Month: November 2022

Rockers

Δευτέρα 14 Νοέμβρη>> Αναμφίβολα μεγάλο μούτρο (ο Alex Harvey). Όμως αυτή η ροπή των ρόκερς προς την όπερα από κάποια στιγμή στα ‘70s και μετά, θα μας κατέστρεφε τελικά. Το rock ‘n’ roll ή θα είναι τέτοιο ή δεν θα είναι τίποτα. Έντεχνο (art) ροκ; Ναι, αλλά μέσα σ’ ένα πέλαγος από 3λεπτα τραγούδια, κουπλέ / ρεφραίν, και φύγαμε: shake your body! Nα μην ξεχάσουμε τα βασικά!

Ευτυχώς μας έσωσε το punk. Έσωσε κόσμο και κοσμάκη! Μας προσγείωσε…

Να λοιπόν μερικά στιγμιότυπα. Πρώτα η Alex Harvey Band στο Νext:

Ύστερα οι Stiff Little Fingers στο Gotta Getaway:

Και επειδή δεν ξέρουμε πότε θα μας ξαναδοθεί η ευκαιρία με την συγκεκριμένη μπάντα, να άλλο ένα. Wait & see:

Τριδημία;

Δευτέρα 14 Νοέμβρη>> Η «πανδημία»; Δείχνει να έχει λιώσει απ’ την κατάχρηση, κι άλλωστε το δολοφονικό αίσχος της υγιεινιστικής τρομοκρατίας αποκαλύπτεται σταθερά σε όλο και περισσότερους / ες (οι διανοητικά τυφλοί και οι πολιτικά ανήλικοι εξαιρούνται!) «Διδημία», δηλαδή πρόκληση καινούργιων φόβων, καινούργιων πανικών, απ’ τις «εκτιμήσεις» και τις «προβλέψεις» των ειδικών για την σύμπτωση του τσαχπίνη με την εποχική γρίπη; Χμμμ… Καλή ακούγεται, ειδικά όταν οι «επιστημονικοί» καραγκιόζηδες προτείνουν ότι αφού το είδος μας έχει δύο μπράτσα μπορεί άνετα να κάνει δύο ενέσεις ταυτόχρονα… (Μετά θα πάνε στα μπούτια…)  Έχει όμως κάποια προβλήματα. Πρώτον, το κοκτέιλ που πλασσάρουν οι γνωστές φαρμακομαφίες, δεν είναι Sars-CoV-2 + Flu, αλλά δύο τεχνητά mRNA, μιας παμπάλαιης και μιας παλιάς εκδοχής του τσαχπίνη. Να ρίξεις στο ένα μπράτσο αυτό το κοκτέιλ και στο άλλο το αντιγριπικό (παραμένει, αν δεν κάνουμε λάθος, παραδοσιακού τύπου); Ακόμα και οι φανατικότεροι μεταξύ των caradinieroi/phizeroi, αυτοί που καμάρωναν στα anti-social μήντια με το τσιρώτο στο πλάι, θα κόλωναν. Κι ύστερα η γρίπη παρα είναι γνωστή – θέλει μεγάλη σκηνοθεσία για να βαφτιστεί «άγνωστη» και «τρομοκρατική».

Πάμε λοιπόν για την «τριδημία»!!! Όου! Υπερπαραγωγή! Δείχνει βέβαια εκτράχυνση της αρχικής τρομο-συνταγής και θα μπορούσε να βρωμάει για πολλές μύτες. Έχει όμως ένα πλεονέκτημα: κάτι που μπορεί να πουληθεί σαν «καινούργια απειλή». Τον αναπνευστικό συγκρυτιακό ιό, γνωστό (;;) με τα αρχικά RSV.

Πανάθεμα!!! Τι είναι πάλι αυτό το κακό; Θα πεθάνουμε όλοι ξανά «αν δεν»;

Πρώτ’ απ’ όλα (και σχεδόν αποκλειστικά!) είναι ένα «δημαγωγικό γεγονός»!!! Κι όπως έμαθαν (και έπαθαν) εκατομμύρια αιχμαλώτων του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου εδώ και χρόνια, ένα «δημαγωγικό γεγονός» είναι το μόνο αληθινό, το μόνο που επιτρέπεται∙ κι ας μην τολμήσει ο οποιοσδήποτε να το αμφισβητήσει, γιατί κάποια κόλαση τον περιμένει!

Τι φόβο πρέπει ν’ αγαπήσουμε πάλι;

Σύμφωνα με τα αμερικανικά cdc ο RSV …προκαλεί μόλυνση στην αναπνευστική διαδρομή και στους πνεύμονες. Είναι τόσο κοινός ώστε τα περισσότερα παιδιά έχουν προβληθεί τουλάχιστον μια φορά μέχρι να γίνουν 2 χρονών. Μολύνει, επίσης, και τους ενήλικες. Στους ενήλικες και στα υγιή παιδιά τα συμπτώματα είναι ήπια και τυπικά μοιάζουν με το κοινό κρυολόγημα. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα όποια συμπτώματα τελειώνουν από μόνα τους μετά από μια ή δυο βδομάδες…

Συμφωνούν και οι εντόπιοι ειδικοί:

