RCEP

Δευτέρα 16 Νοέμβρη. Το αμερικανικό γκουβέρνο, επί «δημοκρατικών» και Obama, προωθούσε την σύναψη μιας πολυμερούς συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου (κατάργησης των δασμών δηλαδή) μεταξύ των δύο πλευρών του Ειρηνικού, αφήνοντας το Πεκίνο απ’ έξω: ήταν το οικονομικό τμήμα του διάσημου “Pivot to Asia” που σκόπευε να κυκλώσει και να βραχυκυκλώσει τον κινέζικο καπιταλισμό αναγκάζοντάς τον να υπόκειται, ακόμα και στην ασιατική ακτίνα επιρροής του, σε κανόνες, νόρμες, στάνταρ και περιορισμούς που δεν θα μπορούσε να διαμορφώσει. Για χάρη αυτού του στόχου, το τότε αμερικανικό γκουβέρνο ήταν διατεθειμένο να κάνει παραχωρήσεις (σε βάρος του δικού του καπιταλισμού) απέναντι σε καπιταλισμούς όπως εκείνοι του βιετνάμ, της καμπότζης ή των φιλιππίνων…

Το ψόφιο κουνάβι, την πρώτη ημέρα της θητείας του στις αρχές του 2017 ανακοίνωσε την απόσυρση της Ουάσιγκτον απ’ τις διαπραγματεύσεις για την Trans-Pacific Partneship… Το ψοφιοκουναβιστάν θεώρησε απαράδεκτες τις αναπόφευκτες αμερικανικές παραχωρήσεις σε «άλλους» καπιταλισμούς. Στο εξής θα προχωρούσε με διμερείς συμφωνίες, δηλαδή με τσαμπουκά…

Τώρα, κατά τα φαινόμενα (η Μόσχα δεν έχει πεισθεί ακόμα…) ο νυσταλέος Jo, υπ.εξ. του Obama και χωμένος ως τον λαιμό στα βρώμικα ιμπεριαλιστικά κόλπα της οκταετίας 2008 – 2016, ανεβαίνει πάλι τα σκαλιά του άσπρου σπιτιού, σαν πρόεδρος πια. Υποτίθεται ότι θέλει να γυρίσει την Ουάσιγκτον στον «ορθό δρόμο» των πολυμερών συμφωνιών, μετά την ψοφιοκουναβική προσπάθεια παράκαμψής του. Τι θα βρει όμως μπροστά του;

Ένα απ’ τα δυσάρεστα που θα βρει είναι η Regional Comprehensive Economic Partnership, μια συμφωνία «ελεύθερου εμπορίου» και κατάργησης του 90% των δασμών (μέσα στα επόμενα 20 χρόνια…) στο μεταξύ τους εμπόριο, που υπέγραψαν πριν λίγες ημέρες 15 ασιατικά καπιταλιστικά κράτη…. Χωρίς τις ηπα ή τον καναδά… Είναι ενδιαφέρον ότι την συμφωνία υπογράφουν μεταξύ άλλων κράτη με ισχυρές γεωπολιτικές αντιπαλότητες: κίνα, ιαπωνία, νότια κορέα, αυστραλία… Αλλά από οικονομική άποψη θεώρησαν ότι «αξίζει»: πρόκειται για την μεγαλύτερη συμφωνία τέτοιου είδους στην καπιταλιστική ιστορία, καθώς το συνολικό αεπ των κρατών / μελών της RCEP υπολογίζεται σε πάνω από 26 τρισεκατομύρια δολάρια, μεγαλύτερο είτε από εκείνο των κρατών / μελών της ε.ε., είτε από εκείνο της συμφωνίας ηπα – καναδά – μεξικό.

Παρότι 20 χρόνια είναι πολλά στην τωρινή ιστορική συγκυρία, και παρότι τέτοιες οικονομικές συμφωνίες δεν σημαίνουν εξαφάνιση των αντιπαλοτήτων μεταξύ όσων υπογράφουν (η ε.ε. είναι μια καλή υπόδειξη), το μείζον γεγονός είναι ότι εκείνος που αποκλείστηκε τελικά και θα αναγκαστεί (αν…) να προσαρμοστεί σε κανόνες που θέσπισαν άλλοι δεν είναι το Πεκίνο αλλά η Ουάσιγκτον.

Πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα είναι παράξενο αν μια καλή ποσότητα ψοφιοκουναβισμού συμπεριληφθεί στο μίγμα της ίσως τελευταίας προσπάθειας του Joνυσταλεάν να διασώσει κάπως την θέση της άλλοτε μόνης υπερδύναμης στον πλανήτη.

(φωτογραφία επάνω: Το Ν. Δελχί, αν και συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις, δεν υπέγραψε την RCEP. Ίσως περιμένει μια καλύτερη πρόταση απ’ το Joνυσταλεάν. Ή ίσως υπογράψει αργότερα…

φωτογραφία κάτω: Το ψόφιο κουνάβι φρεσκαδούρα στο άσπρο σπίτι επιδεικνύει την απόφαση αποχώρησης απ’ την TPP / «Pivot to Asia»…. Απ’ το αποτέλεσμα προκύπτει ότι κανείς απ’ τους υπόλοιπους δεν έκατσε να σκάσει…)

Comments are closed.