Σάββατο 16 Νοέμβρη. Δεν παιρνούν την καλύτερη εποχή τους οι σχέσεις Σεούλ – Ουάσιγκτον. Μπορεί να περνούν και μία απ’ τις χειρότερες. Απ’ την μια το ψοφιοκουναβιστάν εξακολουθεί να «πιέζει» την κυβέρνηση Moon «να τα βρει» με το Τόκιο, και να μην επιμείνει στον τερματισμό της διακρατικής συμφωνίας «μοιράσματος πληροφοριών» – που, επίσημα, τελειώνει σε μια βδομάδα. Απ’ την άλλη μεριά επιμένει ότι η Σεούλ θα πρέπει να πληρώσει 5 δις δολάρια το 2020, για τα έξοδα του αμερικανικού στρατού («προστασίας; κατοχής;) στη νότια κορέα.
Είναι ένα διπλό πακέτο αμερικανικών απαιτήσεων που έχει μπλοκάρει ακόμα και την παραδοσιακά φιλοαμερικάνικη νοτιοκορεατική δεξιά / ακροδεξιά. Τα ερωτήματα του είδους «είναι μισθοφόροι μας οι αμερικάνοι πεζοναύτες;» δίνουν και παίρνουν, σε μια κοινωνία που έχει το οικονομικό δυναμικό πλέον να γίνει πιο εθνικιστική, είτε απ’ τα «δεξιά» είτε απ’ τα «αριστερά»· χωρίς αμερικάνους φύλακες. Επιπλέον, το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον δεν πιέζει το Τόκιο να κάνει πίσω στις αιτίες που προκάλεσαν την διάλυση της κατασκοπευτικής συμφωνίας, δεν επιτρέπει σε καμμία νοτιοκορεατική πλευρά την εκδήλωση συμπάθειας προς τους αμερικάνους… Μιλώντας λίγο πιο γενικά, το νταβατζίδικο στυλ που είναι το προτελευταίο στάδιο της παρακμής κάθε «μεγάλης δύναμης» στην ιστορία δεν είναι καλοδεχούμενο ούτε στη νότια κορέα.
Που θα καταλήξει αυτός ο «χειμώνας» στις σχέσεις των δύο κρατών; Άγνωστο, αν και το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ ευχαρίστως θα έβλεπε την πλήρη αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ την κορεατική χερσόνησο. Είναι, ωστόσο, προχωρημένο ενδεχόμενο: εδώ το ψόφιο κουνάβι δεν κατάφερε να αποσύρει τους 1000 πεζοναύτες του απ’ το δευτερεύον πεδίο μάχης της συρίας· θα καταφέρει να αποσύρει 28.500 απ’ το πρωτεύον της ανατολικής ασίας;
Ποιό πιθανή θα ήταν η μείωση του αμερικανικού στρατού κατοχής· αντί για την πλήρη απόσυρσή του. Έτσι το ψοφιοκουναβιστάν θα μπορούσε να κάνει «μια καλύτερη τιμή» στη Σεούλ…
Εκτός αν αντικατασταθεί…