Μόνο που αυτά «εξατμίζονται» όταν κατασκευάζεται το «δημαγωγικό γεγονός». Το τρικ εδώ είναι απλό, και χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον με τον τσαχπίνη. Όλοι / όλες έχουμε αρρωστήσει με συμπτώματα κοινού κρυολογήματος, όχι μόνο σαν πιτσιρίκια αλλά κάμποσες ακόμα φορές στη ζωή μας. Δεν ξέρουμε όμως (και πως θα ήταν δυνατόν;) τι σόι είναι η αιτία. Και μας είναι αδιάφορο αν φταίει ο τάδε ιούλης ή ο δείνα. Αυτοί οι ιούληδες που προκαλούν ό,τι αισθανόμαστε και ονομάζουμε «κρύωμα» ή/και «γρίπη» είναι πολλοί και διάφοροι – κάποιοι, ανάμεσά τους, είναι κορωνοϊοί. Σε κάθε περίπτωση είναι τόσο κοινότοποι όσο η ζέστη το καλοκαίρι και το κρύο τον χειμώνα: ζούμε μαζί, δουλεύουμε μαζί…

Συνεπώς υπάρχει περιθώριο αυτό το κοινότοπο αλλά «άγνωστο» για την συντριπτική πλειοψηφία των αιχμαλώτων να ανασυρθεί απ’ την κοινή ανωνυμία του και να πουληθεί για καινούργιο! Και, φυσικά, απειλητικό… έως τρομοκρατικό!

Να, για παράδειγμα, ένα σχετικό δημοσίευμα του γνωστού Scientific American – κι αν προσέξετε τις ημερομηνίες όλων των πιο πάνω κινδυνολογικών «προειδοποιήσεων» απαγορεύεται δια ροπάλου να σας περάσει απ’ το μυαλό πως εδώ υπάρχει ενορχήστρωση, δηλαδή σχέδιο! Όχι!!! Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στο «γνήσιο ενδιαφέρον για τον άνθρωπο»:

O τίτλος είναι τρομοκρατικός όσο θα έπρεπε… (Και) αυτή η υπόθεση έχει φαρμακομαφίες να ζεσταίνουν τα λογιστήριά τους:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

«Επισιτιστική κρίση» – ή το ψευδώνυμο ενός ακόμα πεδίου δόξας για τους γενετιστές και τις μαφίες τους

Δευτέρα 14 Νοέμβρη>> Τα καπιταλιστικά βρώμικα κόλπα έχουν αγριέψει κι άλλο, κι αυτό είναι μέρος του τιμήματος που πληρώνουμε κάθε φορά για την αποδοχή ή την ανοχή απέναντι στα προηγούμενα. Μπορεί η υγιεινιστική τρομοκρατία να μην πέτυχε απόλυτα, ωστόσο πέτυχε «αρκετά». Πέτυχε «αρκετά» επειδή έδειξε ότι τα αφεντικά μπορούν να αξιοποιήσουν την μαζική άγνοια, την αδιαφορία, την βλακεία, ακόμα κι αν δεν πετύχουν 100% τους στόχους τους.

Η γενετική μηχανική, οι βιοτεχνολογίες στις «πρώτες ύλες» τροφίμων, είχαν συγκεντρώσει μεγάλη απόρριψη στις δεκαετίες του 1980, του 1990, ακόμα και τις αμέσως επόμενες∙ και οι επιτυχίες τους ήταν μικρές σε σχέση με τα όνειρα των αφεντικών τους (π.χ. η μεταλλαγμένη σόγια). Αλλά όταν αποφάσισαν να κτυπήσουν στο «κέντρο», στα ανθρώπινα σώματα και μυαλά, με τις mRNA πλατφόρμες γενετικής «διορθωτικής παρέμβασης» (για όσους νοιώθουν άβολα με το γενετική τροποποίηση…), και κατέκτησαν την μαζική αποδοχή σαν «σωτήρες της ανθρωπότητας» για ένα κρίσιμο ιστορικό / χρονικό διάστημα, άνοιξαν μια λεωφόρο στρατηγικής σημασίας. Που σκοπεύουν να διευρύνουν: κατασκευάζοντας, αξιοποιώντας «κρίσεις»…

Μια πρόσφατη (20 Οκτώβρη) έκθεση της οργάνωσης GMWatch δείχνει ότι παγκόσμιες εταιρείες βιοτεχνολογίας όπως η bayer και η corteva (πρώην dupont…) που ελέγχουν ήδη μαζί το 40% της παγκόσμιας αγοράς σπόρων, προσπαθούν τώρα να εδραιωθούν απόλυτα. Total dominance! Η έκθεση της GMWatch δείχνει ότι ο βιο-τεχνολογικός έλεγχος στη γεωργία και στα τρόφιμα περνάει μέσα απ’ την μαζική κατοχύρωση πατεντών και την κατασκευή «νέων ποικιλιών», των οποίων το μοναδικό «προσόν» είναι (και θα είναι) η απόλυτη εξάρτηση των καλλιεργειών από συγκεκριμένους βιο-ιδιοκτήτες. Η corteva έχει υποβάλει ήδη 1.430 αιτήσεις για «πνευματική ιδιοκτησία» γενετικά τροποποιημένων σπόρων και φυτών, και η bayer (που έχει εξαγοράσει / ενσωματώσει την monsanto) 119. H GMWatch σημειώνει (σαν παράδειγμα) ότι η corteva θέλει να κατοχυρώσει την πατέντα μιας γενετικής τροποποίησης κυτταρικού dna μέσω της επικίνδυνης τεχνικής cripsr/cas9 και στη συνέχεια, με βάση αυτήν την πατέντα, να αποκτήσει την «πνευματική ιδιοκτησία» σε οποιοδήποτε φυτικό είδος έχει τις ίδιες γενετικές «πληροφορίες» με την αρχική πατέντα της. Πρόκειται για ωμή πειρατεία: επειδή τυπικά απαγορεύεται (ακόμα…) το πατεντάρισμα φυσικών μορφών ζωής, η εταιρεία θα «αντιγράψει» ένα βασικό στοιχείο φυσικής ζωής των φυτών και θα το παρουσιάσει σαν γενετική τροποποίηση ενός τυχαίου κυττάρου για να κατοχυρώσει την ιδιοκτησία της στην «ιδέα»… Και, στη συνέχεια, θα υποστηρίζει ότι έχει δικαιώματα ιδιοκτησίας σ’ οτιδήποτε είναι ίδιο μ’ αυτήν, ακόμα κι αν (κυρίως!) ΔΕΝ είναι τεχνητό!

