Τεχεράνη 2

Τρίτη 9 Ιούλη. Βρισκόμαστε λοιπόν ακόμα στο τετράγωνο νούμερο 1. Το φιλεύσπλαχνο ψόφιο κουνάβι φρέναρε την πυραυλική επίθεση στο ιράν (μετά την κατάρριψη του αμερικανικού drone) κυρίως επειδή η στρατιωτική πτέρυγα του αμερικανικού καθεστώτος έχει αντιρρήσεις με την πολεμοκάπηλη κάψα των «σωματοφυλάκων» (Pompeo, Bolton και cia): ξέρει τι σημαίνουν αμερικανικά πτώματα… Αλλά δεν θα έπρεπε να αποκλειστεί μια κλιμάκωση των προβοκατσιών κατά του ιράν απ’ αυτή την «πολιτική» φράξια του αμερικανικού βαθέος κράτους, που δουλεύει συστηματικά σε συνεργασία με το Τελ Αβίβ, το Ριάντ και τα εμιράτα.

Μιας και η πρώτη προτεραιότητα του ιρανικού καθεστώτος είναι να αποφύγει έναν πόλεμο, είναι η ολοκλήρωση της οργανικής συμμαχίας του με την Μόσχα και το Πεκίνο που θα λειτουργήσει πράγματι αποτρεπτικά· και όχι το γεγονός ότι το ψόφιο κουνάβι νοιώθει πολύ βολικότερα με τον οικονομικό πόλεμο παρά με τον στρατιωτικό. Ούτε η πιθανότητα κάποιο ευρωπαϊκό κράτος να τα «σπάσει» ανοικτά με την Ουάσιγκτον.

Το «παράδειγμα» της βόρειας κορέας είναι διδακτικό· παρότι οι γεωγραφικοί παράγοντες (το γεγονός δηλαδή ότι η Πγιονγκγιάνγκ έχει σύνορα και με την Μόσχα και με το Πεκίνο) κάνουν, πράγματι, διαφορά. Η νούμερο 1 προτεραιότητα του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ ήταν (και σωστά) να βραχυκυκλώσει τον αμερικανικό μιλιταρισμό. Πέτυχε ως τώρα. Στο βήμα νούμερο 2, δηλαδή στην άρση κάποιων απ’ τις αμερικανικές κυρώσεις, δεν τα έχει καταφέρει – προσπαθεί να τις σπάσει υπόγεια και ανεπίσημα.

Για όσον καιρό ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ανεμίζει την πιθανότητα πολέμου κατά του ιράν, η Τεχεράνη θα έχει δυσκολίες να αντιμετωπίσει κάπως αποτελεσματικά τις σε βάρος της «οικονομικές τιμωρίες», είτε πάνω είτε κάτω απ’ το τραπέζι. Ο ίδιος πολεμοκάπηλος Pompeo (ο special plus one του ελληνο-κυπρο-ισραηλινού άξονα, για να μην ξεχνιόμαστε…) αφού δεν κατάφερε ακόμα τον βομβαρδισμό του ιράν, πρόλαβε και βγήκε χτες για να απειλήσει με «ακόμα μεγαλύτερη απομόνωση και κυρώσεις» με αφορμή την αύξηση του εμπλουτισμού… Πράγμα που δείχνει την πραγματική ενότητα των δύο μορφών πολέμου (οικονομικός, στρατιωτικός) όπως αυτή έχει ωριμάσει στα αμερικανικά σκατοκέφαλα, κατ’ αρχήν σε σχέση με την Τεχεράνη.

Στο κάτω κάτω το ιράν έχει σύνορα με την ρωσία (στην Κασπία) – ενώ μεταξύ ιράν και κίνας μεσολαβεί το αφγανιστάν: ένα γεωγραφικό σημείο όπου πράγματι πονάει (και στρατιωτικά) η Ουάσιγκτον…

Comments are closed.