Δευτέρα 9 Δεκέμβρη. Ο καιρός περνάει, και περνάει, και περνάει… Ο πρωτοκοσμικός αμοραλισμός και κυνισμός απλώνεται κι απλώνεται· βαθαίνει και βαθαίνει… Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο και οι κάθε είδους λακέδες του στηρίζουν όσο πιο ενεργά μπορούν το ισραηλινό απαρτχάιντ…
Αλλά στη Γάζα συνεχίζουν να πολεμούν…
Δευτέρα 9 Δεκέμβρη. Για να διασώσουν (;) την υπόληψή τους (;) στις σχέσεις τους με το φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ τα ευρωπαϊκά κράτη δουλεύουν πάνω σε μια καινούργια έννοια / λέξη: διαφοροποίηση. Αυτή η λεξούλα σημαίνει ότι η ε.ε. θα πρέπει να αντιμετωπίζει διαφορετικά το ισραηλινό κράτος – και την κατοχή του στα παλαιστινιακά (και συριακά) εδάφη, απ’ το 1967. Σύμφωνα μ’ αυτό το «στραμπούληγμα», το μεν ισραηλινό κράτος «καθ’ αυτό» είναι μια χαρά, δημοκρατικό, σύμφωνα με τις πρωτοκοσμικές προδιαγραφές· οι δε κατοχικές του πρακτικές εξαιρούνται… είναι «άλλο κεφάλαιο».
Αυτό σημαίνει ότι οι κρατικές ρατσιστικές πρακτικές εναντίον των παλαιστίνιων / αράβων που είναι επίσημα πολίτες του ισραήλ (όπως, για παράδειγμα, η ανακήρυξη του ισραηλινού κράτους σαν αποκλειστικά εβραϊκού / θρησκευτικού) είναι ο.κ. Σημαίνει επίσης ότι οι πολύχρονες φυλακίσεις παλαιστίνιων, χωρίς δίκες και χωρίς κατηγορητήρια («διοικητικές πράξεις» λέγονται…), είναι επίσης ο.κ.
Η σκοπιμότητα αυτής της διάκρισης δεν είναι κρυφή. Τα ευρωπαϊκά κράτη σκοπεύουν, με «καθαρή συνείδηση», να αγοράζουν τα ισραηλινά όπλα, με ιδιαίτερη προτίμηση σ’ αυτά που είναι «δοκιμασμένα στην πράξη», δηλαδή κατά των παλαιστινίων στο «άλλο κεφάλαιο» – είναι όμως made in israel. Ενώ μπορεί να έχουν κάποιες «επιφυλάξεις» για τα αγροτικά εμπορεύματα ισραηλινών εταιρειών που προέρχονται απ’ την κατεχόμενη δυτική Όχθη… Πορτοκάλια όχι – drones ναι…
(φωτογραφία: Διαδήλωση αλληλλεγγύης παλαιστίνιων γυναικών στη Γάζα, μπροστά απ’ τα γραφεία του ερυθρού σταυρού, για τις αιχμάλωτες γυναίκες στις ισραηλινές φυλακές – στις 6 του περασμένου Νοέμβρη… Εφόσον βρίσκονται φυλακισμένες σε ισραηλινό έδαφος, no problem.
Άσε που ντύνονται και συντηρητικά…)
Δευτέρα 9 Δεκέμβρη. Θα πρέπει, λοιπόν, να γίνεται διαφοροποίηση ανάμεσα στα κράτη «καθ’ εαυτά» και στον ιμπεριαλισμό τους… Πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα στην Ουάσιγκτον, φερ’ ειπείν, και στην κατοχή του αφγανιστάν και του ιράκ… Ή ανάμεσα στο Παρίσι και στην κατοχή του μάλι… (Αναδρομικά θα πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα στη ναζιστική γερμανία και στην εισβολή στην πολωνία – για παράδειγμα….) Άλλο το ένα, άλλο το άλλο προτείνει η διαμορφούμενη κρατική πρωτοκοσμική «σοφία» για τον 21ο αιώνα…
Άλλο πράγμα το «δημοκρατικό» ισραηλινό κράτος και άλλο ο στρατός του και οι σφαίρες διασποράς… Αυτές, άλλωστε, «παράγουν αποτελέσματα» εκτός συνόρων του 1967… Είναι “είδος προς εξαγωγή”…
(φωτογραφία: Παλαιστίνιοι που σακατεύτηκαν απ’ τον ισραηλινό στρατό παίζουν μπάλα κάπου στη Γάζα, στις 26 του περασμένου Νοέμβρη. Είναι τόσοι πολλοί ώστε έχουν οργανώσει κανονικό πρωτάθλημα. Ίσως η ουεφα τους κάνει δώρο μερικές μπάλες, σαν «χειρονομία καλής θέλησης»….)
