Παρασκευή 18 Οκτώβρη. Η Ουάσιγκτον έκανε πίσω, αφού προηγουμένως το Τελ Αβίβ είχε κάνει πίσω στις original ορέξεις του, έχοντας να αντιμετωπίσουν το κάθε κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο από διαφορετική θέση και αφετηρία, και προς εξυπηρέτηση διαφορετικών συμφερόντων, αλλά ταυτόχρονα μέσα από μια κοινή συμμαχική γραμμή, αυτό το ζόρικο ερώτημα: αφού αποτυγχάνει ο «ενδιάμεσος πόλεμος» μέσω εργολάβων, να πολεμήσουμε πια καθαρά κατά της Μόσχας και του Πεκίνου στη μέση Ανατολή· ή να υποχωρήσουμε;
Ο ρατσιστικός, απαρτχάιντ ισραηλινός ιμπεριαλισμός βολεύεται αυτήν την περίοδο να λέει το ίδιο με τον τοξικό («μείναμε μόνοι»…) ρίχνοντας την ευθύνη για την «μοναξιά» του στο υπό απόλυση ψόφιο κουνάβι. Η αλήθεια είναι εντελώς αντίστροφη. Το απαρτχάιντ ιμπεριαλιστικό Τελ Αβίβ θα μπορούσε να ελπίζει πως «τα καταφέρνει» κατά μιας συρίας του Άσαντ· και κατά ενός ιράκ όπως είναι τώρα. Δεν θα μπορούσε όμως να «τα καταφέρει» εναντίον του ρωσικού στρατού είτε στη συρία είτε στο ιράκ· κι ακόμα λιγότερο θα μπορούσε να «τα καταφέρει» εναντίον ενός συνδυασμού ρωσικού και κινεζικού στρατού εκεί. Αυτούς τους έφερε στη μέση Ανατολή ο άξονας!!! Μόνο για να διαπιστώσει ανομολόγητα, κάθε κράτος – μέλος απ’ την δική του σκοπιά, ότι δεν υπάρχει προοπτική νίκης σ’ έναν τέτοιο πόλεμο!
Έχει αναδειχθεί (για όσες / όσους έχουν τα μάτια να την δουν) η βασική αντινομία του πεδίου μάχης μέση Ανατολή του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Για κράτη σαν το ισραήλ, την ελλάδα και τη νότια κύπρο, αυτό είναι το πρωτεύον έως μοναδικό πεδίο μάχης των ιμπεριαλισμών τους. Για το ψοφιοκουναβιστάν όμως, πάνω στο οποίο στηρίζονταν, το πρωτεύον πεδίο μάχης βρίσκεται στην ανατολική Ασία! Φυσικά η Ουάσιγκτον έχει ακόμα το περιθώριο να πουλάει χακί τσαμπουκά σ’ όλη την γραμμή Βαλτική – ανατολική Μεσόγειος· κι έτσι το ελλαδιστάν θεωρεί ότι βρίσκει την ευκαιρία γεωπολιτικής αναβάθμισης. Όταν, όμως, γίνονται οι απαραίτητοι ελιγμοί αναδίπλωσης απ’ τον αμερικανικό στρατό, οι «σύμμαχοι» κλαίγονται … για την μοναξιά των ιμπεριαλισμών τους….