Τρίτη 31 Δεκέμβρη. Άλλοι ασχολούνται με το να ανακηρύξουν τον άντρα ή την γυναίκα της χρονιάς. Άλλοι πάλι ασχολούνται με το ποιος ή ποια θα κάτσει στην καρέκλα της προεδρίας της ελληνικής δημοκρατίας. Η ασταμάτητη μηχανή σκέφτηκε ότι καθώς τερματίζει το κοντέρ του 2019 (και μαζί της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα) αξίζει η ανάδειξη του «ανθρώπου της γειτονιάς». Είναι αυτός που περνάει μια γιαγιά τον δρόμο για να τραβήξει την σύνταξή της απ’ το ATM, και μετά γαζώνει όλο το σόι για να τσεπώσει το ρευστό μαζί με τα έπιπλα και τα κοσμήματα. Και δεν είναι χθεσινός! Είναι “ο άνθρωπος της γειτονιάς” πάνω από δεκαετία!!
Ο τύπος που επαναλαμβάνεται στις φωτογραφίες είναι υπόδικος. Όχι από κανά διεθνές δικαστήριο που θα το έγραφε στα genitals του – κανονικά! Απ’ τα δικαστήρια του δικού του κράτους. Όχι, βέβαια, για τα εγκλήματά του κατά των αιχμάλωτων παλαιστίνιων· αλλά επειδή είναι κορυφαίο λαμόγιο. Οικογενειακά και συστηματικά.
Κι όμως. Οι οπαδοί του τον ξαναέκαναν αρχηγό του κόμματος, θα ξανακατέβει στις επόμενες εκλογές, και θα τιμήσει τον ιστορικό του ρόλο, μαζί με τους συμμάχους του αλλά και τους αντιπάλους του… Και φυσικά είναι το στήριγμα και η παρηγοριά όλων των πολιτικών βιτρινών της ντόπιας «εθνικής γραμμής». Αλλοίμονο: υπάρχει “συνέχεια”…
Πρόταση: αν, σε περίπτωση που κινδυνέψει με κάγκελα και μπάλα στο πόδι, βουτήξει κανά ελικόπτερο και προσγειωθεί σε ελληνικό (ή ελληνοκυπριακό έδαφος) να του δωθεί αμέσως άσυλο! Όπως στους 8 τούρκους χουντοκαραβανάδες. Κι ακόμα καλύτερο: αν τύχει να υπάρχει άδεια καρέκλα σε βολικό πόστο να την πάρει αμέσως!
Αυτός δεν είναι φίλος. Δεν είναι αδελφός. Είναι γνήσιος έλλην! Είναι εντελώς αναγνωρίσιμο και οικείο κάθαρμα. (Όχι, δεν προσωποποιούμε! Είναι, αν το προτιμάτε, το αναγνωρισμένο και οικείο σήμα μιας παρακμιακής, μιλιταριστικής, ρατσιστικής κοινωνίας…
Δεν εννούμε μόνο την ισραηλινή. Μαζί της εννοούμε και την ελληνική…)