Έχουμε δείξει την συνθετότητα αυτής της επίθεσης, αντιπληροφορώντας συστηματικά σχετικά με τα περιεχόμενα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Υπάρχει η «τεχνική» τεχνολογία (αν μας επιτρέπεται ένας τέτοιος ορισμός), που μπορεί να είναι βιο-τεχνολογία, digital-τεχνολογία, money-τεχνολογία, body/sex-τεχνολογία, cyber-τεχνολογία ή οτιδήποτε∙ υπάρχει και η πολιτική τεχνολογία που δεν είναι απλά η συσκευασία της προηγούμενης αλλά η μέθοδος αγκύρωσης, επιβολής, αποδοχής, νομιμοποίησης των όποιων συνεπειών της. Αυτή η πολιτική τεχνολογία είναι μάλλον απλή στη σύλληψή της:

Α) Ακύρωση, καταστροφή, δυσφήμιση, απαγόρευση ή/και (τεχνητή) εξαφάνιση του οτιδήποτε υπήρχε «πριν». Στην περίπτωση της υγιεινιστικής τρομοκρατίας και της επίθεσης των γενετιστών στο πολιτικό «κέντρο» της έμβιας ζωής του πλανήτη, στα ανθρώπινα σώματα / μυαλά, αυτό το «πριν» ήταν / είναι το φυσικό ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, οι «παλιές» γνώσεις για την αντιμετώπιση των αερομεταφερόμενων ιών, η κοινωνική ευγένεια, η σημασία της φροντίδας του προσβεβλημένου ανώτερου αναπνευστικού συστήματος με ήπια μέσα αποδεδειγμένης αξίας. Στην περίπτωση της επισιτιστικής τρομοκρατίας το «πριν» είναι φυτά, ζώα, τρόφιμα και διατροφικά ήθη των οποίων η αξία δεν είναι η γεύση ή το γούστο (αυτά μπορούν και να αλλάζουν) αλλά η μακρόχρονη προσαρμογή των ανθρώπινων οργανισμών σε συγκεκριμένες τροφές∙ γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν και μνημονεύονται οι (διαφορετικές) «κουζίνες». Και στις δύο περιπτώσεις (όπως και σε άλλες) το «πριν» είναι οπωσδήποτε οι θεσμίσεις και οι τρόποι ζωής του κοντινού παρελθόντος… (: δημιουργική καταστροφή, «έκτακτη ανάγκη»).

Β) Δημιουργία μιας κάποιας «ερήμου» και εντάσεων, ανεξέλεγκτων φόβων, αποπροσανατολισμού, σύγχυσης, απειλών, παράλυση της ζωής μέσα απ’ την οργάνωση του θανάτου (: θανατοπολιτική) σα συνέπεια του πρώτου, για ένα άγνωστης διάρκειας διάστημα (: management by stress).

Γ) Εμφάνιση του «καινούργιου» (βιοτεχνολογικού, εικονικού, «επαυξημένου», εντυπωσιακού) σα σωτηρίας / λύσης του δράματος (: καπιταλιστική αναδιάρθρωση, 4η βιομηχανική επανάσταση).

Παρά την απλότητα αυτής της ιδέας, γίνεται πιο σύνθετη στις εφαρμογές της. Τα αφεντικά προσπαθούν τώρα  να ξαναδημιουργήσουν ένα ιδεολογικό ψευδο-δίπολο του είδους «πρόοδος vs συντήρηση» και να επωφεληθούν από όσους αντιλαμβάνονται την τεχνοκρατία και την μηχανοποίηση σαν εγγενώς «προοδευτικές». Όμως το δίπολο αυτό και ειδικά οι πλαστογραφήσεις που το μορφοποιούν είναι παλιό, τουλάχιστον δύο αιώνων.

Ας δούμε λοιπόν στη συνέχεια (αναγκαστικά βιαστικά και περιληπτικά) πόσο «προοδευτική είναι η μηχανολογική εξέλιξη»∙ και γιατί όπως πάντα στον καπιταλισμό έτσι και τώρα 9,5 φορές στις 10 είναι άμεσα ή έμμεσα συνυφασμένη με τον στρατό και τον πόλεμο, δηλαδή με την οργανωμένη καταστροφή και τον θάνατο.

