Σάββατο 24 Οκτώβρη. Η κορεατική «επίθεση γοητείας» τον Φλεβάρη του 2018, με αφορμή τους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες στη νότια κορέα, δεν κατάφερε μεν να σύρει το ψόφιο κουνάβι στην υπογραφή μιας συμφωνίας με την Πγιονγκγιάνγκ (κάτι που μεθόδευαν όχι μόνο τα δύο κορεατικά κράτη αλλά το «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» στο σύνολό του)· πέτυχε όμως να βγάλει την βόρεια κορέα απ’ το στόχαστρο της Ουάσιγκτον. Από τότε ως τώρα το βορειοκορεατικό καθεστώς εξελίσσει το οπλοστάσιό του πιο διακριτικά – αλλά το εξελίσσει.
Για τον σοσιαλδημοκράτη πρόεδρο της νότιας κορέας Moon Jae-in, που είναι οπαδός αν όχι της επανένωσης των δύο κρατών σίγουρα της ειρηνικής συνύπαρξης με το βορειοκορεατικό καθεστώς, αυτό το «πάγωμα» ήταν μάλλον αποτυχία. Και θα μπορούσε να τον έχει οδηγήσει σε πολιτική καταστροφή υπό την πίεση της δεξιάς / ακροδεξιάς / φιλοαμερικάνικης αντιπολίτευσης, αν δεν είχε η κυβέρνησή του εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση των όποιων κινδύνων απ’ τον covid-19, και μάλιστα χωρίς την σκληρότητα των ευρωπαϊκών απαγορεύσεων. Στις εκλογές που έγιναν τον περασμένο Απρίλη, οι «δημοκρατικοί» του Moon και το θυγατρικό platform party πέτυχαν πρωτοφανή νίκη / πλειοψηφία, κερδίζοντας τις 180 απ’ τις 300 έδρες του κοινοβουλίου. Οι «δημοκρατικοί» μόνοι τους κέρδισαν τις 163.
Το εμπόδιο στις κινήσεις φιλίας του Moon προς τον βορρά ήταν η Ουάσιγκτον και η διοίκηση του αμερικανο(νοτιοκορεατικού) στρατού. Μπορεί να φαίνεται παράξενο αλλά η Σεούλ δεν έχει τον πλήρη έλεγχο του στρατού της· μια πολύχρονη «παράδοση» της αποικιοκρατικής σχέσης της Ουάσιγκτον με τον κορεάτη «σύμμαχό» της: ο ανώτερος διοικητής του νοτιοκρεατικού στρατού είναι ο διοικητής του αμερικανικού στρατού στη νότια κορέα…
Πολλές φορές στο παρελθόν έχει γίνει προσπάθεια από κυβερνήσεις της Σεούλ να μεταφερθεί αυτό το πόστο σε νοτιοκορεάτη αρχικαραβανά. Πάντα η Ουάσιγκτον έβρισκε τρόπο να τορπιλίσει τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις. Ο πιο πρόσφατος τέτοιος τορπιλισμός έγινε … προχτές.
Οι σχετικές διαπραγματεύσεις ξαναξεκίνησαν (για πολλοστή φορά) το 2019. Υποτίθεται ότι το ζήτημα της αλλαγής στην επιχειρησιακή διοίκηση των «συνδυασμένων στρατών» θα αποφασιζόταν το 2020· αλλά η Ουάσιγκτον αξιοποίησε τον covid για να τρενάρει… Στις 22 Οκτώβρη οι εκπρόσωποι της Σεούλ ζήτησαν απ’ τους αμερικάνους να υπογράψουν μια κοινή δήλωση / δέσμευση ότι αυτό το θέμα θα λήξει το 2021. Για να εισπράξουν ένα μεγαλοπρεπές και ηχηρό «όχι». Με την φτηνή και εκνευριστική δικαιολογία ότι «δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες προετοιμασίες».
Ο Moon, που έχει πολύ καλές σχέσεις με το Πεκίνο και την Μόσχα και ισχυρή αντιπαλότητα με την ακροδεξιά κυβέρνηση του Τόκιο, καταλαβαίνει ότι όσο αυξάνει η ένταση της σινο-αμερικανικής σύγκρουσης τόσο περισσότερο η νότια κορέα θα τείνει προς ένας είδος «παράπλευρης απώλειας». Ξέρει επίσης ότι μπορεί μεν ο τεχνολογικός βραχίονας του νοτιοκορεατικού καπιταλισμού να μην βρίσκεται στο αμερικανικό στόχαστρο (βρίσκεται πάντως στο στόχαστρο του Τόκιο) αλλά ο αμερικανικός προστατευτισμός αφορά και αυτόν. Η Samsung έχει κλείσει συμφωνία με την Huawei για να αποφύγουν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό στην αγορά κινητών τηλεφώνων, και η ανάπτυξη των νοτιοκορεατικών δικτύων 5G κινείται μάλλον παράλληλα παρά ανταγωνιστικά με τα κινεζικά.
Με δυο λόγια αυτή τη στιγμή η Σεούλ σαν καπιταλισμός βρίσκεται διακριτικά (διακριτικά μεν αλλά σταθερά) με την μεριά του ευρασιατικού project… Αλλά δεν μπορεί ούτε να ξεφορτωθεί ούτε καν να ελέγξει τον αμερικανικό στρατό στο έδαφός της, τον οποίο επιπλέον πληρώνει γενναία ως τώρα! Από τη μεριά της νότιας κορέας λοιπόν πώς φαίνονται οι δύο υποψήφιοι των αμερικανικών εκλογών;
Μάλλον σαν την Σκύλλα και την Χάρυβδη…
(φωτογραφία: Ο νοτιοκορεάτης υπ.αμ. Suh Wook απέναντι απ’ τον αμερικάνο Mark Esper στο αμερικανικό πεντάγωνο στις 14 Οκτώβρη…)