Δευτέρα 9 Δεκέμβρη. Η διαφοροποίηση έχει κι έναν άλλο στόχο: να προσφέρει επιπλέον «όπλα» στον ισραηλινό φασισμό για να κατηγορεί όσους τον καταγγέλουν σαν «αντι-σημίτες»! Αν άλλο πράγμα το ισραηλινό κράτος και άλλο πράγμα τα έργα του, δεν είναι σωστό να κατηγορεί κανείς το πρώτο για τα δομικά χαρακτηριστικά του που παράγουν εδώ και δεκαετίες τα δεύτερα· έτσι δεν είναι; Μπορεί (ίσως, καθόλου βέβαιο) να πει «ααααα, αυτό που κάνετε κύριε δεν είναι καθόλου σωστό… πρέπει να το ξανασκεφτείτε…»
Πρόκειται για ιδεολογική και πολιτική διαστροφή. Πού δεν αποκλείεται «να πιάσει»…. Και δεν αποκλείεται «να πιάσει» επειδή η εκστρατεία καταστροφής των «επικίνδυνων εννοιών» γίνεται όλο και πιο συστηματική· και οι πρωτοκοσμικοί κοιμούνται τον ύπνο της ιστορίας…. H ιστοριο-κτονία βρίσκεται σε εξέλιξη· αλλά οι υπνοβάτες δεν καταλαβαίνουν.
(φωτογραφία: Κάτι «απ’ αυτά που κάνετε κύριε και δεν είναι σωστά…» Ένας νεαρός παλαιστίνιος περπατάει πάνω στα ερείπια ενός σπιτιού που βομβαρδίστηκε απ’ τα «δοκιμασμένα στην πράξη» ισραηλινά όπλα στην Khan Younis, στα βόρεια της λωρίδας της Γάζα – στις 14 του περασμένου Νοέμβρη. Αν είναι να αγοράσουν αυτό το ισραηλινό όπλο κάποιοι στην ευρώπη, δεν θα αγοράσουν μαζί και τα αποτελέσματά του κατά των παλαιστινίων. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο… Μην ρωτήσετε πόσοι σκοτώθηκαν μέσα στο σπίτι…
Θα φροντίσουν οι πρωτοκοσμικοί για τα δικά τους παρόμοια αποτελέσματα).
Δευτέρα 9 Δεκέμβρη. Μερικές Παρασκευές έχει λιακάδα. Άλλες όχι. Και με τις Δευτέρες και με τις Τρίτες το ίδιο γίνεται. Δεν είναι παράξενο: ο πλανήτης, με τις κλιματικές του αλλαγές και με τα όλα του, προσπερνάει τόσο την οργή όσο και την δειλία.
Οι οργισμένοι παλαιστίνιοι το ξέρουν αυτό. Οι δειλοί εδώ κι εκεί όχι. Εξακολουθούν να διάγουν τον βίο τους ως το κέντρο του κόσμου.
