Δευτέρα 24 Οκτώβρη>> Αυτός πάνω είναι ένας αμερικάνος απόστρατος αρχικαραβανάς (και στη συνέχεια για 14 μήνες διευθυντής της cia…) ονόματι David Petraeus – τον θυμάστε; Μεγαλούργησε για κάποια χρόνια σαν επικεφαλής της κατοχής του ιράκ. Και τώρα θέλει ο αμερικανικός στρατός να μπουκάρει στην ουκρανία, μαζί με έναν «συνασπισμό των προθύμων» (όπως εκείνος που δημιουργήθηκε για την εισβολή στο ιράκ το 2003)… για να αντιμετωπίσει τον ρωσικό στρατό. Το ίδιο θέλουν (ή απειλούν) διάφορα δυτικά μήντια…
Αλλά γιατί τέτοιες ιδέες; Δεν πεθαίνει από βαριά αρρώστια η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin); Δεν έχουν αυτοκτονήσει ή εκτελεστεί όλοι οι στρατηγοί του; Δεν διαλύεται ο ρωσικός στρατός, η ρωσική κοινωνία; Δεν πρόκειται σύντομα να απελευθερώσει ο γελωτοποιός όλα τα κατεχόμενα εδάφη; Δεν έχουν ήδη ανακαταληφθεί στρέμματα επί στρεμμάτων δυτικά του Χάρκοβου;
Για να έχουν τέτοιες φαντασιώσεις απόστρατοι (ή και όχι) του άξονα, πάει να πει ότι «ΔΕΝ»! Το πρόβλημα ωστόσο είναι ότι για να γίνουν οι φαντασιώσεις άμεσης αμερικανικής στρατιωτικής συμμετοχής στον πόλεμο στην ουκρανία πραγματικότητα, δηλαδή για να ξεκινήσει όσο πιο επίσημα γίνεται η απόλυτα φονική φάση του 4ου παγκόσμιου πολέμου, χρειάζονται μερικά βασικά πράγματα. Ένα απ’ αυτά είναι να εγκρίνουν αυτό το «ζήτω ο 4ος παγκόσμιος» τα αμερικανικά νομοθετικά σώματα…
Παραμονές των «ενδιάμεσων εκλογών» (θυμίζουμε: 8 Νοέμβρη) ίσως δεν είναι η καλύτερη στιγμή για να πει η συμμορία των αμερικάνων πολεμοκάπηλων (νεοσυντηρητικοί + «δημοκρατικοί») στους αιχμάλωτους υπηκόους τους «ετοιμαστείτε να πεθάνετε»… Έχουμε αμφιβολίες αν θα ήταν σε θέση να το πουν και μετά… Γενικά μιλώντας, κι αφού η ρωσία δεν είναι ούτε αφγανιστάν ούτε συρία, ο μέσος αμερικάνος (ακόμα και ο μεγαλύτερος φίλος των όπλων) θα νοιώσει μια κάποια ανατριχίλα αν καταλάβει ότι του ζητούν να συμμετάσχει στην καταστροφή του κόσμου (δηλαδή της οικογένειάς του)… (Επιπλέον, ο συνταξιούχος αρχιστράτηγος και οι ομοϊδεάτες του θα πρέπει να εκπαιδεύσουν το σύνολο των υπηκόων στο που βρίσκεται η ουκρανία. Υποδειγματικά αγεωγράφητοι έχουν μια τάση να την μπερδεύουν είτε με την αυστραλία είτε με την γροιλανδία. Όμως αφού θα θυσιαστούν γι’ αυτήν να μην ξέρουν, τουλάχιστον, που πέφτει;)
Τελικά εκείνο που απομένει είναι αυτό: στην Ουάσιγκτον (και στο Λονδίνο) φοβούνται. Φοβούνται το αναμενόμενο: μετά το ξεχαρβάλωμα του ουκρανικού ηλεκτρικού δικτύου και, κατά συνέπεια, το ξεχαρβάλωμα των βασικών υποδομών που ως τώρα χρησιμοποιούν ανεμπόδιστα ο ουκρανικός στρατός και οι μισθοφόροι συμμαχοί του, το ρωσικό καθεστώς θα κάνει επιθετικά βήματα (και μάλιστα από πολλές πλευρές) τέτοια και τόσα που θα είναι πολύ δύσκολο να ανασχεθούν.
Κάπως έτσι προοιωνίζονται (το πιθανότερο) οι εξελίξεις στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Το ρωσικό καθεστώς είναι πιθανό να κάνει εκείνο που δεν έκανε ως τώρα (αλλά μπορούσε απ’ την αρχή): να κόψει τον ανεφοδιασμό του Κιέβου με όπλα, πυρομαχικά κι άλλα τέτοια καλούδια. Το ότι δεν το έχει κάνει ήδη εδώ και 8 μήνες θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη∙ στο κάτω κάτω σ’ έναν πόλεμο ο ανεφοδιασμός του αντιπάλου είναι πρώτιστος στόχος…
Χωρίς όπλα, χωρίς πυρομαχικά, χωρίς ρεύμα και επικοινωνίες, χωρίς πολλά ακόμα δεν είναι ντροπή για οποιονδήποτε να σηκώσει άσπρη σημαία. Το τι θα πουν (και πως θα νοιώσουν) τ’ αφεντικά του δεν χωράει πια στην «εξίσωση»… Κι αν νοιώσουν βαθιά απογοήτευση, ε… Στην ανθρώπινη ιστορία δεν (θα) είναι οι πρώτοι.
Ψυχραιμία…. Μεταξύ της καταστροφής του πλανήτη και της καταστροφής της αμερικανικής (και νατοϊκής) ηγεμονίας, προτιμάμε σταθερά την δεύτερη. Και δεν πρέπει να είμαστε οι μόνοι.
Λάθος;