Δευτέρα 4 Ιούλη>> Εν τω μεταξύ πολλαπλασιάζονται οι καλές και χρήσιμες κριτικές αναλύσεις για την «αντιμετώπιση της πανδημίας» – διεθνώς. Αυτό είναι καλό, έστω κι αν είναι καθυστερημένο. Οι περισσότερες πάντως κινούνται στο «επίπεδο» του εποικοδομήματος αν μας επιτρέπεται η χρήση αυτού του μαρξιανού όρου, δηλαδή στις νομικές, αστυνομικές, πειθαρχικές, ιδεολογικές, πολιτικές πλευρές αυτής της «κρίσης» – και όχι στην παραγωγική βάση της. Επιπλέον υποφέρουν (ας μας επιτραπεί, με όλο τον σεβασμό) απ’ τον γνωστό ιστορικό κι όλο και πιο αφελή πρωτοκοσμικό: λες και δεν υπάρχει ήδη στον πλανήτη (εκτός δύσης) μια εκτεταμένη και με επίγνωση άρνηση των πλατφορμών γενετικής μηχανικής και της “διαχείρισης της υγιειονομικής κρίσης” με τις δυτικές προδιαγραφές!
Με τον όρο («παραγωγική βάση») εννοούμε την οργανωμένη, μαζική, διαρκή κατασκευή της νοσηρότητας. Και, κατά την ταπεινή μας άποψη, όσοι δεν είναι σε θέση να συλλάβουν την καπιταλιστική «παραγωγική βάση» στην πιο μικρή της κλίμακα, στην κλίμακα των κυττάρων και των μορίων-της-ζωής, και τις σχέσεις που διαρθρώνονται σ’ αυτήν την “παραγωγική βάση” και εξαιτίας της, είναι καταδικασμένοι να φιλολογούν, περισσότερο ή λιγότερο πετυχημένα.
Είναι βέβαιο πια ότι η παραδοσιακή υποτιθέμενη «αντικαπιταλιστική ή/και αντικρατική» σοφία πιάστηκε με τα βρακιά κατεβασμένα στις αρχές του 2020: οι υποτιθέμενοι σοφοί είχαν πάψει να ασχολούνται με την πραγματική εξέλιξη εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια, την έβγαζαν με εξυπναδούλες, σαχλαμαρίστες, μαλακιούλες, και σχόλια «συνδικαλιστικού τύπου», μεροδούλι / μεροφάι, κι έτσι τους ήταν (και τους είναι) αδιανόητο ότι η κατάκτηση / αποικιοποίηση / μετασχηματισμός των σωμάτων είναι μια διαρκής διαδικασία που έχει φτάσει προ πολλού στο σημείο του κυτταρικού ελέγχου. Μια σειρά τεχνικές που είναι στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο των κυττάρων απ’ το κεφάλαιο / κράτος, με τίτλους βαριούς και επιστημονικούς, όπως genetic engineering ή νευροεπιστήμες ή φυσική νέων υλικών ή νανοτεχνολογίες, δεν μπήκαν ποτέ από δαύτους στο ρεπερτόριο της σύγχρονης κριτικής της πολιτικής οικονομίας. Κι έτσι άρχισε και συνεχίζεται η ολέθρια παρέλαση της βλακείας (τους).
Όμως το ζήτημα του κυτταρικού ελέγχου, και το δίδυμό του, η οργανωμένη παραγωγή νοσηρότητας, δεν είναι καινούργιο! H «απλοϊκή υπόδειξη» που θυμίζει ο Bossche για τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, του είδους «έλα μωρέ, ένα τσίμπημα είναι, άντε κάντε το να ησυχάσετε» είναι βέβαιο ότι έπιασε στα αδιάφορα μυαλά – μόνο για να θεμελειωθεί και να αναπαράγεται επ’ αόριστον, μαζί με την άγνοια… και να μυστικοποιεί την εξέλιξη του ελέγχου και της εκμετάλλευσης.
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.