Month: September 2022

Η βάση της κριτικής είναι η κριτική της βάσης

Ας το επαναλάβουμε κι ας πάει στα χαμένα: όσο διεξοδική κι αν είναι η κριτική στο θεσμικό, ιδεολογικό, πολιτικό και ψυχοσυναισθηματικό εποικοδόμημα της υγιεινιστικής, τρομοκρατικής «κατάστασης εξαίρεσης», κινδυνεύει να μείνει στο αέρα (ή ακόμα να ξεπέσει σε φιλοσοφίζουσα φλυαρία) αν δεν στηρίζεται στη διεισδυτική κριτική της καπιταλιστικής βάσης της.

Δεν πρόκειται για κάποια μαρξιανή αλήθεια που έχει μπει σε εικόνισμα! Πρόκειται για την μέθοδο του σαμποτάζ: ψάχνει θεμέλια. Κι επειδή ψάχνει θεμέλια συναντάει την μεθοδολογία του Μαρξ και την αξιοποιεί – τι άλλο;

Το 6ο τετράδιο για εργατική χρήση Η Ζωτική δύναμη και ο σφετερισμός της καταπιάνεται με την παραγωγική και πειθαρχική αναδιάρθρωση του Εαυτού-Κεφάλαιο∙ την καπιταλιστική αναγκαιότητά της ειδικά για την δύση∙ και κυρίως με την στρατηγική σημασία της γενετικής μηχανικής και των βιοτεχνολογιών σ’ αυτή τη βίαιη, επιθετική, πραξικοπηματική «μετάβαση».

(Κυκλοφορεί σε κεντρικά βιβλιοπωλεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη)

«Βρίσκονται σε πόλεμο»….

Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη>> Αν τους ψάχνετε… βάζουν τ’ άρβυλά τους… Η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, μιλώντας πρόσφατα εκ μέρους του ελληνικού καθεστώτος, «βρίσκεται σε πόλεμο». Με την ρωσία. Σοβαρή κουβέντα, που προσπαθεί να την κουκουλώσει με την προσθήκη «όπως όλη η ευρώπη»…. Πολεμάει όλη η ευρώπη κατά της ρωσίας (στο ουκρανικό πεδίο μάχης); Η ιρλανδία; Η πορτογαλία μήπως; Η μάλτα; Η νότια κύπρος;

Το ελλαδιστάν όντως έχει κηρύξει έναν τέτοιο πόλεμο! Αλλά η συμμετοχή αυτή δεν εξαντλείται στην αποστολή όπλων και πυρομαχικών στους τοξικούς του Κιέβου – καθόλου! Υπάρχουν πολύ σημαντικότερες πλευρές: οι διαδοχικές πολιτικές βιτρίνες (το αργότερο απ’ το 2015 και μετά…) μας έχουν σύρει στη δίνη του 4ου παγκόσμιου πολέμου και απλά «μας κάνουν την χάρη» να μην το λένε ανοικτά.

Ή το λένε; Να ένα καλό απόσπασμα από ένα θριαμβολογικό άρθρο χτες, στην καθεστωτική «καθημερινή», από το γραφείο τύπου του εντόπιου μιλιταρισμού / ιμπεριαλισμού, με τίτλο: «Σούδα 2» με νέα επέκταση.

Στην πορεία μετατροπής του σε «δεύτερη Σούδα» βρίσκεται το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το οποίο αποκτά στους υπολογισμούς και στις εκτιμήσεις των αμερικανικών ένοπλων δυνάμεων στρατηγικό χαρακτήρα. Τους τελευταίους σχεδόν επτά μήνες από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η παρακαμπτήρια οδός της Αλεξανδρούπολης αποδείχθηκε αξιόπιστη εναλλακτική λύση για τα κλειστά Στενά του Βοσπόρου, γεγονός το οποίο πιστοποιείται από τις χιλιάδες στρατιωτών, αρμάτων μάχης, ελικοπτέρων και λοιπών εξοπλισμών των ΗΠΑ και άλλων νατοϊκών κρατών που μεταφέρθηκαν ταχέως και αποτελεσματικά στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ – από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία μέχρι την Πολωνία – μέσα από ένα μέχρις πρότινος άγνωστο σημείο για την συντριπτική πλειονότητα των συμμάχων.