Σάββατο 7 – Κυριακή 8 Δεκέμβρη. Αν το πολυγωνικό πρίσμα των «πολλαπλών πραγματικοτήτων» στον δυτικό κόσμο, που στηριζόταν στην «αυτονόητη» βάση της δυτικής κυριαρχίας στον κόσμο, τρακάρει τώρα με την πραγματικότητα (την ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ) του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού, και της ανάδυσης «νέων δυνάμεων» απ’ την μεριά της ασίας, είναι αναμενόμενο ότι στη δύση σκαρφανώλουν μαλλιοκούβαρα όλα τα αντανακλαστικά της διατήρησης του status quo… Είναι διάφορες μορφές και παραλλαγές συντηρητισμού που επιχειρούν να «πιάσουν το τιμόνι» των εξελίξεων, ενόσω ανταγωνίζονται σκληρά μεταξύ τους. Υπό τις παρούσες συνθήκες μια μορφή διατήρησης του status quo της ευρώπης στον ανατρεπόμενο καταμερισμό εξουσίας θα ήταν το «συλλογικό μπετονάρισμα». Και μια αντίθετη είναι η ελπίδα στο «έθνος κράτος». Ξανά…
Αν βλέπετε τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό και τους κοινωνικούς λακέδες του να προσπαθούν να κάνουν και τα δύο ταυτόχρονα, δεν έχετε ψευδαισθήσεις! Οι μετανάστες / πρόσφυγες ξέρουν! Θα ήταν παρανοϊκό να αντιμετωπίζεται η μετακίνηση εργασίας στον καπιταλιστικό κόσμο σαν «εισβολή» – αλλά δεν είναι (για τα καθεστώτα και τους υποτελείς τους), στο βαθμό που η ανατροπή των διεθνών συσχετισμών αναγκάζει τα αφεντικά στην ευρώπη να ορκίζονται ταυτόχρονα σε δύο αντίθετα «στοιχεία ταυτότητας» (δηλαδή ισχύος): στα ενιαία εξωτερικά σύνορα του μπλοκ του Σέγκεν· και στα εθνικά τους σύνορα.
Χωρίς να το θέλει, και με βαρύ τίμημα, η κίνηση-της-εργασίας (αν οι μετανάστες / πρόσφυγες ήταν «κινούμενο κεφάλαιο / χρήμα» θα ήταν ενθουσιωδώς δεκτοί!) αναδεικνύει το πως οι πολλαπλές πρωτοκοσμικές «πραγματικότητες» συγκρούνται με την πραγματικότητα· και προσπαθούν να την απωθήσουν, ή και να την εκμηδενίσουν. Είναι προφανές για εμάς (και ανομολόγητο απ’ αυτούς), για παράδειγμα, το τι σημαίνει ο αντι-μουσουλμανισμός! Όχι απλά μια θρησκευτική ρατσιστική σκλήρυνση· αλλά, κυρίως, το φόβο απέναντι στην καπιταλιστική ανατολή που «ανεβαίνει» σαν τέτοια – όντας και μουσουλμανική. Από την αυστηρά καπιταλιστική άποψη αυτό θα έπρεπε να είναι αδιάφορο· ναι. Αλλά ποτέ ο καπιταλισμός δεν ήταν ένα «αυστηρά» οικονομικό δόγμα, τόσο για τα αφεντικά όσο και τους υποτακτικούς τους…
Κι από κοντά έρχεται ο «νότος». Η αφρική. Κανένας μεμονωμένος μετανάστης ή πρόσφυγας δεν αμφισβητεί την πρωτοκοσμική κυριαρχία· μάλιστα, η (δυτική) ερμηνεία της κίνησης-της-εργασίας προς το (δυτικό) «κέντρο» είναι η επίδειξη αυτής της πρωτοκοσμικής υπεροχής. Ταυτόχρονα όμως η «δύση» αντιμετωπίζει όλους αυτούς σαν εν δυνάμει «τρομοκράτες» – σαν την άρνηση, την αμφισβήτηση της υπεροχής της. Όχι επειδή ο καθένας απ’ αυτούς είναι πιθανά τέτοιος· αλλά επειδή η δύση τρομάζει απ’ τις απειλές στο ηγεμονικό status quo της, που θεωρούσε δεδομένο για πάνω από 5 αιώνες….
Η πιο γλαφυρή έκφραση αυτού του τρόμου έρχεται (από που αλλού;) απ’ τις ηπα. Όπου οι κοκκινόσβερκοι λευκοί προτεστάντες τρομάζουν με την ιδέα ότι θα γίνουν μειοψηφία σε σχέση με τους νοτιοαμερικάνους μετανάστες πρώτης και δεύτερης γενιάς, plus τους αφρο-αμερικάνους. Τι σημαίνει «μειοψηφία»; Σημαίνει απώλεια της εξουσίας. Τι σημαίνει «απώλεια της εξουσίας»; Σημαίνει οριστικό τέλος στην μυθολογία της (παγκόσμιας) λευκής πρωτοκοσμικής ανωτερότητας….