Σφαίρες, σφαίρες, σφαίρες

Δευτέρα 14 Νοέμβρη>> …Ένα πρωινό του 1789 ο μηχανικός και εφευρέτης Eli Whitney μπήκε στο αμερικάνικο κογκρέσο κουβαλώντας μαζί του δέκα όπλα. Ο λόγος αυτής της ιδιότυπης εισβολής ήταν η ζωντανή επίδειξη της απάντησης σε ένα κεντρικό πρόβλημα κάθε στρατού εκείνης της εποχής. Μέχρι τότε τα όπλα ήταν κατασκευασμένα από χειροτέχνες μάστορες, το καθένα ήταν μοναδικό και σε περίπτωση βλάβης έπρεπε είτε να επιστραφούν στον αρχικό κατασκευαστή τους για επιδιόρθωση, είτε να πεταχτούν σαν άχρηστα. Ο Whitney μπροστά στα μάτια των γερουσιαστών, διέλυσε τα όπλα, ανακάτεψε τα κομμάτια τους σε ένα κουβά και στη συνέχεια τα επανασυναρμολόγησε, χωρίς ούτε ένα να χάσει σε λειτουργικότητα και αξιοπιστία. Τα όπλα αυτά είχαν κατασκευαστεί με τη χρήση μηχανών από ανειδίκευτους εργάτες που είχαν δουλέψει κάτω από τυποποιημένες οδηγίες και τα εξαρτήματά τους ήταν ταυτόσημα και γι’ αυτό εναλλάξιμα μεταξύ τους. Το κογκρέσο, εντυπωσιασμένο από την καινοτόμο τεχνολογία, ανέθεσε στον Whitney να αναπτύξει ένα πρότυπο μοντέλο παραγωγής βασισμένο σε πρωτόκολλα οδηγιών, την τυποποίηση των ανταλλακτικών, τον διαχωρισμό της κατασκευής από την συναρμολόγηση, και την εκτεταμένη χρήση μηχανών. Δέκα χρόνια αργότερα το “american system of manufacturing” ξεκίνησε να εφαρμόζεται σε κάθε παραγγελία της αμερικάνικης κυβέρνησης και ο Whitney, έχοντας εντωμεταξύ αναπτύξει ένα πλήθος μηχανών με σκοπό τον περιορισμό στο ελάχιστο την ειδικευμένη εργασία, έγινε ο πρώτος που εφάρμοσε έναν νέο καταμερισμό της εργασίας και μια πρωτόλεια μορφή της σύγχρονης παραγωγής σε αλυσίδα.
Στην πραγματικότητα, η αρχική σύλληψη της ιδέας για ένα τέτοιο σύστημα παραγωγής δεν ανήκει στον Whitney, αλλά κατάγεται από την Γαλλία, όπου είχε προταθεί για την κατασκευή των όπλων από τον Honore le Blanc, στα μέσα του 18ου αιώνα. Έμεινε όμως στο στάδιο των σκέψεων και των σχεδιασμών, χωρίς να εφαρμοστεί στην πράξη. Ο Thomas Jefferson, που τότε υπηρετούσε ως πρέσβης των ΗΠΑ στο Παρίσι, είναι που μετέφερε την ιδέα στην άλλη πλευρά του ατλαντικού, στον Whitney, που την ανέπτυξε και την εφάρμοσε στην πράξη.

…Εκατόν δεκατέσσερα χρόνια μετά τον Whitney και το σύστημά του παραγωγής, την 1η/12ου 1913 μπαίνει σε λειτουργία η πρώτη κινούμενη αλυσίδα συναρμολόγησης. Ο Henry Ford, αγνοώντας πιθανά το ιστορικό βάθος των καταβολών του, επηρεασμένος από την οργάνωση της παραγωγής στα σφαγεία του Σικάγο, οργανώνει την μαζική παραγωγή των εργοστασίων του με τους εργάτες σε σταθερές θέσεις και τις μηχανές σε μια συνεχή κίνηση ανάμεσά τους. Την ίδια εποχή, στα 1911, ένας άλλος αμερικάνος μηχανικός, ο Frederick Winslow Taylor, εκδίδει την μονογραφία The Principles of Scientific Management. Το θέμα που πραγματεύεται είναι επιστημονική μελέτη των χρόνων και των κινήσεων της εργασίας με στόχο την επαναπειθάρχηση των εργατών στις απαιτήσεις της μοντέρνας βιομηχανίας…

… Οι νέες τεχνολογίες -όντας τεχνολογίες που αναπτύσσονται μέσα στη κρίση- είναι και οι ίδιες σε κρίση και ταυτόχρονα είναι παράγοντες όξυνσης της κρίσης. Από την μία γίνονται εργαλεία αποδόμησης του προηγούμενου μοντέλου, επιταχύνοντας την καταστροφή του και τη κατασκευή ενός “καθαρού” πεδίου ώστε να αναπτυχθούν πλήρως. Από την άλλη, ταυτόχρονα, βρίσκουν εμπόδια να αναπτυχθούν “ασφυκτιώντας” μέσα σε κοινωνικές σχέσεις που αντιστοιχούν ακόμη σε ένα παλιότερο μοντέλο οργάνωσης. Η διάχυτη αίσθηση, που διακατέχει ακόμη και τα αφεντικά, της “αφηνιασμένης” τεχνολογίας που τρέχει σε μια δική της κούρσα, εγκαταλείποντας πίσω της όλο και περισσότερους “λειτουργικά αναλφάβητους και τεχνολογικά πρωτόγονους”, είναι σύμπτωμα ακριβώς αυτής της συνθήκης. Του χάσματος, δηλαδή, που χωρίζει την τεχνική από τις κοινωνικές σχέσεις. Ένα χάσμα που δεν θα καλυφθεί με την χαλιναγώγηση των νέων τεχνολογιών, αλλά την (βίαιη αν χρειαστεί) ανατροπή του υφιστάμενου πλέγματος σχέσεων. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η νέα τεχνο-λογική δεν έχει ακόμη πατήσει στέρεα στα μυαλά με την επιβολή του δικού της τρόπου θέασης του κόσμου, σε αντίθεση με το προηγούμενο μοντέλο που είχε την δύναμη να καθορίζει ακόμη και την εργασιακή και καταναλωτική ηθική που του αντιστοιχούσε. Αλλά, όπως ακριβώς στο παρελθόν, έτσι και τώρα τα αφεντικά δεν μπορούν παρά να διαχειριστούν το καινούργιο “χάσμα” με τέτοιο τρόπο ώστε η τεχνολογική αναδιάρθρωση να ολοκληρωθεί με το κατάλληλο “βιο-πληροφοριακό” κοινωνικό υπόδειγμα. Η καταστροφή της γνώσης μέσω της μετατροπής της σε πληροφορία, η αλγοριθμική ανασύνθεση της εργασιακής διαδικασίας, η ανακατασκευή του σώματος, είναι ακριβώς αυτές οι διαδικασίες σύνθεσης που στο όνομα των αφεντικών δοκιμάζουν να κατευθύνουν την ανθρωπότητα στη συνάντηση με το μέλλον της.

