Τετάρτη 7 Οκτώβρη. Είναι γνωστό πως το «διεθνές δικαστήριο για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στην πρώην γιουγκοσλαβία» (που συστάθηκε όταν πια είχαν επιτευχθεί όλοι οι γεωπολιτικοί στόχοι των δυτικών ιμπεριαλισμών) με σκοπό να τους ξεπλύνει απ’ την συνενοχή μέχρι και την συνδιοργάνωση των σφαγών στη βοσνία, ήταν υποχρεωμένο να περιορίσει την λίστα των κατηγορούμενων σερβοφασιστών στα πιο υψηλά κλιμάκια της σερβοφασιστικής εξουσίας. Ακόμα κι έτσι όμως εντόπισε την δράση των ντόπιων βοθρολυμάτων («εθελοντών στο πλάι του αδελφού σερβικού λαού»), ειδικά στη σφαγή των πάνω από 7.000 αόπλων μουσουλμάνων στη Σρεμπρένιτσα – τόσο εμφατική ήταν εκεί η συμμετοχή τους!!! Κι αφού τους εντόπισε ήταν υποχρεωτικό το λιγότερο να τους ανακρίνει και πιθανά να δικάσει κάποιους απ’ αυτούς για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας…
Όχι μόνο μία φορά, όχι μόνο δύο, εκείνο το διεθνές δικαστήριο ζήτησε επίσημα, άλλοτε γραπτά και άλλοτε με επισκέψεις στελεχών του στην Αθήνα την σύλληψη εκείνων των εθελοντών / βοθρολυμάτων, και την παράδοσή τους στη Χάγη. Όλες μα όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις και κοινοβουλευτικές συνθέσεις που βρέθηκαν μπροστά σ’ αυτό το εύλογο αίτημα τους προστάτεψαν με κάθε τρόπο – διακινδυνεύοντας να θεωρηθούν συνένοχες στην δράση τους. Προτιμούσαν αυτό παρά να παραδόσουν τα φασιστικά ενεργούμενά τους στο διεθνές δικαστήριο… με τον κίνδυνο να μιλήσουν (για να σώσουν το τομάρι τους), να αποκαλύψουν δηλαδή τους εντολείς και καθοδηγητές τους, το ελληνικό κράτος / παρακράτος. Λογικό…
Όμως αυτό το «λογικό» αποδείκνυε πέρα από κάθε αμφιβολία δύο σημαντικά πράγματα για τα βοθρολύματα, τουλάχιστον σ’ εμάς. Πρώτον, ότι τα συγκεκριμένα (και όχι μόνο…) φασιστόμουτρα ήταν πράγματι assets, “περιουσιακά στοιχεία” των ελληνικών υπηρεσιών και του βαθέος κράτους – κάτι που ήδη είχε αποκαλύψει / τεκμηριώσει ένα πρώην μέλος τους για τον “αρχηγό” τους. Και, δεύτερον, ότι με τέτοια υψηλού επιπέδου προστασία και ασυλία αυτά τα βοθρολύματα θα μπορούσαν να ξανακληθούν σε “υπηρεσία” αν τα αφεντικά τους διέταζαν κάτι τέτοιο. (Εννοείται πως από υποκειμενική άποψη όταν ξέρεις πως έχεις τόσο υψηλή προστασία και ότι εκτελείς “εθνική αποστολή” μπορείς να γίνεις όσο ασύδοτος θες…)
Αυτό έγινε φόρα μόστρα μέσα στην “εθνική κρίση χρέους” και την διαχείρισή της· και ήταν ολοφάνερο, σε όσους είχαν μάτια για να βλέπουν και να καταλαβαίνουν, απ’ τους “αγανακτισμένους” και μετά. Η οργάνωση που ήταν νεοναζιστική απ’ την κατασκευή της την ίδια και έγινε “εθνική αντιμουσουλμανική πρωτοπορεία” στη δεκαετία του ’90, ξαναέπεσε στην μηδαμινότητα του νεοναζισμού στα ’00… για να ανακληθεί απ’ την εφεδρεία και να «μεταμορφωθεί» και πάλι σε «πρωτοπορεία της λαϊκής οργής» στα ‘10s. Αυτή τη φορά όμως σ’ ένα πολύ ανώτερο, πολύ πιο ενισχυμένο επίπεδο!
Ούτε την μία ούτε την άλλη «μεταμόρφωση» θα μπορούσε να την πραγματοποιήσει μόνη της – οι παρακρατικοί είναι πάντα παρακρατικοί, και ακολουθούν τις εντολές των ανωτέρων τους. Το αντίθετο συνέβαινε: σε όλο της το εύρος της η κρατική / παρακρατική αλυσίδα που είχε διαμορφωθεί στα ‘90s σαν το «δίκτυο» του ελληνικού ιμπεριαλισμού ξαναβγήκε δολοφονικά στην «πρώτη γραμμή» στις 5 Μάη του 2010 το κέντρο της Αθήνας – και ανέλαβε την «υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων» (όπως τα ξέρει και τα εννοεί κάθε συστατικό της, κάθε κρίκος της) από εκείνο το χρονικό σημείο και μετά, σε σχέση με την «διαχείριση της κρίσης». Είχε μαζί τον λαό και τους ταγούς του…
Τα «ειδικά καθήκοντα» του κρίκου των βοθρολυμάτων ήταν προβλέψιμα (δυστυχώς μόνο από εμάς…)· όμως θα μπορούσαν να αποκοπούν από τις δράσεις των υπόλοιπων κρίκων, του συνόλου της αλυσίδας; Η απάντηση είναι εξαιρετικά δυσάρεστη, αλλά δεν κρυβόμαστε: σήμερα, αύριο, παραμεθαύριο, όπως και χτες, όπως και πριν ένα χρόνο, όπως και πριν 5 ή 6 ή 8 χρόνια, η απάντηση που έχει επιβληθεί είναι ένα ξερό «ναι»!
Ας κρατήσουμε λοιπόν, κατ’ αρχήν, αυτά: το τι είναι και τι δεν είναι τα βοθρολύματα είναι γνωστό εδώ και 30 χρόνια: ένας απ’ τους κρίκους του ντόπιου παρακράτους, μιας αλυσίδας που έχει πολλούς ακόμα. (Για παράδειγμα: η απίστευτα και προκλητικά μεγάλη διάρκεια της δίκης χρειάζεται μια σοβαρή κι όχι προσχηματική εξήγηση. Κι αυτή η εξήγηση σχετίζεται με «άλλους κρίκους»).
Όσο για τον ελληνικό φασισμό σ’ όλο το εύρος του; Αυτός είναι πολύ πολύ ευρύτερος…
(συνεχίζεται)
(φωτογραφία: Ο επικεφαλής των “λύκων του Δρίνου” και ύστερα στρατηγός των σερβοφασιστών Radislav Krstic – στα αριστερά – ήταν ο επιχειρησιακός επικεφαλής των βοθρολυμάτων και λοιπών ελλήνων φασιστών στην σφαγή της Σρεμπρένιτσα το 1995. Το 2001 καταδικάστηκε απ’ το δικαστήριο της Χάγης σε 46 χρόνια φυλακή, που στη συνέχεια έγιναν 35. Οι υφιστάμενοί του χαίρουν άκρας υγείας, ελευθερίας – και εθνικής υπερηφάνειας…)