Τρίτη 14 Γενάρη. Το γράμμα του τμήματος τύπου της ιρανικής πρεσβείας στην καθεστωτική «καθημερινή» δημοσιεύτηκε εκεί την Παρασκευή 10 Γενάρη. Εσείς που διαβάζετε μερικά πράγματα εδώ, το είδατε στην ασταμάτητη μηχανη την Κυριακή 11 Γενάρη. (Ελπίζουμε να το είδατε…)
Χτες (Δευτέρα 12 Γενάρη) το ανακάλυψαν διάφοροι mainstream δημοσιογράφοι, διάφορων πολιτικών προσανατολισμών. Διαβάζουν κι αυτοί την ασταμάτητη μηχανή; Δεν ξέρουμε, ούτε θα μπορούσαμε. Ωστόσο, σε μια τουλάχιστον περίπτωση, το ότι αναπαράχτηκε ένα μικρό λάθος που είχαμε κάνει στο σχολιασμό μας, δείχνει πως «ναι». Κάποιοι μαθαίνουν απ’ το περιθώριο… Καλά κάνουν.
Έχει σημασία; Για την δουλειά της αντιπληροφόρησης και της εργατικής κριτικής της ασταμάτητης μηχανής σημασία έχει το τι σκέφτεται (και τι απωθεί) η τάξη μας, ακόμα και στον πιο διευρυμένο προσδιορισμό που θα μπορούσε να έχει (αν κάποια τμήματα αυτής της τάξης επεδίωκαν τον αυτοπροσδιορισμό τους μέσα στις συνθήκες του 21ου αιώνα και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης). Στο κάτω κάτω σ’ εκείνο το γράμμα, δεν είδαμε «την απειλή των μουλάδων» – όπως βολεύει τους φασιστοπατριώτες, δεξιούς κι αριστερούς. Είδαμε την πραγματική κατάσταση, στην οποία μας σέρνουν τα ντόπια αφεντικά· κι όλοι αυτοί οι φασιστοπατριώτες…
Είδαμε, σα να λέμε, μια «απ’ τα έξω» υπόδειξη για το πόσο επείγοντα είναι τα ανταγωνιστικά μας καθήκοντα.
(Παρεπιπτόντως η Τεχεράνη έκανε διάβημα κορυφής – το επίσημο κράτος δηλαδή – για την δήλωση του ρημαδοΚούλη στο αμέρικα, ότι συμφωνεί με την δολοφονία του Soleimani. Κάτι απο δώ κάτι απο κεί, το ελλαδιστάν (νομίζει ότι) «έχει παντού μόνο φίλους» – λες και είναι ο άσσος….)