Κυριακή 17 Γενάρη. Πρόκειται για την μεγαλύτερη οργάνωση υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσα στην επικράτεια του ισραηλινού ρατσιστικού καθεστώτος. Και πριν 5 ημέρες «επισημοποίησε» με τον πιο καθαρό και κατηγορηματικό τρόπο, αν μπορεί κανείς να το πει έτσι, εκείνο που οι παλαιστίνιοι, οι συμπαραστάτες τους, δεκάδες χιλιάδες αντεθνικιστές και αντιφασίστες εβραίοι της διασποράς, φωνάζουν εδώ και χρόνια. Η οργάνωση δημοσιοποίησε την έκθεσή της με τίτλο: Ένα καθεστώς εβραϊκής κυριαρχίας απ’ τον Ιορδάνη ως την Μεσόγειο: αυτό είναι απαρτχάιντ.
Ο Hagai El-Ad, διευθυντής της B’Tselem, δεν μασάει τα λόγια του. Σ’ έναν άρθρο του στον αγγλικό καθεστωτικό guardian (στο μήντιο που, δεν το ξεχνάμε, σε συνεργασία με τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες, πολέμησε με λύσσα τον πρώην επικεφαλής των εργατικών Jeremy Corbyn κατηγορώντας τον σαν «αντι-σημίτη» επειδή υποστηρίζε τον αγώνα των παλαιστινίων…) την ίδια ημέρα με την δημοσιοποίηση της έκθεσης:
… Δεν υπάρχει ούτε μια τετραγωνικό εκατοστό στην περιοχή που ελέγχει το Ισραήλ όπου ένας Παλαιστίνιος και ένας Εβραίος είναι ίσοι. Οι μόνοι πρώτης κατηγορίας άνθρωποι εδώ είναι οι Εβραίοι πολίτες όπως εγώ, και απολαμβάνουμε αυτό το καθεστώς τόσο μέσα απ’ τα σύνορα του 1967 όσο και έξω απ’ αυτά, στη Δυτική Όχθη. Χωρισμένοι απ’ τις διαφορετικές καταστάσεις της προσωπικής τους ζωής και απ’ τις πολλές παραλλαγές της κατωτερότητας που τους επιβάλει το Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι που ζουν κάτω απ’ τον ισραηλινό νόμο είναι όλοι ενωμένοι σ’ αυτήν την ανισότητα…. Πρακτικά, μια κυβέρνηση ελέγχει τους πάντες και τα πάντα ανάμεσα στο ποτάμι και στη θάλασσα, ακολουθώντας τις ίδιες οργανωτικές αρχές παντού όπου ασκεί αυτόν τον έλεγχο, δουλεύοντας για να βελτιώσει και να διαιωνίσει την κυριαρχία της μιας ομάδας ανθρώπων – των Εβραίων – πάνω στην άλλη – τους Παλαιστίνιους. Αυτό είναι απαρτχάιντ.
Σε διαφορά με το ΝοτιοΑφρικανικό απαρτχάιντ, η εφαρμογή της δικής μας εκδοχής – απαρτχάιντ 2.0 αν θέλετε – αποφεύγει συγκεκριμένα είδη βαρβαρότητας. Δεν θα βρείτε ταμπέλες «μόνο για λευκούς» στα παγκάκια. Εδώ, η «προστασία του Εβραϊκού χαρακτήρα» μιας κοινότητας – ή του κράτους του ίδιου – είναι ευφημισμοί που σαν λεπτό πέπλο έχουν σκοπό να κρύψουν την αλήθεια. Αλλά η ουσία είναι η ίδια. Το ότι οι ορισμοί του Ισραήλ δεν εξαρτιούνται απ’ το χρώμα του δέρματος δεν κάνει κάποια υλική διαφορά: είναι η κυριαρχική πραγματικότητα που βρίσκεται στην καρδιά του ζητήματος – και είναι αυτή που πρέπει να ηττηθεί.
Συμφωνούμε απόλυτα! Ο παλαιστίνιος Omar Βarghouti, απ’ τις ηγετικές φυσιογνωμίες και τους δημιουργούς του διεθνούς κινήματος BDS, που αγωνίζεται για την επιβολή κυρώσεων και οικονομικών αποκλεισμών στο απαρτχάιντ ισραηλινό κράτος όπως είχε γίνει και εναντίον του απαρχάιντ νοτιοαφρικανικού, έστειλε ηλεκτρονικά στην B’Tselem ένα γράμμα αμέσως μετά την δημοσιοποίηση της έκθεσης, γράφοντας μεταξύ άλλων ότι «… Βοηθάει στο να τελειώσουν τα βίαια και βαθιά ρατσιστικά ψέμματα για την όχι-και-εντελώς-τέλεια Ισραηλινή δημοκρατία, που ένα πρόβλημα έχει μόνο, αυτό που λέγεται ‘κατοχή’»…
Πράγματι, η βοήθεια της B’Tselem είναι καίρια. Μέσα στο απαρτχάιντ κράτος τα πράγματα μπορεί να μοιάζουν «μπετοναρισμένα» και παγωμένα, καθώς όλο και περισσότεροι νεολαίοι αντιφασίστες φεύγουν από εκεί, απελπισμένοι (το λιγότερο) απ’ τον κρατικό και τον κοινωνικό φασισμό. Αλλά ο αγώνας για την απελευθέρωση όλης της Παλαιστίνης, απ’ τη θάλασσα ως το ποτάμι, είναι ένας παγκόσμιος αγώνας. Σ’ αυτή την διεθνή αρένα, βασικά στην δύση, είναι που το φασιστικό ισραηλινό κράτος προσπαθεί να υπονομεύσει και να προβοκάρει την όλο και πιο διαυγή και επεκτεινόμενη συνείδηση του ποιος είναι ο χαρακτήρας του – και του τι πρέπει να γίνει. Το Τελ Αβίβ, οι διεθνείς σύμμαχοί του αλλά και οι κάθε είδους πρόθυμοι λακέδες του έχουν επενδύσει πολλά στη φίμωση της αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους, προωθώντας έναν βρώμικο ορισμό του αντισημιτισμού, εξισώνοντας την κριτική στο ισραηλινό απαρτχάιντ με τον ναζισμό…