Πέμπτη 2 Ιούνη>> Υπάρχουν περισσότερα απ’ αυτού. Η καταγωγή των ασφαλιστικών συστημάτων (υγείας αλλά και γήρατος: συντάξεις) ΔΕΝ βρίσκεται στην καλοσύνη των κρατών, ούτε φυσικά στον επιχειρηματικό ανθρωπισμό! Βρίσκεται στα ταμεία αλληλοβοήθειας που έφτιαχναν τα συνδικάτα στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου. Ταμεία που (είναι καθαρό;) ήταν μια απ’ τις εκφράσεις της αλληλεγγύης μεταξύ των εργατών.
Για να νομιμοποιηθεί τόσο η κρατική / εργοδοτική εμπλοκή όσο και, αργότερα, η επιχειρηματική δραστηριότητα (και η αλλαγή μορφής αυτών των πρωταρχικών ταμείων αλληλοβοήθειας…) έπρεπε να διατηρηθεί πρακτικά η υλικότητα της αλληλεγγύης – μεταξύ των ασφαλισμένων. Το ότι δε νοείται εξατομίκευση, το ότι δε νοείται «ο καθένας θα πληρώνει ανάλογα με την κατάσταση της υγείας του και θα έχει παροχές ανάλογα με το τι έχει πληρώσει…» δεν οφειλόταν επί δεκαετίες στην έλλειψη τεχνολογίας εξατομίκευσης και διατίμησης∙ αλλά στο ότι θα κρινόταν συνολικά και συλλογικά απαράδεκτος έως εχθρικός αυτός ο υγιεινιστικός δαρβινισμός!
Τα χρόνια πέρασαν, οι γενιές διαδέχτηκαν η μία την άλλη, και η εργατική αλληλεγγύη γίνεται πια όλο και περισσότερο ένα φραστικό πυροτέχνημα παρά ένα πρακτικό βίωμα. Αξιοποιώντας αυτήν την αυτοκαταστροφική «εξέλιξη» τα αφεντικά βρίσκονται πια στο σημείο να πουλήσουν ακόμα και σαν «ανθρωπιστική» τόσο την εξατομίκευση όσο και την χρηματική διατίμηση∙ δηλαδή το πληρώνεις (ασφάλιστρα…) ανάλογα με τον γενετικό προκαθορισμό σου, ή/και τις συνήθειες της ζωής σου.
Άμεσα αναδύονται απ’ αυτόν τον «δρόμο» τα πριμοδοτούμενα (απ’ το κράτος και τ’ αφεντικά) «μοντέλα ζωής» σαν ενδιαφέρον για την υγεία (του καθενός και της καθεμιάς…) και σαν «οικονομική συμβουλή». Πίνεις περισσότερες μπύρες απ’ ότι «πρέπει»; Σου αρέσουν τα γλυκά περισσότερο απ’ ότι «πρέπει»; Επιμένεις να απορρίπτεις τα γενετικά / μεταλλαγμένα «θαύματα διατροφής»; Τότε δεν μπορεί παρά να είσαι (να γίνεις) φιλάσθενος, και ιδού το ψηφιακά φακελωμένο ιστορικό σου, συν το «γενετικό προφίλ» σου, απ’ όπου θα πιθανολογήσουμε την μελλοντική κατάντιά σου… Και, φυσικά, δεν μπορείς να επιβαρύνεις το σύστημα υγείας με την κοινωνική ανευθυνότητά σου – ντάξει;;;
Η ιδέα ότι η εύρυθμη λειτουργία των συστημάτων υγείας των καπιταλιστικών κρατών ΔΕΝ είναι ευθύνη και υποχρέωση των αφεντικών και του κράτους τους αλλά ατομική ευθύνη του καθενός που θα μπορούσε να τα χρειαστεί, δουλεύτηκε και «πέρασε» μια χαρά στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Όχι μόνο στο ελλαδιστάν, όπου η σχεδιασμένη υποβάθμιση του παλιού συστήματος δουλεύει ήδη για την αναδιάρθρωση και το πέρασμα στα καινούργια μοντέλα, αλλά και σε κράτη σαν την γερμανία, που είχαν άρτια δημόσια συστήματα, σύμφωνα με τις (καπιταλιστικές) προδιαγραφές. Χρειάστηκαν θηριώδη ψέματα για να γίνει αυτό, όπως το τεχνητό «φούσκωμα» των «κρουσμάτων covid» και η «υπερπληρότητα των εντατικών» (που ήταν σφαγεία). Τα ψέματα δεν αμφισβητήθηκαν όπως θα έπρεπε, άρα δεν αμφισβητήθηκε ούτε η σκοπιμότητά τους.
Με δυο λόγια, η υγιεινιστική τρομοκρατία (σαν κρατική / καπιταλιστική τακτική) μαζί με την άγνοια και την βλακεία (σαν κοινωνικό φαινόμενο) επέτρεψαν να ιδιωτικοποιηθεί επίσημα και επιθετικά το ζήτημα της κοινωνικής και φυσικής αναπαραγωγής των μισθωτών στον τομέα της φροντίδας υγείας – κάτω απ’ τα νόθα και παραπλανητικά συνθήματα περί «κοινωνικής ευθύνης». Τα οποία, το φωνάξαμε όσο πιο δυνατά μπορούσαμε, ήταν η παραλλαγή της «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης», προσαρμοσμένη στην κατακτημένη αντικοινωνικότητα της δύσης.