Στο επίκεντρο της νέας τεχνολογικής αναδιάρθρωσης (το επαναλαμβάνουμε) δεν βρίσκεται απλά η “εισαγωγή νέων μηχανών”. Η τεχνική επανάσταση των αφεντικών έχει μία μοναδική σκοπιμότητα: να επιβάλλει την πειθαρχία και να επιβεβαιώσει την κυριαρχία τους πάνω στους ταξικούς τους αντιπάλους, τροποποιώντας σχέσεις και περιεχόμενα. Η επινόηση του Turing δείχνει ακριβώς αυτό: η νοητή λογική μηχανή του είναι στην πραγματικότητα μια μηχανή παραγωγής νοημάτων ενσωματωμένη στην λογική. Αγνοούμε αν το μέλλον που προδιαγράφει η επόμενη γενιά των υπολογιστών και η παρέμβαση στο dna ανήκει στους cyborgs ή σ’ οποιοδήποτε άλλο υβρίδιο ανθρώπου και μηχανής, όπως εξάλλου το αγνοούν κι όσοι ήδη προκαταλαμβάνουν τις εξελίξεις μεταφέροντάς τις έξω από το πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού. Αλλά αν έτσι πρόκειται να συμβεί, αν οι νέες τεχνολογίες επιδεικνύουν ήδη με σαφήνεια την δυναμική τους, γνωρίζουμε ήδη καλά πως θα έχουμε να κάνουμε με μια νέα εκρηκτική διαστολή της καπιταλιστικής σχιζοφρένειας. Που σημαίνει ότι η κατασκευή των “υβριδικών καταστάσεων” θα πρέπει έγκαιρα να αναμετρηθεί με την άγρια προλεταριακή κριτική.

Το πιο πάνω είναι απόσπασμα απ’ το 2ο τεύχος του έντυπου δρόμου System Failure Acceleration – έκδοση των εργατών του αρνητικού για τον προλεταριακό ανταγωνισμό, που κυκλοφόρησε τον Μάρτη του 2005 στη Σαλονίκη. Τότε, ακόμα, η εργατική κριτική αναδυόταν μέσα απ’ τον βάλτο του μεταμοντερνισμού και εναντίον του∙ δεν ήταν απαγορευμένη όπως τώρα. Τότε, ακόμα, η εργατική αντι-καπιταλιστική κριτική ήταν έγκαιρη και έγκυρη∙ όχι «καταγέλαστη» και «ψεκασμένη» όπως λένε τώρα οι κάθε είδους λακέδες.

Τότε, ακόμα, τα παρακάτω λόγια του Walter Benjamin άστραφταν σε μια στιγμή κινδύνου και παρακινούσαν σε αντίσταση:

…Οι εκάστοτε κυρίαρχοι είναι οι κληρονόμοι όλων όσων νίκησαν κατά το παρελθόν. Έτσι η ταύτιση με τον νικητή αποβαίνει κάθε φορά προς όφελος των εκάστοτε κυρίαρχων. Ο ιστορικός υλιστής ξέρει τι σημαίνει αυτό. Όποιοι μέχρι σήμερα αναδείχτηκαν νικητές βαδίζουν στη θριαμβευτική πομπή μαζί με τους σημερινούς κυρίαρχους πάνω από τους υποταγμένους. Τα λάφυρα συνοδεύουν, όπως συνέβαινε πάντοτε, τη θριαμβευτική πομπή. Ονομάζονται όλα αυτά πολιτιστική κληρονομιά και στο πρόσωπο του ιστορικού υλιστή θα συναντήσουν έναν αποστασιοποιημένο παρατηρητή. Γιατί, χωρίς εξαίρεση, οτιδήποτε εξετάζει από αυτά έχει μια καταγωγή που δεν μπορεί να τη σκεφτεί δίχως φρίκη. Χρωστάνε την ύπαρξή τους όχι μόνο στον κόπο των μεγαλοφυών που τα δημιούργησαν, αλλά και στην ανώνυμη βαριά δουλική εργασία των συγχρόνων τους. Δεν έχει υπάρξει ποτέ τεκμήριο πολιτισμού που να μην είναι ταυτόχρονα τεκμήριο βαρβαρότητας. Κι όπως ένα τέτοιο τεκμήριο δεν στερείται βαρβαρότητας, το ίδιο ισχύει και για τη διαδικασία μεταβίβασης, με την οποία πέφτει από το ένα χέρι στο άλλο. Γι’ αυτό ο ιστορικός υλιστής απομακρύνεται από αυτό όσο γίνεται περισσότερο. Θεωρεί καθήκον του την κάθαρση της ιστορίας ενάντια στο ρεύμα.

Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πρέπει να κατορθώσουμε να συλλάβουμε την ιστορία έχοντας αυτή την επίγνωση. Τότε θα διαπιστώσουμε καθαρά ότι αποστολή μας είναι να δημιουργήσουμε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και έτσι θα βελτιωθεί η θέση μας στον αγώνα κατά του φασισμού. Ένας λόγος που ο φασισμός έχει μια ευκαιρία είναι γιατί, στο όνομα της προόδου, αντιμετωπίζεται από τους αντιπάλους του σαν ιστορικό μέτρο. Η έκπληξη για το πως τα πράγματα που ζούμε είναι “ακόμα” και στον εικοστό αιώνα δυνατά, δεν είναι φιλοσοφική. Δεν είναι η απαρχή μιας γνώσης – εκτός κι αν πρόκειται για τη γνώση πως η αντίληψη της ιστορίας από την οποία κατάγεται δεν ευσταθεί.

Σε κάθε περίπτωση η επικαιροποίηση του «τι», «πως» και «ποιος» της εξέλιξης ακόμα και με άλματα της τεχνοκρατίας και της μαζικής μηχανοποίησης είναι αδιάψευστη:

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Τριακόσες σαράντα χιλιάδες στρατιώτες μόνοι κι έρημοι να αγναντεύουν τον Ατλαντικό…

Δευτέρα 14 Νοέμβρη>> Στα μέσα Μάη του 1940, ύστερα απ’ την θυελλώδη και πετυχημένη κατάληψη της γαλλίας απ’ τον γερμανικό στρατό, ένας πολύ μεγάλος αριθμός γάλλων, βέλγων και κυρίως άγγλων στρατιωτών βρέθηκε απομονωμένος και περικυκλωμένος στην ακτή της Δουκέρνης στη βορειοδυτική γαλλία, πολύ κοντά στα σύνορα με το βέλγιο. Ήταν σχεδόν 340.000 χιλιάδες (!) και βρίσκονταν αβοήθητοι και με ελάχιστα εφόδια στο έλεος του γερμανικού στρατού (και οπωσδήποτε της αεροπορίας του). Έμοιαζε για την απόλυτη καταστροφή (για τους “συμμάχους”).

Για λόγους που έχουν σχέση με την εμμονή του Χίτλερ ότι, τελικά, το Λονδίνο θα συμμαχήσει μαζί του, το Βερολίνο διέταξε τον στρατό του να μην κτυπήσει αυτές τις 340.000 εχθρικών στρατιωτών. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στο Λονδίνο (και στον φασίστα πρωθυπουργό του Τσώρτσιλ) να οργανώσει μια τεράστια επιχείρηση απομάκρυνσης τους μέσω θαλάσσης με περισσότερα από 800 πλοία κάθε είδους, μια επιχείρηση που κράτησε 10 ημέρες χωρίς να εμποδιστεί (παρότι ήταν «κρέας για κανόνια») απ’ την luftwaffe. Η αγγλική εθνικιστική μυθολογία θεώρησε την εκκένωση της Δουκέρνης «νίκη» και από τότε δεν έχει πάψει να την «γιορτάζει σα νίκη»: η τεχνική της αντιστροφής των εννοιών στα καλύτερά της!

Η πρόσφατη αναδίπλωση / υποχώρηση 20.000 ρώσων στρατιωτών και του εξοπλισμού τους απ’ το βόρειο τμήμα της περιφέρειας της Χερσώνας δεν γιορτάστηκε βέβαια επίσημα σα «νίκη», αν και οι φιλορώσοι στρατηγοί των πληκτρολογίων από διάφορα σημεία του πλανήτη (όσο μακρύτερα απ’ το πεδίο της μάχης τόσο το καλύτερο!) έκαναν ότι περισσότερο μπορούσαν για να την παρουσιάσουν σχεδόν έτσι, υιοθετώντας τις αμφίβολης πειστικότητας επίσημες εξηγήσεις της Μόσχας… (Και για ποιόν λόγο θα έπρεπε να ειπωθεί η αλήθεια απ’ τους ρώσους καραβανάδες; Δεν βρίσκουμε κανέναν!) Απ’ την άλλη μεριά δεν μπορεί να θεωρηθεί «ήττα» με την στενή έννοια της λέξης: ο ουκρανικός στρατός ήταν πολλά χιλιόμετρα μακριά απ’ τον σε αναδίπλωση / υποχώρηση ρωσικό∙ δεν είχε πετύχει καμιά σοβαρή έστω και επιμέρους νίκη επί 2 μήνες παρά τις καθημερινές επιθέσεις του κατά τις οποίες αιμορραγούσε∙ και στο Κίεβο δεν το πίστευαν καν και καν ότι στ’ αλήθεια ο ρωσικός στρατός εγκαταλείπει μια περιοχή την οποία είχε καταλάβει σχεδόν αμαχητί στην αρχή της εισβολής. Επιπλέον (σε αντίθεση με τον αποκλεισμό στη Δουκέρνη), ο ρωσικός στρατός υποχώρησε / αναδιπλώθηκε υποδειγματικά, συντεταγμένα, χωρίς να χρωστάει καμία χάρη στους αντιπάλους του. (Αλλά οι ρώσοι δεν είναι άγγλοι, από πολλές και κρίσιμες απόψεις).

