Σάββατο 23 Νοέμβρη. Πριν 11 ημέρες, στα καθεστωτικά «νέα» (11 Νοέμβρη), η κυρία Αντιγόνη Λυμπεράκη, κάτω απ’ τον τίτλο «δύσκολες αλήθειες και μύθοι» έδινε, όσο πιο κομψά μπορούσε, το γιατί όλα τα καθάρματα, δεξιά κι αριστέρα, μιλούν την ίδια γλώσσα:
… Εδώ έρχεται ο κρυφός τρίτος μύθος: για να σταματήσουν οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές θα πρέπει να κάνουν τη ζωή των νεοφερμένων τόσο δύσκολη ώστε να αποθαρρυνθούν οι επομένοι. Αυτη η μισοχωνεμένη πονηριά ίσως ήταν κρυμμένη πίσω από ανοχή σε χώρους όπως η Μόρια. Μισοχωνεμένη, διότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος συνειδητά επιθυμεί να μετατρέψει τμήμα της πατρίδας μας σε τόπο με συνθήκες χειρότερες από το Αφγανιστάν, πιο απέλπιδες από το Κονγκοό, πιο βίαιες από τις περιοχές της Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία και στο Μάλι…
Ότι και να μπορεί ή να μην μπορεί να πιστέψει η κυρία πρώην βουλευτής του «ποταμιού», σίγουρα ξέρει. Όπως ξέρουν οι πάντες (;). Ξέρει, και γι’ αυτό λέει «μ’ αυτά που περνούσαν στα μέρη τους αυτά που περνάνε εδώ είναι τίποτα – δεν θα τους αποτρέψετε έτσι»!!!
Ούτε κρυφός, ούτε μύθος, ούτε μισοχωνεμένη πονηριά…. Εθνική στρατηγική, δηλωμένη ανοικτά και δημόσια! Εθνική στρατηγική που υπηρετήθηκε φανατικά απ’ το γαλαζοπράσινο κουβέρνο (Σαμαράς / Βενιζέλος), με αιχμή το τους πνίγουμε βουλιάζοντας τις βάρκες τους· εξίσου φανατικάαπ’ το φαιορόζ γκουβέρνο (Τσίπρας / Καμμένος), με αιχμή το (τρώμε τα εοκικά λεφτά και τους αφήνουμε) να πεθαίνουν από κρύο, να γίνονται βιασμοί, να αρρωσταίνουν, να θέλουν να αυτοκτονήσουν, να τους ξυλοφορτώνουμε στον Έβρο· και θα υπηρετηθεί και απ’ το ρημαδοΚουλιστάν (γίνεται σταθερά στον Έβρο), ακόμα κι αν ο ρημαδοΚούλης περνάει μια φάση δεξιού, α λα Μέρκελ αλλά και α λα ελληνικά, «ανθρωπισμού». Που τον φέρνει σε σύγκρουση με φράξιες των ψηφοφόρων του.
«Αποτροπή»! Αυτή η λέξη βρίσκεται στο στόμα κάθε βορΒορίδη, κάθε πλασιέ, κάθε Μουζάλα και κάθε Δρίτσα, κάθε πατριώτη δεξιού κι αριστερού. Βρίσκεται στο στόμα τους επειδή βρίσκεται στο μυαλό τους. Διαφέρουν ως προς τις τακτικές της «αποτροπής»· όχι ως προς τον στρατηγικό στόχο! Συμφωνούν στο βασικό που βρίσκεται από πίσω: το ελλαδιστάν μπορεί να ελπίζει σε γεωπολιτικές (και στενά οικονομικές) προσόδους μόνο αν μοστράρεται σαν μεθοριακή ζώνη! Σαν κράτος / σύνορο!. «Μεθοριακή ζώνη», «κράτος / σύνορο» που διαπραγματεύεται την γεωπολιτική του πρόσοδο με την Ουάσιγκτον σημαίνει επιπλέον βάσεις, συμπεριλαμβανόμενης οπωσδήποτε της Αλεξανδρούπολης. Το ίδιο νταραβέρι με την ε.ε. σημαίνει «αποτροπή μεταναστευτικών / προσφυγικών ροών», κι αυτό συνεπάγεται «Μόριες», κάτεργα του ενός ή του άλλου είδους…
(φωτογραφία: Όποιος νομίζει ότι το project αυτόνομοι είναι του «κεφιού», «ναρκισσιστική φασούλα και έτσι», να γυρίσει να ροχαλίσει κι απ’ την άλλη πλευρά. Ας πούμε πρόχειρα ότι είναι μια χειρονομία / απόκρουση του «δεν με αφορά», όταν δεν υπάρχουν άλλες…)