Στο πλαίσιο αναβάθμισης των δυνατοτήτων της Αλεξανδρούπολης, οι Αμερικανοί έχουν ήδη προτείνει στην Αθήνα, μέσα από διάφορους διαύλους, κυρίως όμως ανώτατους στρατιωτικούς, την περαιτέρω εκβάθυνση του λιμανιού και την επέκταση, ενδεχομένως και τη δημιουργία νέου προβλήτα. Σκοπός – όπως αποκαλύπτει σήμερα η «Κ» – είναι σε αρχικό στάδιο να μπορούν να ελλιμενισθούν και να εξυπηρετηθούν από το λιμάνι αντιτορπιλικά του μεγέθους και των δυνατοτήτων της κλάσης “Arleigh Burke” του αμερικανικού ναυτικού. Τα συγκεκριμένα αντιτορπιλικά αποτελούν την αιχμή του ναυτικού αμερικανικού δόρατος, καθώς μεταφέρουν κατευθυνόμενα βλήματα και έχουν ιδιαίτερα αυξημένες δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου (και ως εκ τούτου παρεμβολών).

Αντιτορπιλικά αυτού του μεγέθους εξυπηρετούνται, βεβαίως, ήδη στη Σούδα, ωστόσο οι συζητήσεις για επέκταση και εκβάθυνση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης, στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, πέρα από τον αμιγώς επιχειρησιακό χαρακτήρα τους, δηλαδή τη δημιουργία υποδομών σε μια περιοχή που βρίσκεται πολύ κοντά στη Μαύρη Θάλασσα και στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, υποδηλώνει την αμερικανική βούληση για δημιουργία ενός βαλκανικού δικτύου υποδομών, το οποίο θα ξεκινάει από το Αιγαίο και θα φτάνει έως τη Ρουμανία και από εκεί στην Ουγγαρία και στην Πολωνία…

Αν κάνετε τον κόπο να διαβάσετε το πιο πάνω απόσπασμα προσεκτικά, με γνώση της γεωγραφίας αλλά και της πολιτικής ιστορίας της περιοχής, θα καταλάβετε ότι υπάρχουν «αόρατες» αντιφάσεις, και ότι τα ελληνικά πανηγύρια για την στρατιωτικοποίηση της Θράκης απ’ την Ουάσιγκτον κρύβουν περισσότερα απ’ όσα λένε:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Κάνουν δουλειές…

Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη>> Μπορεί ο πληθυσμός των κρατών που αντιπροσωπεύουν αυτές οι πολιτικές βιτρίνες να είναι ο μισός του πλανήτη. Μπορεί επίσης, μαζί με μεγάλο μέρος των αφρικανικών κρατών, να είναι το πιο γρήγορα αναπτυσσόμενο καπιταλιστικά μέρος του πλανήτη. Μπορεί να έχουν διάφορα προβλήματα, όχι όμως στην καπιταλιστική καρδιά τους, όχι με την ενέργεια. Τι σημασία όμως έχουν αυτά; Η 22η σύνοδος των κρατών μελών του «Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης / Σύμφωνο της Σαγκάης (SCO) είναι κάτι που ενδιαφέρει τους αξιωματούχους (όσους, τέλος πάντων, δεν είναι τοξικοεξαρτημένοι) και σίγουρα όχι τον «απλό κόσμο». Ειδικά στο ελλαδιστάν: ήταν καλεσμένος στην ιστορική Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν κι αυτός ο παλιοχαρακτήρας, ο Erdogan (δεν έπρεπε νάναι στην απομόνωση αυτός;)

Διάλειμμα στη σύνοδο του SCO και ώρα για ανέκδοτα: ήταν μια φορά ένας αμερικάνος, ένας άγγλος κι ένας γερμανός… κρύωναν, και είχαν μόνο ένα ζευγάρι γάντια… που ήταν του μποξ… Λέει λοιπόν ο αμερικάνος: δώστε μου εμένα τα γάντια και σας υπόσχομαι ότι θα σας ρίχνω όσα μπουνίδια χρειάζεται για να μείνετε ζεστοί… Λέει μετά ο άγγλος: όχι, θέλω κι εγώ ένα γάντι, θα ρίχνω λιγότερα, αλλά εσύ γερμανέ θα τρως κι απο μένα και δεν θα κρυώσεις… Λέει και ο γερμανός: πάρτε ρε σεις τα γάντια να ζεσταθείτε μόνοι σας, δεν τα χρειάζομαι, θα πάω να κάνω έναν περίπατο στο Παρίσι…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Το γερμανικό «κόμμα του πολέμου»

Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη>> Αφού ανήγγειλε ότι πολλές (γιατί όχι όλες;) επιχειρήσεις στη γερμανία «θα σταματήσουν να παράγουν για κάποιο διάστημα» (με τους φούρνους τι θα κάνει; οι υποτελείς θα τρώνε αντί για ψωμί home made πεντεσπάνι;), ο υπερυπουργός οικονομικών Robert Habeck αποφάσισε να κόψει στις πιο μεγάλες απ’ αυτές οποιαδήποτε δυνατότητα διαφυγής: τέτοιον πούρο αντικαπιταλιστή σαν τον πράσινο υπουργό δεν έχει ξαναδεί ούτε η γερμανία, ούτε η ευρώπη, ούτε η ανθρωπότητα!

Μετά την συνάντηση των g7 υπ.οικ. την περασμένη εβδομάδα, στην οποία φυσικά συμμετείχε (είπαμε «αντικαπιταλισμός» αλλά όχι να χάσουμε τις άκρες και τα μεγαλεία!) συναποφασίζοντας ότι θα πρέπει να μπει όριο στην τιμή του ρωσικού πετρελαίου (!!! – επ’ αυτού προσεχώς), ο Habeck με δηλώσεις του αποφάσισε να ξεμπερδεύει και με τον κινέζικο καπιταλισμό! Τέρμα η αφέλεια σε σχέση με την κίνα δήλωσε, υπονοώντας κατ’ αρχήν ότι εκτός απ’ τα υπόλοιπα προσόντα του είναι και πανέξυπνος. Τι σημαίνει αυτό το «τέρμα η αφέλεια»; Ότι θα κάνει το καλύτερό του για να δυσκολέψουν οι οικονομικές σχέσεις του κινέζικου με τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς, ότι θα περνάει από ψιλό κόσκινο τις κινεζικές επενδύσεις στην ευρώπη, και ότι για κάνει τα πάντα για την απεξάρτηση της ευρώπης απ’ την κινεζική αγορά και τα κινέζικα εμπορεύματα….

Είναι δύσκολο να παρακολουθήσουμε πολιτικές βιτρίνες που απ’ την μια αναγγέλουν με χαρά (σε κάθε περίπτωση με αδιαφορία…) ότι «ε, τι να κάνουμε; ας κλείσουν για μερικούς μήνες οι επιχειρήσεις» (και οι χαλυβουργίες, ως ενεργοβόρες, έχουν αρχίσει ήδη να κλείνουν) και απ’ την άλλη θέλουν να πουλάνε όπλα στο Κίεβο… Χειροποίητα τόξα και «πράσινα» βέλη θα στέλνει η αγαπημένη της ασταμάτητης μηχανής Annalena στον κλόουν; Ποιος ξέρει;

Η «απεξάρτηση» του γερμανικού καπιταλισμού απ’ τον κινέζικο μπορεί βέβαια να γίνει μια κι έξω: κλείνοντας όλα τα γερμανικά εργοστάσια, για πάντα. Αλλιώς δεν ξέρουμε τι πανέξυπνο έχει σκεφτεί ο κοτζάμ Habeck, ειδικά για να αντιμετωπίσει πιθανά αντίποινα του Πεκίνου. Το 2021 (η δεύτερη χρονιά της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, την οποία φυσικά οι «πράσινοι» υποστήριξαν…) το διμερές εμπόριο μεταξύ των δύο καπιταλισμών έφτασε στα 235 δισεκατομύρια δολάρια – πόσο που δεν το λες αμελητέο. Οι ναυαρχίδες του γερμανικού κεφάλαιου, οι αυτοκινητοβιομηχανίες, έχουν κατά σειράν: η volkswagen το 49% των παγκόσμιων πωλήσεών της στην κίνα, η audi το 42%, η mercedes το 36% και η bmw το 34% – ούτε κι αυτά είναι μικρά μεγέθη. Το πρώτο μισό του 2022 γερμανικά αφεντικά επένδυσαν στην κίνα πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ, κι αν αυτό φαίνεται στον Habeck «αφελές», δεν φαίνεται καθόλου τέτοιο στο Πεκίνο: αφού η γερμανία κρατικοποιεί ιδιωτικής (ρωσικής) ιδιοκτησίας διυλιστήρια, μπορεί και η κίνα να κάνει το ίδιο σε γερμανικές επενδύσεις στο έδαφός της… αν δεν υπάρχει επενδυτική αμοιβαιότητα, κι αν ο ευρωπαϊκός (ή ο γερμανικός μόνο) καπιταλισμός «απεξαρτηθεί»…