Η ασταμάτητη μηχανή δεν (γουστάρει να) κάνει πολεμικές ανταποκρίσεις εκ του ασφαλούς. Και δεν ξέρει τι σκέφτεται το ρωσικό επιτελείο, το οποίο παρότι έχει συγκεντρώσει στρατό και όπλα σε διάφορα σημεία των ρωσο-ουκρανικών συνόρων (και στα σύνορα ουκρανίας – λευκορωσίας) δεν τον χρησιμοποιεί. (H Μόσχα υποστηρίζει ότι είχε σοβαρά προβλήματα επιμελητείας στην Χερσώνα. Δεν μπορούμε να το δεχτούμε έτσι, εύκολα, εφόσον υπάρχουν μεταγωγικά ελικόπτερα… Αλλοίμονο αν η τροφοδοσία των στρατών στον 21ο αιώνα γινόταν αποκλειστικά με χερσαίους τρόπους…)

Πρέπει να θυμίσουμε όμως ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια οξυνόμενη ενδοκαπιταλιστική αναμέτρηση, και ότι αν αυτή γίνει αντιληπτή στην πραγματικά παγκόσμια έκτασή της και στα πολλαπλά της επίπεδα, τότε η Χερσώνα είναι μια μικρή λεπτομέρεια. Τόσο μικρή ώστε να «χωράει» ακόμα και απλούς τακτικούς ελιγμούς, όποια αιτία κι αν έχουν.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

You keep me hangin on

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> Τέλη της δεκαετίας του ’50, 1959 για την ακρίβεια. Τέσσερεις μαύρες πιστιρίκες απ’ τις εργατογειτονιές του βιομηχανικού Detroit, οι Florence Ballard, Mary Wilson, Betty McGlown και Diana Ross φτιάχνουν μια φωνητική μπάντα ονόματι Primettes. Δυο χρόνια μετά ηχογραφούν στη θρυλική Motown, την σόουλ δισκογραφική του Detroit, με κάπως διαφορετική σύνθεση (η Barbara Martin αντί για την McGlown) και διαφορετικό όνομα: είναι οι Supremes.

Το τι ακολούθησε είναι μέρος της (μουσικής και όχι μόνο) ιστορίας του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Μιας ιστορίας που πότε έτσι και πότε αλλιώς ξεχυλίζει ως τις μέρες μας, σαν γούστο, σαν υπενθύμιση – μερικές φορές και σαν παρηγοριά.

Όπου κι αν βρίσκεσαι μην ντραπείς: η μουσική χορεύεται! Εν τω μεταξύ το κουβάρι ξετυλίγεται διαρκώς μέσα στο χρόνο. Να εδώ οι καλιφρονέζοι soul / funk λευκοί Monophonics, εγγόνια της Diana, σε μια έντεχνη διασκευή του You keep me hangin on, σε συναυλία τους στην Πάτρα το 2017 (παρακάμψτε τα δημοσιοσχεσίτικα “αγαπάμε την ελλάδα”).

Η «μαμά αφρική» θα μας μαθαίνει πάντα μουσική, ρυθμό και τόσα άλλα:

You ‘re in the army now (α λα ρούσσα)

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> Ρωσικό χιούμορ… Θα μπορούσε να το πει κάποιος ακόμα και χαριτωμένο – αλλά φυσικά έχει το υπονοούμενό του: χειμωνιάζει στο πεδίο της μάχης, οπότε θα ντυθούμε κατάλληλα…

Η επιτυχία των Bolland ‘n’ Bolland ήταν μάλλον διακριτικά αντιμιλιταριστική. Η διασκευή του τραγουδιού στα ρωσικά (πριν κάποια χρόνια) ίσως δεν διαπνεόταν από στρατιωτική πειθαρχία, αλλά δεν ξέρουμε την γλώσσα για να καταλάβουμε ακριβώς…

You are in Christmas time now…

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> Να γιατί η Μόσχα δεν χρειάζεται τα πυρηνικά της κατά των αντιπάλων της. Έχει άλλα καταχθόνια όπλα. Όπως, για παράδειγμα, τους ισχυρούς αέρηδες (αν δεν φταίει η ανεγκέφαλη αλεπού γι’ αυτούς ποιος φταίει;) Έτσι, ενώ άγγλοι μισθοφόροι εκπαιδεύουν ουκρανούς για να τινάζουν γέφυρες κλπ, η Μόσχα αντεπιτίθεται με χριστουγεννιάτικες μπάλες στο κέντρο του Λονδίνου!

Πώς λέγεται αυτό; Ασύμμετρος πόλεμος μήπως; Έρμε διάδοχε της μαμάς σου τι έχεις να τραβήξεις! Αν οι υπηρεσίες σου το συνεχίσουν, την πρωτοχρονιά έρμε θα βρέχει loitering αγιο-βασίληδες τύπου Lancet-3 plus. Με ζημιάρικο εκρηκτικό κεφάλι 5 κιλών (11 πάουντς για την συνεννόηση)…

Ουφ! Αυτή δεν είναι εποχή για Global Britain…

Η όλο και βαθύτερη ελληνική συμμετοχή στο ουκρανικό πεδίο μάχης αποκαλύπτεται

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> Το αμερικανικό anti-imp site the grey zone είναι ιδιαίτερα αξιόπιστο – και σταθερό στις έρευνές του. Τις πηγές του δεν μπορούμε να τις ξέρουμε, αλλά αναμφίβολα στο the grey zone ξέρουν καλά για ποια πράγματα μιλούν.

