Σάββατο 9 Μάρτη. Καθώς γίνονται γνωστές περισσότερες λεπτομέρειες για την “επιχείρηση ανθρωπιστική βοήθεια στη βενεζουέλα” μοιάζει όλο και πιο πιθανό ότι η Ουάσιγκτον και οι μαριονέτες της δεν έχουν χάσει μόνο “τον αιφνιδιασμό”. Έχουν χάσει τ’ αυγά και τα καλάθια…
Η “επιχειρήση ανθρωπιστική βοήθεια” (στις 23 του περασμένου Φλεβάρη) είχε – σύμφωνα με τα σχέδια που έχουν αρχίσει να αποκαλύπτονται μετά την αποτυχία τους – δύο εναλλακτικές. Στην πρώτη, ο Guaido, θα ξεκινούσε απ’ το Καράκας επικεφαλής ενός τεράστιου κονβόι από φορτηγά και λεωφορεία φορτωμένα με πλήθος «πεινασμένων» για ενεργειακά μπισκότα, για να πάει στα σύνορα βενεζουέλας– κολομβίας, και να εκβιάσει την είσοδο (απ’ την άλλη μεριά των συνόρων) της «ανθρωπιστικής βοήθειας». Ο κύριος στόχος ήταν να γίνουν «σκληρές μάχες του πλήθους με την αστυνομία και τον στρατό του απάνθρωπου Μαδούρο που καταδικάζει τον λαό του σε πείνα», έτσι ώστε να δημιουργηθεί διαγαλαξιακό «ανθρωπιστικό κίνητρο» για κάποιου είδους «διεθνή στρατιωτική αντιμετώπιση της πείνας στη βενεζουέλα»… Η εναλλακτική αυτή απέτυχε όταν τα τσιράκια του Guaido διαπίστωσαν ότι εκτός από μερικές συμμορίες κανένας άλλος στη βενεζουέλα δεν ενδιαφερόταν να παίξει πόλεμο στα σύνορα και να γίνει κρέας στους αμερικανικούς σχεδιασμούς… Συνεπώς η «πορεία των πεινασμένων» εγκαταλείφθηκε…
Η δεύτερη εναλλακτική ήταν αυτή που μπήκε, τελικά, σε κίνηση… Ο Guaido έφυγε απ’ τη βενεζουέλα, και θα έμπαινε επικεφαλής του κομβόι της «ανθρωπιστικής βοήθειας» απ’ την μεριά της κολομβίας. Πολύ μεγάλα πλήθη μεταναστών απ’ τη βενεζουέλα (που, κανονικά, θα έπρεπε να μαζέψει η συναυλία του Branson…) θα «πλαισίωναν» το ανθρωπιστικό κομβόι. Καθώς η στρατοαστυνομία του Μαδούρο θα επιχειρούσε να εμποδίσει την είσοδο στο έδαφος της βενεζουέλα, θα εμφανίζονταν απ’ την μεριά των ανθρωπιστών 200 μισθοφόροι πάνοπλοι, με στολές του βενεζουελάνικου στρατού, λιποτάκτες υποτίθεται, και θα άρχιζε κανονική μάχη. Με σκοπό είτε να «νικηθεί» ο στρατός της βενεζουέλας και να περάσουν τα φορτηγά· είτε, στη χειρότερη περίπτωση, να γίνει ξανά διεθνώς σαφές ότι χωρίς διεθνή στρατιωτική επέμβαση ο λαός (της βενεζουέλα) θα πεθάνει από ασιτία…
Και αυτή η εναλλακτική κατέρρευσε! Γιατί; Κατ’ αρχήν απέτυχε η προσπάθεια δημιουργίας «ανθρώπινης ασπίδας» μέσω της συναυλίας. Αντί για 200 με 250 χιλιάδες που ήταν ο στόχος στη συναυλία μαζεύτηκαν βαριά βαριά 15 με 18 χιλιάδες… Όταν το άλλο πρωί ξεκίνησαν τα 2 πρώτα φορτηγά για να πλησιάσουν τα σύνορα (την γνωστή γέφυρα) τους ακολούθησαν μερικές μόνο εκατοντάδες για «ανθρώπινη ασπίδα», πιθανόν πληρωμένοι. Όταν είδαν την κατάντια τους τα πήραν στο κρανίο, και έβαλαν φωτιά μόνοι τους σε ένα απ’ τα φορτηγά…
Ύστερα, το σχέδιο με τους 200 μισθοφόρους που θα το έπαιζαν «αγανακτισμένοι βενεζουελάνοι φαντάροι» εμποδίστηκε απ’ το κολομβιανό κράτος. Υποτίθεται ότι δεν ήξερε τίποτα και το έμαθε την τελευταία στιγμή. Η ασταμάτητη μηχανή θεωρεί πολύ πιθανότερο ότι οι υπηρεσίες της Μπογκοτά ήξεραν· αλλά χωρίς 200.000 «αγανακτισμένους πολίτες» το πράγμα θα φαινόταν ξεκάθαρα σαν στρατιωτική εισβολή απ’ την μεριά της κολομβίας. Και η Μπογκοτά δεν ήταν διατεθειμένη να εκτεθεί τόσο πολύ.