(φωτογραφίες: Πού; Στα ανοικτά της λιβύης…)
Σάββατο 7 – Κυριακή 8 Δεκέμβρη. Αν υπήρξε μέσα στο project europe ένα κράτος που με (καπιταλιστική) εντιμότητα προσπάθησε να «κτίσει» το «συλλογικό μπετονάρισμα» ξεπερνώντας τις παρωχημένες ιστορικά εμμονές του «έθνους κράτους», είναι το γερμανικό. Όχι τώρα. Στη δεκαετία του ’90.
Απέτυχε στις αρχές των ‘00s. Έτσι ώστε τώρα αναδιπλώνεται εν μέρει – τόσο όσο χρειάζεται στο δικό του «εθνικό» κεφάλαιο. Διάφοροι δημαγωγοί στα μέρη μας, που πουλάνε με τον τόνο «ελληνο-γαλλική συμμαχία» παρουσιάζουν τον (κατά την γνώμη του και γνώμη τους) βασιλέα της γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron περίπου σα νέο Ναπολέοντα, που έχει αντικαταστήσει το φιλοευρωπαϊκό γερμανικό πνεύμα. Λάθος, γελοίο λάθος, λάθος σκόπιμο! Ο Macron απλά κάνει βόλτες στις στάχτες που άφησε (στο project europe) ο γαλλικός εθνικισμός / ιμπεριαλισμός. Και παριστάνει ότι μπορεί να φυσήξει τόσο δυνατά ώστε να ξανανάψει την φωτιά. Από πολιτική, θεσμική, καπιταλιστική άποψη είναι, απλά, άλλος ένας μεταμοντέρνος απατεώνας· ένας σεφ των «πολλών πραγματικοτήτων»… Όσο για τις φωτιές; Καίνε τα μπατζάκια του.
Το ότι έχει ανακηρυχτεί σαν το «αποκούμπι» του στραπατσαρισμένου ελληνικού ιμπεριαλισμού, είναι απλά ενδεικτικό…
Σάββατο 7 – Κυριακή 8 Δεκέμβρη. Το ρημαδογκουβέρνο απέλασε, λοιπόν, τον λίβυο πρεσβευτή – τον επίσημο και μοναδικό. Περίεργο δεν είναι; Το κατηγορητήριο εναντίον του αφορά την υπογραφή μιας συμφωνίας μεταξύ Τρίπολης και Άγκυρας· που, όπως και να το δει κανείς, δεν έχει μόνο λιβυκές υπογραφές. Έχει και τουρκικές. Γιατί, τότε, απελάθηκε μόνο ο πρεσβευτής της Τρίπολης και όχι, μαζί του, και ο πρεσβευτής της Άγκυρας; Μαντέψτε: επειδή ήταν εύκολο…
Εντάξει. Από ποιόν όμως (διεθνώς) θα διαφύγει ότι πρόκειται για κρατικό (διπλωματικό) bullying; Και μάλιστα από ένα failed state σαν το ελληνικό;
Το ρημαδογκουβέρνο θεωρεί ότι έχει βρει έναν καινούργιο «φίλο»: τον λίβυο στρατηγό Haftrar… Αν ρώτησε τους ντόπιους εφοπλιστές / πετρελαιάδες (ονόματα δεν λέμε), σίγουρα θα είπαν τα καλύτερα λόγια για δαύτον… Κάλεσε και εκπροσώπους του στην Αθήνα για την άλλη βδομάδα – θα τους στρώσει κόκκινο χαλί… Ο.Κ. Μόνο ηλίθιοι μπορούν να πιστεύουν ότι με τον Haftar «πρόεδρο» (λέμε τώρα…) το λιβυκό κράτος θα έδινε έστω και μισό πόντο παραπάνω αοζ στο ελλαδιστάν… Την ίδια ακριβώς συμφωνία θα υπέγραφε και ο “στρατηγός”, αν μπορούσε να υπογράψει οτιδήποτε, με την Άγκυρα!