Τι συμβαίνει, και – κυρίως – τι θα συμβεί;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Η βάση της κριτικής είναι η κριτική της βάσης

Ας το επαναλάβουμε κι ας πάει στα χαμένα: όσο διεξοδική κι αν είναι η κριτική στο θεσμικό, ιδεολογικό, πολιτικό και ψυχοσυναισθηματικό εποικοδόμημα της υγιεινιστικής, τρομοκρατικής «κατάστασης εξαίρεσης», κινδυνεύει να μείνει στο αέρα (ή ακόμα να ξεπέσει σε φιλοσοφίζουσα φλυαρία) αν δεν στηρίζεται στη διεισδυτική κριτική της καπιταλιστικής βάσης της.

Δεν πρόκειται για κάποια μαρξιανή αλήθεια που έχει μπει σε εικόνισμα! Πρόκειται για την μέθοδο του σαμποτάζ: ψάχνει θεμέλια. Κι επειδή ψάχνει θεμέλια συναντάει την μεθοδολογία του Μαρξ και την αξιοποιεί – τι άλλο;

Το 6ο τετράδιο για εργατική χρήση Η Ζωτική δύναμη και ο σφετερισμός της καταπιάνεται με την παραγωγική και πειθαρχική αναδιάρθρωση του Εαυτού-Κεφάλαιο∙ την καπιταλιστική αναγκαιότητά της ειδικά για την δύση∙ και κυρίως με την στρατηγική σημασία της γενετικής μηχανικής και των βιοτεχνολογιών σ’ αυτή τη βίαιη, επιθετική, πραξικοπηματική «μετάβαση».

(Κυκλοφορεί σε κεντρικά βιβλιοπωλεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη)

Αντι-πληροφόρηση

Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη>> Πράγμα που σημαίνει (στη συνέχεια) τεκμήρια – τεκμήρια – τεκμήρια! Όποιος / α βαρεθεί; Καλή τύχη!

Κοκτέιλ

Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη>> Φοβούνται οι «ειδικοί» τα κοκτέιλ; Σκιάζονται ωρέ τα παληκάρια; Όχι!!! Αν μάλιστα (λέμε «αν») αυτοί οι «ειδικοί» είναι οπαδοί της θανατοπολιτικής, του θανατόμετρου και της κοινής δεξαμενής, αν είναι «επιστημονικά νεκρόφιλοι» σα να λέμε, τότε αυτό που λένε ότι φοβούνται (για τους άλλους…) είναι πιθανότατα εκείνο που επιθυμούν…

Θα έχει ξεχαστεί. Όμως στην ως τώρα παρέλαση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας ο τσαχπίνης δεν ήταν πάντα μόνος του. Ανάλογα με τα γούστα και τις εμπνεύσεις της θανατοπολιτικής, είχε παρέα: την γρίπη. Αυτό το «κοκτέιλ» διπλασίαζε την τρομοκρατία, απόδειξη (αν χρειαζόταν κάποια) ότι οι νεκρόφιλοι είναι συχνά και σαδιστές. («Επιστημονικά» πάντα).

Στερούνται όμως φαντασία οι τρομοκράτες. Να μια μικρή γενεαλογία των “κοκτέιλ”:

17 Αυγούστου 2020

17 Οκτώβρη 2021

27 Οκτώβρη 2021

18 Μάρτη 2022

22 Μάρτη 2022

4 Σεπτέμβρη 2022

Μάταιες απειλές; Το γεγονός είναι ότι η γρίπη εξαφανίστηκε απ’ τον δυτικό κόσμο για πάνω από 1,5 χρόνο, κι ο λόγος της εξαφάνισης ήταν απλός: μιας και έχει παρόμοια συμπτώματα με τον τσαχπίνη, συν-ψηφιζόταν, τα κρούσματά της βαφτίζονταν «κρούσματα covid» (χάρη στην μεγα-απάτη των pcr τεστ), κι όλα καλά. Τα διαγράμματα, οι καμπύλες, κυμάτιζαν όπως βόλευε.

