Δευτέρα 1 Απρίλη. Χτες, τελειώναμε το «παιχνίδια με το διάολο 3» μ’ αυτήν την παρατήρηση:
Ωστόσο δεν υπάρχει κανένας νόμος της φύσης που να εξασφαλίζει ότι αυτή η τακτική, που συμπυκνώνεται στο «καταστρέφω ή μπλοκάρω τις ενεργειακές εξαγωγές των ανταγωνιστών μου – ενισχύω τις δικές μου και των στενών συμμάχων μου» είναι και θα παραμείνει μονοπώλιο της Ουάσιγκτον!!! Μπορούν, κάλιστα, να την εφαρμόσουν (για τα δικά τους συμφέροντα) και οι ανταγωνιστές της… Και αυτό ακριβώς θα κάνουν. Προς το παρόν με μισο-ήπιο τρόπο…
Καιρός να ρίξουμε λίγο περισσότερο φως στις εξελίξεις στη μέση Ανατολή, εξελίξεις που έχουν στο κέντρο τους το μπλοκ της Αστάνα, ενισχυμένο (πάντα διακριτικά) απ’ το Πεκίνο. Θα μπορούσε πολύ εύκολα αυτές οι εξελίξεις να μπουν κάτω απ’ την επικεφαλίδα “η άλλη ενεργειακή σταθερότητα”… Αλλά δεν παίζουμε με τις λέξεις…
Κάποιοι (όχι τυχαίοι) μιλούν για την συγκρότηση μιας καινούργιας μεσανατολικής συμμαχίας (για την οποία σας ενημερώνουμε εδώ και δύο περίπου χρόνια) τώρα πια ανοικτά και επίσημα: ανάμεσα στην Άγκυρα, την Τεχεράνη και την Ντόχα.
Ένα χρονικό σημείο πύκνωσης είναι το καλοκαίρι του 2017, όταν η Ντόχα βρέθηκε «τιμωρημένη» απ’ το Ριάντ και τις συμμαχικές πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου, αποκλεισμένο εμπορικά, και με την απειλή στρατιωτικής εισβολής. Τότε το καθεστώς της Ντόχα υπερασπίστηκαν πρακτικά και αποτελεσματικά τόσο η Τεχεράνη όσο και η Άγκυρα. Όχι μόνο έστειλαν φορτία με τα εμπορεύματα που έλειψαν ξαφνικά λόγω του εμπορικού αποκλεισμού· η Άγκυρα έστειλε και στρατό στην (υπαρκτή ήδη) βάση της στο κατάρ.
Στο φόντο των εξελίξεων στο συριακό πεδίο μάχης, όπου και τα τρία κράτη βρίσκονταν ήδη απ’ το 2016 στην ίδια μεριά (μαζί με την Μόσχα και την Δαμασκό), η γρήγορη «φιλική ανταπόκριση στα ζόρια» του καταριανού καθεστώτος ήταν η απόδειξη ότι μια τέτοια συνεργασία μπορεί πράγματι να είναι αποτελεσματική: ο φιλόδοξος τοξικός του Ριάντ και ο επίσης φιλόδοξος μέντορας του απ’ το Ντουμπάι, έσπασαν τα μούτρα της στην εκστρατεία «τιμωρίας» των σεΐχηδων της Ντόχα…