Τετάρτη 20 Μάρτη. Η ιστορία της κατοχής της ιρλανδίας πάει πίσω στο 1167, όταν εισέβαλλε ο αγγλο-νορμανδικός στρατός και κατέλαβε το νησί. Το ανακάτεμα των πληθυσμών τους επόμενους αιώνες ήταν μικρό, και στην πραγματικότητα ιρλανδοί και άγγλοι έποικοι ζούσαν δίπλα δίπλα αλλά χωριστά.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε όταν ο προτεστάντης άγγλος βασιλιάς Ερρίκος ο 8ος “τα έσπασε” με τη Ρώμη και τον πάπα, κάνοντας την θρησκεία (τον προτεσταντισμό) σημαία της ηγεμονίας του – και στην ιρλανδία. To 1534 το τότε αγγλικό κοινοβούλιο ψήφισε τον «νόμο της υπεροχής» που χαρακτήρισε τον Ερρίκο «ανώτατο επικεφαλής σ’ όλο τον κόσμο της αγγλικής εκκλησίας». Την ίδια χρονιά, το 1534, έγινε η πρώτη εξέγερση των (καθολικών) ιρλανδών κατά του αγγλικού στέμματος.
Οι εξεγέρσεις συνεχίστηκαν· αλλά ταυτόχρονα πήρε σάρκα και οστά το σχέδιο της αγγλίας για αλλαγή της δημογραφικής σύνθεσης στην ιρλανδία (που το βλέπουμε τα τελευταία χρόνια;… που το βλέπουμε;…). Εκτάσεις ιρλανδών γαιοκτημόνων κατασχέθηκαν με αποφάσεις του Λονδίνου, και δημιουργήθηκαν διάφοροι οικισμοί προτεσταντών απ’ την αγγλία, την σκωτία και την ουαλλία – ειδικά στο βορρά. Σε πιο μικρούς αριθμούς μέχρι την δεκαετία του 1650, οπότε (υπό τον Cromwell) χλιάδες στρατιώτες του Λονδίνου προικοδοτήθηκαν με γη και εγκαταστάθηκαν στον ιρλανδικό βορρά.
Οι εξεγέρσεις συνεχίστηκαν· και δυνάμωσαν μετά την γαλλική επανάσταση, με την ιρλανδική επανάσταση του 1798 σαν μια κορυφαία στιγμή – εξέγερση που καταστάλθηκε με μεγάλη βαρβαρότητα.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, κι ενώ ολόκληρη η ιρλανδία ήταν «επαρχία» του «ενωμένου βασιλείου», δημιουργήθηκε το ιρλανδικό κόμμα Sinn Fein («εμείς μόνοι μας») και δημιουργήθηκαν οι πρώτες ένοπλες πολιτοφυλακές. Τόσο απ’ τους ιρλανδούς όσο και απ’ τους προτεστάντες εποίκους του βορρά. Το 1916, ενώ συνεχιζόταν ο Α παγκόσμιος πόλεμος, οι ιρλανδοί ξαναξεσηκώθηκαν – και πάλι καταστάλθηκαν με κάθε δυνατότητα τρομοκρατικής βίας που διέθετε το «ενωμένο βασίλειο». Αλλά όταν ένα χρόνο μετά, στις εκλογές του 1917, οι 73 βουλευτές του Sinn Fein αρνήθηκαν την συμμετοχή τους στο αγγλικό κοινοβούλιο και δημιούργησαν ένα παράνομο ιρλανδικό αντίστοιχο, άρχισε να γίνεται σαφές ότι η αγγλική κυριαρχία δεν θα μπορούσε να διαρκέσει για πολύ ακόμα. Εν τέλει, το 1937, το Λονδίνο αναγνώρισε την ανεξαρτησία του μεγαλύτερου μέρους του νησιού (κι έτσι δημιουργήθηκε το ιρλανδικό κράτος), όχι όμως και του βορρά, που παρέμεινε αγγλική κτήση.
Παρότι η δημιουργία ιρλανδικού κράτους μετρίασε τις «πιέσεις» προς το «ενωμένο βασίλειο», η μόνο μερική υποχώρηση και η διαίρεση του νησιού με την συνεχιζόμενη κατοχή του βορρά έγινε η βάση ενός καινούργιου γύρου συγκρούσεων…
Και ανασταίνεται σήμερα χάρη στους … brexiters…