Αλλά δεν πρόκειται να γίνει σύντομα… Οπότε το ρημαδογκουβέρνο απλά πάει να χωθεί στον πόλεμο στη λιβύη… Όμως αν συνεχίσει μ’ αυτό το πάθος του νεοφώτιστου, σύντομα, πολύ σύντομα, δεν θα έχει να αντιμετωπίσει μόνο την Άγκυρα. Θα έχει να αντιμετωπίσει και την Ρώμη. Γιατί και το ιταλικό κράτος υποστηρίζει αυτόν τον (πώς τον λένε στα μέρη μας; «ετοιμόρροπο»; «άντε να μας αδειάσει την γωνιά»;) Fayez al-Sarraj, της αναγνωρισμένης διεθνώς λιβυκής κυβέρνησης… Αυτόν που χτες έχασε την Αθήνα απ’ τις πρεσβείες του…
Χτες, όμως, ήταν στην Ρώμη ο Cavusoglou… Της “διεθνώς απομονωμένης” Άγκυρας… Βοηθείστε την αδύνατη μνήμη της ασταμάτητης μηχανής: δεν είναι μια ιταλική πετροεταιρεία (να δείτε πως λέγεται, ena; – όχι· μήπως eni; – ναι…) που έχει κάτι συνεταιρικά deal για κάτι τρύπες σε κάτι νοτιοκυπριακά θαλάσσια ρημαδο-οικόπεδα;
Ω ναι! Όμως «άλλο οι επιχειρήσεις άλλο τα κράτη»! Ο.Κ….
(φωτογραφία πάνω: Αυτός δεξιά με την οδοντοστοιχία είναι ο ιταλός υπ.εξ. Luigi Di Maio… Αν ο πανικός είναι κακώς σύμβουλος, ο πανικός του ξεπεσμένου ιμπεριαλισμού είναι ακόμα χειρότερος. Η ασταμάτητη μηχανή έχει κάνει το μισό εργατικό καθήκον της, ενημερώνοντάς σας για τα χειρότερα: η λιβύη δεν είναι για τα δόντια του ελληνικού ιμπεριαλισμού, ότι κι αν νομίζουν τα αφεντικά του. Αν, παρ’ όλα αυτά, καταφέρουν με τα φτηνά καουμποϋλίκια τους να κάνουν την σχέση Άγκυρας – Ρώμης στρατηγική, ε, τότε…
Στη μέση: Δραστήριο το ιταλικό κράτος. Μαζί με τον Cavusoglou, ο Di Maio υποδέχθηκε χτες και τον Lavrov… Με θέμα την λιβύη βέβαια. Εντελώς συμπτωματικά επρόκειτο για μια συνάντηση “κρατών που συνορεύουν με την λιβύη”, plus έναν μη γάλλο βασικό υποστηρικτή του Haftar… Με θέμα; (Φωτογραφία κάτω:) Την Μεσόγειο… (Την παραλίγο «κλειστή» ελληνο-ισραηλινο-αιγυπτιακή λίμνη…) Η Ρώμη προσπαθεί να ανακτήσει το χαμένο (ιμπεριαλιστικό) έδαφος (και νερό) στην περιοχή… Εεεεε;
Το τι συζητήθηκε με τον ρώσο υπ.εξ. η ασταμάτητη μηχανή δεν το ξέρει. Θα προσπαθήσει πάντως να το συμπεράνει έντιμα…)
Παρασκευή 6 Δεκέμβρη. Η επιτροπή για την άσκηση των αναφαίρετων δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού είναι του οηε. Δημιουργήθηκε στις 10 Νοέμβρη του 1975, με σκοπό να επιβλέψει την άσκηση εκ μέρους των παλαιστινίων των δικαιωμάτων τους στον αυτοκαθορισμό, στην εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, και στην επιστροφή στα σπίτια και στις περιουσίες τους απ’ όπου διώχτηκαν (απ’ τον ισραηλινό στρατό). Είναι σαφές ότι παρά τις καλές προθέσεις η «επιτροπή» δεν έχει πετύχει τίποτα. Αυτό που κάνει κυρίως είναι να συντάσσει ετήσιες εκθέσεις για την κατάσταση στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη· που θα μπορούσαν να ονομαστούν και «εκθέσεις για τις προόδους του ισραηλινού απαρτχάιντ».
