Δευτέρα 25 Ιούλη>> Στο ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο Υπο-κουλτούρα: το νόημα του στυλ ο Dick Hebdige περιγράφει γλαφυρά το πως το καλοκαίρι του 1977 η επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας βασίλισσας της αγγλίας, σκωτίας, ουαλίας, βόρειας ιρλανδίας (κλπ κλπ) ψηνόταν απ’ την ασυνήθιστα μεγάλη ζέστη. Το διάσημο βρετανικό γκαζόν είχε γίνει καφέ, τα θεμέλια των ανακτόρων του Μπάκιγκχαμ έτριζαν απ’ τις διαστολές τους…. Όλα συνωμοτούσαν για κάτι Αποκαλυψιακό. Κι αυτό ακριβώς συνέβη: γεννήθηκε το punk…
Τώρα το Λονδίνο δεν ψήνεται – καίγεται κυριολεκτικά! Η ίδια όπως και τότε αυτού μεγαλειότης γερνάει μαζί με τα όνειρα αναβίωσης των βρετανικών μεγαλείων. Για πρωθυπουργός είναι υποψήφια με σοβαρές πιθανότητες εκλογής μια κυρία που θα κάνει κάθε άλλον γελωτοποιό στο ως τώρα Μεγάλο Δυτικό Τσίρκο να μοιάζει σαν φτηνός κομπάρσος.
Και η ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί παρά να βουρκώνει (για το τώρα) και να θυμάται (το τότε): Clash (και η King’s Road…)