Όμως αυτό ήταν όλο κι όλο η γρίπη απ’ το 2020 και μετά; Ένα απλό συμπλήρωμα, ένα πρόχειρο δεκανίκι της υγιεινιστικής τρομοκρατίας; Ή μήπως ήταν και παραμένει η καλή εφεδρεία της «νέας γενετικής κανονικότητας», δηλαδή εκείνο το είδος του ιού που ερχόμενο και επανερχόμενο κάθε χρόνο επ’ άπειρο, σε αντίθεση με τον τσαχπίνη, ταιριάζει να γίνει ο ιμάντας συνεχιζόμενων, επαναλαμβανόμενων, εφ’ όρου ζωής, πλατφορμιασμών; Μήπως η γρίπη ερχόταν στο μυαλό των τρομοκρατών σα στοιχείο των «κοκτέιλ» τους επειδή πολύ απλά είναι (στους σχεδιασμούς του συμπλέγματος) η εύκολα διαθέσιμη βάση για οποιοδήποτε «κοκτέιλ»;

Ας θυμίσουμε λοιπόν τι ήταν η γρίπη ΠΡΙΝ την εμφάνιση του τσαχπίνη, τον Οκτώβρη του 2019, για τους παπάδες και τους δημαγωγούς του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος τα αφεντικά του οποίου τότε, το 2019, «συγκέντρωναν δύναμη πυρός»… Μιλάει ο γνωστός Fauci, σε συνέδριο για το universal flu vaccine, δηλαδή για το «καθολικό εμβόλιο για την γρίπη», δηλαδή για το «εμβόλιο που θα κάνει για όλες τις παραλλαγές» του ιού (και θα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο), δηλαδή – χωρίς να την κατανομάσει – για τη «νέα τεχνολογία» (πλατφόρμες mRNA ή οτιδήποτε παρόμοιο…), που θα πρέπει να «τινάξει τα πάντα από μέσα»:

Γρίπη 1

Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη>> Αν δεν ανήκετε στη μεγάλη πλειοψηφία των υποτελών που κάνουν την άγνοιά τους άποψη, ύστερα απ’ την εμπειρία σχεδόν 3 χρόνων υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, μπορείτε να αναγνωρίσετε ότι ο «τσαχπίνης», που σερβιρίστηκε σαν «καινούργιος και άγνωστος – άρα de facto επικίνδυνος – ιός» (ενώ όχι μόνο ήταν γνωστός αλλά ήταν και πατενταρισμένος!), μαστορεύτηκε έτσι ώστε να είναι η δικαιολογία της «έκτακτης ανάγκης», και όλου του πραξικοπήματος που έγινε, νομιμοποιήθηκε και τελικά κανονικοποιήθηκε λόγω «έκτακτης ανάγκης»…. Όμως ο τσαχπίνης δεν είναι ο ιδανικός ιός για να εμφανίζεται ξανά και ξανά, κάθε χρόνο, ως το 2.500, και να απαιτείται (ή να επιβάλλεται) πλατφορμιασμός ρουτίνας για χάρη του… Φορτώθηκε εξ’ αρχής με πολύ θάνατο, και ύστερα (τώρα πια) με πολύ αμφισβήτηση όλων των τερατολογιών που επενδύθηκαν επάνω του και ήταν εύκολο (ακόμα και εμπειρικά) να αποδειχθούν τέτοιες.

Η γρίπη είναι πιο κατάλληλη γι’ αυτήν την δουλειά. Είναι ως τώρα αθώα, υπεράνω υποψίας, πασίγνωστη, εμφανίζεται και εξαφανίζεται ρουτινιάρικα σε ετήσια βάση, μπορεί με δυο κουβέντες να είναι συστατικό στοιχείο της «γενετικής / βιοτεχνολογικής κανονικότητας» επ’ άπειρο, χωρίς ιδιαίτερα δημαγωγικά έξοδα από ένα σημείο και μετά.

