Κυριακή 16 Δεκέμβρη. … Η ε.ε. δεν μπορεί να κουβεντιάζει μια συμφωνία με κάποιον που έρχεται εδώ κάθε δύο βδομάδες μετά από συζητήσεις με το κοινοβούλιό του, ζητώντας κάτι έξτρα… Δεν μπορούμε να χειριστούμε τις διεθνείς σχέσεις με τέτοιον τρόπο…
Αυτό ήταν που αποκόμησε η κυρα May απ’ την τελευταία της προσπάθεια να αποσπάσει «διευκρινίσεις» (ή και κάτι παραπάνω) απ’ την ε.ε. έτσι ώστε να πείσει τους «σκληρούς» στο κόμμα (και στις συμμαχίες) της να εγκρίνουν το soft brexit που έχει συμφωνήσει. Και δεν το έφαγε (το χαστούκι) απο κανάν Macron, για να πει «ε, είχε τα νεύρα του με τα φωσφοριζέ μπάχαλα». Την κουβέντα την είπε ο ιρλανδός πρωθυπουργός Leo Varadkar, που δεν θέλει να ακούσει κουβέντα γι’ αυτό που είναι ο «κάλος» των πιο φανατικών brexiters: τα «σκληρά σύνορα» μεταξύ βόρειας ιρλανδίας και ιρλανδίας.
Αν η συμφωνία (το μόνο υπαρκτό συμφωνημένο με την ε.ε. brexit ) δεν εγκριθεί απ’ το αγγλικό κοινοβούλιο (και οι γνώστες λένε ότι “δεν”) απομένουν δυο μόνο εκδοχές, ασύμμετρες μεταξύ τους. Είτε μια κουτρουβαλιαστή έξοδος, χωρίς συμφωνία, που δεν θα είναι καθόλου εορταστική για τον αγγλικό καπιταλισμό· είτε ένα καινούργιο δημοψήφισμα με την ελπίδα ότι η απόφαση του περήφανου λαού θα είναι «δε γαμιέται; ας κάτσουμε…».
Θα πρέπει να συγκρατήσει κανείς, πάντως, αυτό: όταν πριν 2,5 χρόνια η στραβωμένη αγγλική επαρχία ψήφισε να ελευθερωθεί απ’ τα δεσμά της παλιοηπείρου, πολλοί «φίλοι της αλήθειας και της ιστορίας», Ηρόστρατοι τρίτης διαλογής, βγήκαν στο μεϊντάνι για να διαλαλήσουν (με χαρά) το τέλος της ε.ε… Αποδείχθηκε το ανάποδο, που ήταν το λογικά πιθανότερο. Ότι, δηλαδή, τα προβλήματα του αγγλικού καπιταλισμού θα επιδεινωθούν αν δεν του αρέσει αυτή η συμφωνημένη ήπια «έξοδος», που κατά τους φανατικότερους του brexit είναι, απλά, συνέχιση του δεσμού (με την ε.ε.).
Εν ολίγοις η αγγλική πολιτική σκηνή (σαν εκπρόσωπος του αγγλικού κεφάλαιου) έχει αναγκαστεί να σπάσει αυτό που ήταν ελληνικό μονοπώλιο: τα σκατώνει…
Και δεν είναι εποχή για τέτοια…