Σε μια πρόσφατη, πριν 4 ημέρες, αναφορά περιγράφουν το πως το βρετανικό κράτος / παρακράτος συνεχίζει «με νέα υλικά» την παλιά, γνωστή αμερικανική / νατοϊκή επιχείρηση stay behind. Με άλλα λόγια την δημιουργία, εκπαίδευση, εξοπλισμό και κάθε άλλη υποστήριξη σε κρατικούς / παρακρατικούς μηχανισμούς και «πυρήνες» προβοκατόρικης δράσης – εναντίον των rivals. Τα περιστατικά στα οποία αναφέρεται το Ντοκουμέντα που διέρρευσαν: βρετανοί κατάσκοποι κατασκευάσουν μυστικό τρομοκρατικό στρατό στην Ουκρανία αφορούν την προσπάθεια ανατίναξης της γέφυρας του Κερτς και την πιο πρόσφατη προσπάθεια επίθεσης στον ρωσικό ναύσταθμο στη Σεβαστούπολη.

Για να μην πιαστεί εντελώς στα πράσα, σε κάποια «στραβή», το βρετανικό κράτος / παρακράτος και για να μπορεί το γκουβέρνο στο Λονδίνο να παριστάνει το αθώο, η δουλειά έχει ανατεθεί σε εταιρεία μισθοφόρων, σε «ιδιώτες» δηλαδή, που συνεργάζονται όμως άμεσα και στενά με τις βρετανικές υπηρεσίες.

Τα στοιχεία είναι συγκεκριμένα, και για το ελλαδιστάν:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Τα στόματα ανοίγουν

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> Αυτά τα σχεδόν 3 χρόνια οι λακέδες και οι δημαγωγοί του συμπλέγματος, οι caradineri/phizeroi κάθε είδους και βεληνεκούς, μπέρδεψαν σκόπιμα την τρομοκρατία με το ενδιαφέρον, την οπαδική ελεεινολογία του αισχίστου είδους με την κοινωνική αλληλεγγύη, την γενετική μηχανική με τα εμβόλια, την τεχνοκρατία με τον ορθολογισμό, τις μαφίες με την επιστήμη. Πρόκειται για μαζική δηλητηρίαση, που έχει βέβαια ιστορική εξήγηση, δεν παύει ωστόσο να έχει επεκτείνει και βαθύνει τον βούρκο∙ εκείνο που ο Γκράμσι ονόμαζε «νοσηρά φαινόμενα ανάμεσα στο τέλος του παλιού και στην αρχή του καινούργιου».

Θα γίνει εφικτή η αποτοξίνωση; Σε ποιά κλίμακα; Δεν ξέρουμε. Αν, ωστόσο, σας ενδιαφέρει να καταλάβετε ακόμα καλύτερα μερικά πράγματα, πέρα απ’ όσα διαβάζετε (ή όχι…) σ’ αυτήν εδώ την σελίδα, σας προτείνουμε να δείτε το παρακάτω video. Είναι επίσημη παραγωγή του γνωστού γαλλο-γερμανικού καναλιού arte, κυκλοφόρησε στα μέσα του περασμένου Οκτώβρη, είναι μεταφρασμένο και υποτιτλισμένο (δουλειά του Στ.), έχει διάρκεια 1 ώρα και 25 λεπτά, μιλούν «ειδικοί με πολλά γαλόνια»*, και μιλούν … για τα εμβόλια. Γενικά αλλά και ειδικά.

Θα μάθετε… Θα σοκαριστείτε… Θα σκεφτείτε… Καλό θα είναι.

(Για τους υπότιτλους πατήστε οπωσδήποτε κάτω δεξιά το cc και ύστερα το en)

Κάντε το!

*Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: ΔΕΝ πρόκειται για κάτι σχετικό με την δική μας εργατική ανάλυση για τις βασικές γραμμές της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και τον ρόλο της «βιομηχανίας της υγείας» σ’ αυτήν. Από την άλλη μεριά όμως πρόκειται στις περισσότερες περιπτώσεις για ειδικούς που είναι οργανικοί του συστήματος. Έχουν αναγνωρισμένα «προσόντα και ειδικότητες» και τα ανάλογα πόστα – αρκεί να προσέξετε τους αριθμούς των επιστημονικών δημοσιεύσεων που εμφανίζονται για τον καθένα χωριστά στην καρτέλα με την ταυτότητά του / της. Συνεπώς δεν θα μπορούσε κανείς απ’ τους γνωστούς λούμπεν “επιστημολόγους” και πιστούς του κάθε απατεώνα να αμφισβητήσει την «επιστημοσύνη» τους όπως αυτή διαμορφώνεται απ’ τον σύγχρονο καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας, εξουσίας, γνώσεων και κύρους.

‘Εχουν ενδιαφέρον λοιπόν (ηθικό αλλά και πολιτικό) δύο τουλάχιστον ζητήματα, μετά την και μέσα στην συνεχιζόμενη μαζική ανθρωποσφαγή των πλατφορμιασμών. Πρώτον ότι ΤΩΡΑ ΠΙΑ οι περισσότεροι απ’ όσους μιλούν στο video αμφισβητούν την «λογική» των μαζικών εμβολιασμών. Και δεύτερον ότι ΤΩΡΑ ΠΙΑ παραδέχονται δημόσια κάποια εξαιρετικά σοβαρά και επικίνδυνα “ελαττώματα”, ας πούμε για το Gardasil ή για το αλουμίνιο (!!!) στα παιδικά εμβόλια, καταστάσεις και δεδομένα που οι πελάτες / θύματα των φαρμακομαφιών αγνοούν…

Δείτε λοιπόν!