Το ίδιο έκανε και φέτος. Η φετεινή έκθεση καλύπτει την περίοδο απ’ τις 5 Σεπτέμβρη του 2018 ως και τις 3 Σεπτέμβρη του 2019. Δεν είναι δύσκολο να φανταστείτε το περιεχόμενό της: περιγράφει συνοπτικά αυτά που υποφέρουν οι παλαιστίνιοι και οι παλαιστίνιες απ’ το ρατσιστικό, φασιστικό ισραηλινό κράτος, σε μια εποχή όξυνσης της εναντίον τους βίας, αφού το Τελ Αβίβ προχωράει προς την «τελική λύση».
Αυτή η ετήσια έκθεση κατατίθεται κάθε χρόνο στη «γενική συνέλευση» (των μελών του οηε) προς έγκριση. Και εγκρίνεται («μαύρη κοροϊδία» αφού κανείς δεν εμποδίζει το ισραηλινό απαρτχάιντ…).
Το ελληνικό κράτος (μέσω των εκπροσώπων του) συνήθως απείχε απ’ αυτήν την ψηφοφορία· ειδικά από τότε που οι σχέσεις της Αθήνας με το Τελ Αβίβ έγιναν τόσο ζεστές ώστε να είναι παρεξηγήσιμες… Φέτος, στην ψηφοφορία (πριν 3 ημέρες), ήταν η στιγμή για το επόμενο ελληνικό βήμα: καταψήφισε την έκθεση εκφράζοντας πλήρως και χωρίς συστολή τα αισθήματά του ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥ ΑΠΑΡΤΧΑΙΝΤ… Υπάρχει πια κατεγραμμένη η πιο καθαρή και ωμή συνηγορία του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου στον θάνατο, στα σακατέματα, στα βασανιστήρια, στις καταστροφές σπιτιών, και σε όλες τις μορφές βίας που ασκεί ο καλός σύμμαχός του. Αυτό, προκειμένου για κράτη και αφεντικά, δεν λέγεται «ανηθικότητα». Λέγεται ιμπεριαλισμός.
Μετά από αυτό, κι αφού ο έλληνας σύμμαχος επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά πόσο πιστός σύμμαχος είναι, το φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ τον αντάμοιψε: έβγαλε «καταγγελία» κατά της Άγκυρας…
(φωτογραφίες: Η ελληνικά χαρά δεν κρύβεται – για την ανταμοιβή. Όσο για το Βερολίνο; Το υπ.εξ. του δήλωσε περίπου ότι «βαρέθηκε να ψηφίζει κατά του ισραήλ», οπότε…)
Παρασκευή 6 Δεκέμβρη. …Είμαστε μια αυτοκρατορία πλέον, και όταν δρούμε δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα. Κι ενόσω εσείς θα μελετάτε αυτήν την πραγματικότητα – με ζήλεια – εμείς θα δρούμε ξανά, δημιουργώντας άλλες νέες πραγματικότητες, τις οποίες θα μπορείτε να μελετήσετε επίσης, κι έτσι θα πηγαίνουν τα πράγματα. Είμαστε πρωταγωνιστές της ιστορίας … και εσείς, όλοι εσείς, θα μείνετε πίσω και απλά θα μελετάτε τι κάνουμε…
Ίσως είναι μια απ’ τις πιο «πανηγυρικές» εκφράσεις εξουσιαστικής αλαζονείας στην Ιστορία… Ωστόσο δεν προέρχεται ούτε απ’ τον Ιούλιο Καίσαρα, ούτε απ’ τον Τζένγκις Χαν. Είναι δήλωση του αμερικάνου Karl Rove, «ειδικού σύμβουλου ασφαλείας» του Bush του Β, λίγο πριν ή λίγο μετά την εισβολή στο ιράκ. Το 2003. Απευθυνόταν σε όσους είχαν αμφιβολία για τη νομιμότητα (και για τις δικαιολογήσεις) της εισβολής.
Παρότι το 2003 ήταν προβλέψιμο (για όσους είχαν τα κατάλληλα αναλυτικά εργαλεία…) ότι η «αυτοκρατορία» ήταν ήδη σε παρακμή – κι αυτό αποδείχθηκε γρήγορα στην κατοχή στο ιράκ – οι αλαζόνες στην Ουάσιγκτον «προφήτευαν» ότι «δρώντας» (στρατιωτικά πρώτα και κύρια) θα αναδιαμορφώνουν την (παγκόσμια) πραγματικότητα, χωρίς ικανούς αντιπάλους και χωρίς ανάσα. Ήταν ο μιλιταριστικός βολονταρισμός στις δόξες του!
