Τετάρτη 8 Γενάρη. Χαράματα (λίγο πριν τις 2.00 π.μ. ώρα ελλαδιστάν) οι «φρουροί της επανάστασης» κτύπησαν με δεκάδες πυραύλους εδάφους–εδάφους μεσαίου βεληνεκούς την αμερικανική αεροπορική βάση στην Ain al-Assad στην επαρχία Αnbar, στα δυτικά του ιράκ (χάρτης επάνω, η μεγαλύτερη βάση στο ιράκ)· και δυο ακόμα, στο Erbil (στα βόρεια) και στην Taji, 27 χιλιόμετρα νότια της Βαγδάτης. Υπάρχει η εκτίμηση ότι επιλέχτηκε η ίδια ώρα μ’ εκείνη της δολοφονίας του Soleimani· ενώ η επίθεση ονομάστηκε “επιχείρηση μάρτυρας Soleimani”…
Τριάντα λεπτά αργότερα ακολούθησε δεύτερο (πιθανόν και τρίτο) κύμα όμοιων πυραυλικών επιθέσεων, κυρίως εναντίον της ίδιας αεροπορικής βάσης (στην Ain al-Assad). Παράλληλα οι ιρακινές pmu ανακοίνωσαν την έναρξη δικής τους στρατιωτικής επιχείρησης, χωρίς άλλες εξηγήσεις. Πιθανόν να πρόκειται για “γενική ετοιμότητα”…
Στις 3.00 π.μ. (ώρα ελλαδιστάν), και ενώ δεν είχε ξεκαθαριστεί αν υπάρχουν νεκροί ή τραυματίες (και πόσοι) απ’ τις επιθέσεις, οι ιρανοί «φρουροί της επαναστάσης» ανακοίνωσαν ότι αν η Ουάσιγκτον απαντήσει στην επίθεσή τους, θα κτυπήσουν οποιαδήποτε βάση χρησιμοποιήσουν, οπουδήποτε κι αν βρίσκεται αυτή (με ειδική αναφορά στο Dubai και στην Haifa). Την συγκεκριμένη στιγμή αυτή η προειδοποίηση ερμηνεύτηκε σαν επιλογή (της Τεχεράνης) για μια περιορισμένη εκδίκηση για την δολοφονία του Soleimani. (Εν τω μεταξύ στην Ουάσιγκτον συνεδρίαζε σε πλήρη απαρτία το “πολεμικό συμβούλιο” του ψοφιοκουναβιστάν).
Στις 4.00 π.μ. (ώρα ελλαδιστάν – 5.00 π.μ. ώρα Βαγδάτης) θα συμπέραινε κανείς ότι η ιρανική επίθεση έχει ολοκληρωθεί. Στο ψοφιοκουναβισταν (ώρα Ουάσιγκτον 9.00 μ.μ. της Τρίτης 7 Γενάρη) με τα νεύρα των υπηκόων τεντωμένα («είναι αλήθεια: ξανακάνουμε πόλεμο!…») το πολεμικό συμβούλιο δεν είχε ανακοινώσει οτιδήποτε – αλλά σίγουρα δεν έριχνε πασιέντζες…
(Εν τω μεταξύ η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει ετοιμαστεί ακόμα για ώρα – την – ώρα “πολεμικές ανταποκρίσεις” around the clock. Και δουλεύει σε λίγες ώρες…)