Σάββατο 5 Γενάρη. Τα πιο πάνω είναι αποσπάσματα επικά (από εθνική άποψη) των μέσων του περασμένου Οκτώβρη. Στη συνέντευξη που είχε ακολουθήσει την αγαπητική συνάντηση του τενεκεδένιου δεξιού έλληνα πρωθ, του άλλου δεξιού ελληνοκύπριου προέδρου με τον χασάπη της αιγύπτου, ο έλληνας το είχε δηλώσει με τον στόμφο ερασιτέχνη τοπογράφου: το αργότερο ως το τέλος της χρονιάς θα έχει οριοθετηθεί η αοζ Αθήνας / Καΐρου…
Το 2018 τέλειωσε (όπως και ο ογκόλιθος, που τότε, στις 15 Οκτώβρη, ήταν ακόμα υπ.εξ.) αλλά η οριοθέτηση “αντιστέκεται”. Επειδή – σύμφωνα με την καθεστωτική αργκώ – υπάρχουν κάποιες “τεχνικές δυσκολίες”. Τι είδους άραγε νάναι αυτές; Δεν κάθεται καλά ο χάρακας πάνω στο νερό;
Πέρα απ’ το γνωστό (με βάση τις αποφάσεις του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης για πολλές παρόμοιες περιπτώσεις) ότι, δηλαδή, το Καστελόριζο ανήκει στον γεωλογικό φλοιό της τουρκίας και δεν δικαιούται αοζ, ή, πιο σωστά, στη βάση αυτού του γεγονότος, ο Μουμπάρακ, ο προηγούμενος χουντικός χασάπης του Καΐρου (του οποίου διάδοχος είναι ο τωρινός, ο Sisi) είχε ξεκινήσει το καλοκαίρι του 2009 διαπραγματεύσεις με την Άγκυρα, για την οριοθέτηση των μεταξύ τους ζωνών “αποκλειστικής εκμετάλλευσης” στην ανατολική Μεσόγειο. Εν γνώσει, και με σιωπηλή συμφωνία του τότε ελληνικού γκουβέρνου…
Το να γίνονται (από το 2009 ως το 2011) τέτοιες διαβουλεύσεις μεταξύ Καΐρου και Άγκυρας σημαίνει ένα απλό πράγμα: το αιγυπτιακό καθεστώς δεν λάμβανε στα σοβαρά υπόψη του την ελληνική φαντασίωση για ύπαρξη “αοζ Καστελορίζου”! Γιατί αν το έκανε, το τουρκικό καθεστώς θα είχε ελάχιστη αοζ στη Μεσόγειο, και καθόλου σύνορα με την αιγυπτιακή! Εννοείται ότι ανάλογη ήταν η άποψη και του Μόρσι (του μόνο εκλεγμένου προέδρου της αιγύπτου, μετά την επανάσταση του 2011, που ανέτρεψε με πραξικόπημα ο Sisi το καλοκαίρι του ’13).
Αυτή είναι ιστορικά η άποψη του Καΐρου για το θέμα… Για λόγους που αφορούν μόνο την ελληνική εθνικιστική παράνοια (και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ή και φαντασιώσεις του ελληνικού κράτους / παρακράτους) οι φαιορόζ εμφανίζονται να πιστεύουν ότι ο Sisi είναι τόσο «αντι-τούρκος» ώστε να κάνει την χάρη στην Αθήνα να αποδεχτεί τα δικά της θεωρήματα για τις αοζ στην ανατολική Μεσόγειο… Και να συμφωνήσει σε μια «οριοθέτηση» που θα είναι αφενός εκτός διεθνούς νομοθεσίας και αφετέρου (στην ουσία) κήρυξη πολέμου στην Άγκυρα! Χωρίς να κερδίσει κάτι, εκτός απ’ την χημεία μ’ έναν ογκόλιθο (που πάει κι αυτός…)
Χμμμ… Υπάρχει, όντως, μια «τεχνική δυσκολία»! Ο Sisi είναι φασίστας, είναι εγκληματίας, είναι κατά συρροή φονιάς – αλλά ηλίθιος δεν είναι! Η ελληνική φαεινή ιδέα «μαζεύουμε όλους τους αντι-τούρκους της περιοχής, συμμαχούμε μαζί τους, και η ανατολική Μεσόγειος θα γίνει δική μας» είναι κατάλληλη σαν ιδεολογικό κουτόχορτο εσωτερικής κατανάλωσης – δεν έχει σχέση, όμως, με την πραγματικότητα. Ο Sisi και η χούντα του είναι, πράγματι, στα μαχαίρια με το τουρκικό καθεστώς, μιας και αυτό το τελευταίο υποστηρίζει την (απαγορευμένη αλλά μαζική) μουσουλμανική αδελφότητα στην αίγυπτο… Επειδή, όμως, τα πράγματα έχουν έτσι, και επειδή ο Sisi και οι χουντικοί του Καΐρου είναι υποχρεωμένοι να κοιτάνε μόνιμα πίσω απ’ την πλάτη τους (για να προλάβουν την ανατροπή τους), το τελευταίο που θα ήθελε είναι να κηρύξει «θαλάσσιο πόλεμο» στην Άγκυρα, για τις αοζ, μόνο και μόνο επειδή οι φαιορόζ εκπροσωπούν το εθνικό εφοπλιστικό τους κεφάλαιο! Μάλλον το αντίθετο είναι στα συμφέροντά του: αποφυγή έξτρα περιττών τριβών με οποιονδήποτε, και σίγουρα με την Άγκυρα – ειδικά τώρα πια…
Η ελληνική ιμπεριαλιστική εθνικοφροσύνη έχει πολλά και σημαντικά χαρακτηριστικά παραφροσύνης. Τα έχει επιδείξει ξανά και ξανά σ’ όλη την ιστορία της – ας μην αρχίσουμε εδώ τα παραδείγματα… Δουλεύει συνήθως (αν και όχι πάντα) πολύ καλά «προς τα μέσα», ειδικά όταν δεν έχει σοβαρό ταξικό αντίπαλο.
Προς τα έξω όμως…. Σκοντάφτει πάνω σε «τεχνικές δυσκολίες»…