Χτες, 16 χρόνια μετά το 2003, ο «δεξιός πατριώτης» αμερικάνος αρθρογράφος David Goldman (aka Spengler, μεταξύ άλλων συνιδιοκτήτης του site asia times…) ξεκίνησε ένα άρθρο του με τίτλο «Η πολιτική για την 5G ‘η μεγαλύτερη στρατηγική καταστροφή στην ιστορία των ηπα’» ως εξής:
…Ένας σημαντικός ρεπουμπλικάνος που συμβουλεύει τον πρόεδρο Donald Trump χαρακτήρισε την αμερικανική στρατηγική για την 5G «την μεγαλύτερη στρατηγική καταστροφή στην ιστορία των ηπα». Οι προσπάθειες των ηπα να δημιουργήσουν εμπόδια στον κινεζικό τηλεπικοινωνιακό γίγαντα της Huawei ώστε να μην κυριαρχήσει στην παγκόσμια αγορά των συχνοτήτων των 5 γενιάς συχνοτήτων απέτυχαν, ενόσω η ανεπαρκής ρύθμιση και οι λαθεμένες επιχειρηματικές επιλογές εμπόδισαν τις αμερικανικές προσπάθειες για την 5G εντός επικράτειας – είπε αυτός ο πολιτικός σε μια κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση ρεπουμπλικάνων χορηγών και ακτιβιστών…
Θα ήταν μεγάλη παρηγοριά για τον αμερικανικό (και όχι μόνο) καπιταλισμό αν η «μεγαλύτερη στρατηγική καταστροφή στην ιστορία» του(ς) ήταν ότι απέτυχαν να φρενάρουν την Huawei…. Θα ήταν γρατζουνιά, που εύκολα μπορεί να επουλωθεί. Η «πολιτική τομογραφία» όμως αρχίζει απ’ την έρευνα του γιατί το αμερικανικό καθεστώς – τεχνολογικό, πολιτικό, στρατιωτικό, ασφαλίστικο· και πάντως σε καμμία περίπτωση το ψόφιο κουνάβι solo – διανοήθηκε ότι θα μπορούσε να πετύχει αυτό το φρενάρισμα!
Η απάντηση είναι τόσο πανταχού παρούσα ώστε είναι εύκολο να παριστάνουν πολλοί (οι πάντες) ότι δεν την βλέπουν. Βρίσκεται στις αλαζονικές δηλώσεις του Rove περί «κατασκευής πραγματικοτήτων»!
Πράγματι. Απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μετά, όταν ο «δυτικός κόσμος», άρχοντες και υποτελείς μαζί, ανακήρυξαν εαυτούς όχι απλά νικητές, αλλά τους έσχατους νικητές στην Ιστορία (: Francis Fukuyama: The end of History and The Last Man, 1992) εξαιτίας της κατάρρευσης ενός μπλοκ (του ανατολικού) το οποίο – ανιστόρητα αλλά βολικά! – είχε αναχθεί σε «υπαρξιακή απειλή», από τότε και μετά λοιπόν, άρχοντες και υποτελείς των «έσχατων νικητών» θεώρησαν εαυτούς «απελευθερωμένους». Απελευθερωμένους τόσο πλατιά και τόσο βαθιά ώστε να μπορούν να απολαύσουν την διαφυγή ακόμα και απ’ την «πραγματικότητα». Η προγραμματισμένη παραίσθηση ως “ανθρώπινο δικαίωμα”!
Οι «πολλαπλές πραγματικότητες», εκβιασμένες αρχικά και ελκυστικές ύστερα, κυοφορούνταν στο πεπτικό σύστημα του νεοφιλελευθερισμού εξ αρχής, απ’ τα ‘80s: είσαι αυτό που νομίζεις ότι είσαι (το οποίο στο υποδεικνύει η «αγορά») χωρίς άλλα, μη αγοραία και δουλεμένα κοινωνικά κριτήρια και περιορισμούς… Πάρε και drugs αν αυτό σε βοηθάει… Απ’ τα ’90s και μετά το πεπτικό σύστημα «απελευθερώθηκε» – και εκατοντάδες εκατομμύρια αρχόντων και υποτελών άρχισαν να απολαμβάνουν το αποτέλεσμα…