Το καθεστωτικό διεθνές πρακτορείο ειδήσεων bloomberg έγραψε επί όλων αυτών:
… Οι αμερικάνοι αξιωματούχοι που χειρίζονται την περίπτωση της βενεζουέλα – ο Rubio, ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας John Bolton και ο ειδικός χειριστής της υπόθεσης Elliot Abrams – συνεχίζουν δημόσια να τρίζουν τα δόντια, αυξάνοντας την οικονομική και διπλωματική πίεση, και τιτιβίζοντας καθημερινά για την βέβαιη πτώση του Μαδούρο.
Ωστόσο, πίσω απ’ τις κουρτίνες, υπάρχει ανησυχία και αποθάρρυνση…
Όταν ο Guaido ήταν στην κολομβία, ο πρόεδρός Ivan Duque του εξέφρασε την απογοήτευσή του. Αυτόπτες μάρτυρες της συνάντησης λένε ότι ο Duque παραπομέθηκε για την αποτυχία της υπόσχεσης του Guaido να φέρει δεκάδες χιλιάδες βενεζουελάνους ως τα σύνορα για να πάρουν την ανθρωπιστική βοήθεια…
Έχει αρχίσει να γίνεται όλο και περισσότερο σαφές (αλλά προφανώς όχι παραδεκτό ανοικτά…) ότι ο Guaido είναι ψόφιο άλογο. Στην τουρνέ που έκανε στα «φιλικά» κράτη της λατινικής αμερικής μετά την αποτυχία της «επιχείρησης ανθρωπιστική βοήθεια» συνοδευόταν «στενά» απ’ την Kimberly Breier, αμερικάνα υφυπουργό εξωτερικών για τις υποθέσεις του δυτικού ημισφαιρίου. Δεν είναι το καλύτερο για έναν «λαοπρόβλητο ηγέτη» να μην του έχει κανείς εμπιστοσύνη και να πηγαίνει παντού με την «μαμά» του, έτσι δεν είναι;
Αλλά του άρεσε η βόλτα. Μετά τη λατινική Αμερική ήθελε να κάνει τουρνέ στην ευρώπη – πότε θα ξαναζήσει τέτοια μεγαλεία, να τον υποδέχονται, να τον ταΐζουν και να τον κοιμίζουν σαν πρόεδρο; Αλλά η Ουάσιγκτον, μέσω Breier, του τράβηξε τ’ αυτιά. Αφού απέτυχε η από μέσα και η απ’ έξω έφοδος του “σωτήρα”, το να κόβει βόλτες στον πλανήτη θα υπονομεύσει σοβαρά το κύρος του εντός βενεζουέλας – του είπαν. Τσακίσου γύρνα πίσω, μπας και σε δέσουν και δούμε προκοπή ήταν η διαταγή. Υπάκουσε· τι άλλο να κάνει; Αλλά και πάλι δεν υπήρξε προκοπή. Το καθεστώς Μαδούρο έκανε ότι δεν τον είδε – είδε όμως το γερμανό πρεσβευτή που πήγε να τον υποδεχθεί στο αεροδρόμιο. Και τον απέλασε…
Κάπως «ξέφυγε» η απογοήτευση των επίδοξων πραξικοπηματιών στην Ουάσιγκτον: στην επίσημη ιστοσελίδα του αμερικανικού υπ.εξ. (φωτογραφία επάνω) o Guaido αναφέρθηκε τουλάχιστον δυο φορές σαν «αυτοανακηρυγμένος» πρόεδρος… για κάποιες ώρες, μέχρι να διορθωθεί το «λάθος»…. Πότε πότε, σε αναρτήσεις της «voice of america», αναφέρεται σαν «επικεφαλής της αντιπολίτευσης»…
Ε, δεν γίνεται δουλειά έτσι!!