Μέση Ανατολή 3

Τετάρτη 28 Αυγούστου. Ζούμε σ’ εκείνες τις ζόρικες περιόδους της καπιταλιστικής ιστορίας και της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού όπου ακόμα και φαινομενικά «μικρά προβλήματα» (όπως αυτό του Idlib) σέρνουν πίσω τους όλο και πιο φανερά τις αλληλουχίες που καταλήγουν σε «κεντρικές (ας τις πούμε έτσι) αντιθέσεις».

Απ’ αυτήν την άποψη οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες χρειάζονται ανοικτό το ζήτημα της αγοράς των αμερικανικών f-35 σαν «μέσο πίεσης» προς την Ουάσιγκτον, ειδικά απ’ την ερχόμενη άνοιξη και μετά όταν απ’ την μια μεριά θα οριστικοποιηθεί ο αποκλεισμός τους απ’ την αγορά (αν οριστικοποιηθεί…) ενώ ταυτόχρονα θα τρέχει η προεκλογική περίοδος στις ηπα. Εναλλακτικές απ’ την στενή άποψη του μιλιταριστικού εξοπλισμού τους έχουν· και πάντα είχαν. Δεν έχουν όμως λόγο να βιαστούν τους επόμενους μήνες, και να αρχίσουν τις παραγγελίες στη Μόσχα· όχι, σίγουρα, φανερά. Ούτε η Μόσχα αγνοεί τι κάνει η Άγκυρα.

Στην πραγματικότητα η Άγκυρα σαν μοχλός διάλυσης (ή σοβαρού αδυνατίσματος) διάφορων ιστορικών δυτικών project (όπως το νατο) είναι πράγματι ένας καλός φίλος που αξίζει. Κι αυτό το κάνει όχι από εξωτερική πίεση, αλλά επειδή τέτοια είναι τα συμφέροντά της. Τι άλλο να θέλουν η Μόσχα ή/και το Πεκίνο σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου;

Εν τω μεταξύ το μπλοκ της Αστάνα είναι να ξανασυναντηθεί – κάποια στιγμή τον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Επανεκτίμηση της κατάστασης, νέες προτεραιότητες, κλπ κλπ…

Comments are closed.