Φυσικά η οικειότητα των πληθυσμών με την γρίπη είναι το αδύνατο σημείο για την χρήση της σαν όχημα μαζικών ετήσιων πλατφορμιασμών ρουτίνας. Ποιος φοβάται την γρίπη; Κανείς! Άρα θα πρέπει να φορτωθεί με μια καλή δόση φόβου, απειλών – μέχρι να χάσει την αθωώτητά της…

Αν ο συλλογισμός μας είναι σωστός τότε στην απειλή του «κοκτέιλ» ίσως τώρα πια να γίνεται ο τσαχπίνης το δεκανίκι, τα μερικά κιλά επικινδυνότητας που πρέπει να φορτωθούν μεσοπρόθεσμα στη γρίπη….

Δυστυχώς, όμως, υπάρχει κι άλλος δρόμος για τα αφεντικά του συμπλέγματος….

Γρίπη 2

Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη>> Τους τελευταίους μήνες γυροφέρνουν στον πλανήτη όχι ένας (1) ιός γρίπης, αλλά τρεις (3)! Ένας ιός της γρίπης των πτηνών (avian flu), ένας ιός της γρίπης των χοίρων (swine flu), και ο εποχικός! Θα πρέπει να θυμηθείτε (κι αν δυσκολεύεσθε θα πρέπει να διαβάσετε το βιβλίο Κρυμμένες σε κοινή θέα…) ότι η «γρίπη των πτηνών» ήταν η πρώτη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, που απέτυχε (ή ήταν προθέρμανση…) το 2004 – 2005. Στη συνέχεια η «γρίπη των χοίρων», ήταν η δεύτερη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, που επίσης απέτυχε, το 2009 – 2010. Πράγμα που σημαίνει ότι αυτοί οι δύο «έξτρα» ιοί, που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο περιθώριο της υγιεινιστικής δημαγωγίας αλλά γυροφέρνουν όχι μακριά, αποτελούν το (πρόσφατο) ιστορικό παρελθόν του οπλοστάσιου των αφεντικών του συμπλέγματος.

Να τώρα πως έχουν τα πράγματα:

Η γρίπη των πτηνών παρατηρείται απ’ την περασμένη άνοιξη στα άγρια πουλιά:

και απ’ το καλοκαίρι και σε εκτρεφόμενα / σταβλισμένα στις ηπα (αλλά και στην ιταλία):

H γρίπη των χοίρων έχει εμφανιστεί ήδη σε εκτρεφόμενα / σταβλισμένα γουρούνια στην ινδία αλλά και στις ηπα:

Χαρακτηριστικό των δύο αυτών ιών γρίπης είναι ότι πολύ δύσκολα «πηδάνε» απ’ τα ζώα στο είδος μας, και το ίδιο δύσκολα μεταδίδονται από άνθρωπο σε άνθρωπο… Αλλά το χαρακτηριστικό των δύο προηγούμενων υγιεινιστικών τρομοεκστρατειών (του 2004 – 2005 και του 2008 – 2009) είναι ακριβώς αντίθετο: ότι μπορεί να κατασκευαστεί η κατάλληλη απειλή αρκεί να συμβεί (ή οι κατάλληλοι ειδικοί να ισχυριστούν ότι συμβαίνει…) να «πηδήξουν» τον διαχωρισμό των ειδών και να μεταλλαχτούν ώστε να γίνουν μεταδόσιμοι και εντός του είδους μας.

Το πρώτο έχει συμβεί ήδη σε μεμονωμένες περιπτώσεις:

Έχουμε λοιπόν ήδη συγκεντρωμένες τις κατάλληλες «εκρηκτικές ύλες» αλλά και το συμφέρον να πυροδοτηθούν, ώστε να διαμορφωθεί μια δημαγωγία για «κοκτέιλ ιών γρίπης» – που είτε μαζί με τον τσαχπίνη είτε και χωρίς αυτόν θα προσέθετε κάμποσα κιλά επικινδυνότητας σ’ αυτό που είναι κοινωνικά γνωστό, τετριμμένο και αδιάφορο: την γρίπη.

Αυτό σε πληθυσμούς (τους πρωτοκοσμικούς) των οποίων ένα καλό ποσοστό αν πέσει πάνω σε καρφίτσα θα αναφωνάξει “ωωω! παναία μου!! πύραυλος!!!”