω από 20%) είναι απίθανο μια προεδρική πρωτιά του Lai και του DPP να σημαίνει και κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Απ’ την άλλη μεριά αν το φιλοκινεζικό KMT (ως δεύτερο) και το «ενδιάμεσο» TPP (ως τρίτο) καταφέρουν να συνεννοούνται πιο πετυχημένα απ’ ότι στην κοινή τους προεδρική κάθοδο, θα έχουν τακτικά την πλειοψηφία∙ ειδικά για ζητήματα «εξωτερικής πολιτικής».
Ενώ λοιπόν δεν μπορούμε να προβλέψουμε κάτι για την ταϊβανέζικη προεδρία, είναι ευκολότερο να εκτιμήσουμε ότι για τα επόμενα 4 χρόνια η Ουάσιγκτον ΔΕΝ θα έχει την «άνεση» των 8 προηγούμενων για την αντι-Πεκίνο χρήση της Ταϊπέι. Κι αν χάσει αυτή την άνεση δεν θα βρει εύκολα εναλλακτική.
Σε μια βδομάδα θα είμαστε σοφότεροι…
Εν τω μεταξύ μετρήστε: 2024… 2025… 2026… 2027… Πώς θα είναι ο κόσμος τότε; Τι θα έχει γίνει ως τότε;