Δευτέρα 4 Ιούλη>> Ενώ από καθαρά τεχνολογική άποψη είναι ίσως εύκολο να καταλάβει η καθεμιά, ο καθένας, τι είναι εκείνο που ιντριγκάρει τους γενετιστές (: το να θεωρούν το κύτταρο, τα γονίδια, σαν εναλλάξιμα μηχανικά εξαρτήματα με σκοπό πότε τον έναν και πότε τον άλλο…) τι είναι εκείνο που έχει στρατηγική σημασία για την βιο-πολιτική του κεφάλαιου στον 21ο αιώνα; Ειπωμένο διαφορετικά: γιατί η καπιταλιστική εκμετάλλευση / πειθάρχηση δεν σταμάτησε στην κλίμακα που περιέγραψε ο Foucault όταν μας εκπαίδευσε στα ‘70s πάνω στην έννοια της βιοπολιτικής, δηλαδή στην κλίμακα του «ατόμου», συσχετισμένη και συνδυασμένη φυσικά με την κλίμακα του πλήθους; Εν τέλει: ποιο είναι το καπιταλιστικό συμφέρον σ’ αυτήν την «διάσπαση / διάλυση του ατόμου» (: του φυσικού / κοινωνικού όντος) σε κύτταρα, dna, rna, γονίδια, πρωτεϊνες; Ποιο είναι το κρίσιμο καπιταλιστικό συμφέρον σ’ αυτήν την κατάδυση / μηχανοποίηση των κυττάρων, των γονιδίων, των φαινοτύπων; Ποιο είναι το στρατηγικό όφελος απ’ την αιχμαλωσία των κυττάρων; Γιατί η «υγιεινιστική κρίση» με αφορμή έναν ιό δοκιμάστηκε το 2005, ξανά το 2009, για να πετύχει τελικά το 2020; Αιρετικές ερωτήσεις που αφορούν όχι το εποικοδόμημα, αλλά την παραγωγική βάση και τις σχέσεις γύρω απ’ αυτήν όταν πρόκειται για κύτταρα οργανισμών. Και πάλι: αιρετικές ερωτήσεις που αφορούν τον κυτταρικό έλεγχο, την οργανωμένη παραγωγή νοσηρότητας (άρα την μόνιμη εξάρτηση απ’ τις «βιομηχανίες της ζωής»), τον ταιηλορισμό σε κυτταρική κλίμακα.
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.