Πέμπτη 27 Δεκέμβρη. Σίγουρα δεν έχετε διαβάσει οτιδήποτε που να συσχετίζει την «ειρηνοποιό» διάθεση του ψόφιου κουναβιού με το «κύμα φιλίας» προς το καθεστώς Άσαντ που έχει σηκωθεί απ’ όλους τους άραβες καθεστωτικούς, οι οποίοι μέχρι πριν όχι πολύ καιρό έλεγαν ότι είναι ένα κάθαρμα (είναι!) που πρέπει να του κοπεί το κεφάλι (με ηλεκτρικό πριόνι…)… Ε;
Κι όμως! Το ένα μετά το άλλο διάφορα αραβικά καθεστώτα, σειχάτα, εμιράτα, χούντες, κλπ, έχουν ξεκινήσει την «αποκατάσταση των σχέσεών τους» με τον διάβολο Άσαντ. Το συριακό καθεστώς θα κληθεί στην επόμενη σύνοδο των αραβικών κρατών (απ’ όπου είχε πεταχτεί με τις κλωτσιές πριν 7 χρόνια), ενώ όλοι αυτοί οι χρυσοντυμένοι ποντικοί της ευρύτερης περιοχής έχουν αρχίσει τα βήματα για το ξανα-άνοιγμα των πρεσβειών τους στη Δαμασκό. Το κόλπο διάλυσης της συρίας έληξε, και όλοι προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα… Άλλος πιο γρήγορα κι άλλος πιο αργά.
Ο μόνος που φαίνεται «αδικημένος» είναι το ισραηλινό καθεστώς… «Φαίνεται»… Είναι; Αν, για παράδειγμα, μετά την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ σαν πρωτευούσας του, το ψόφιο κουνάβι του αναγνωρίσει τους επόμενους μήνες και τα (κατεχόμενα απ’ το 1967 συριακά) «υψώματα του Γκολάν» σαν δικό του έδαφος, θα εξακολουθεί να νοιώθει «αδικημένο»; Για όνομα του μεγαλοδύναμου: όχι!!! (Αυτό θα είναι, άλλωστε, προκαταβολή άλλων αναγνωρίσεων…)
Προσοχή: δεν θα στραβώσει η Δαμασκός που η Ουάσιγκτον κάνει δώρο στο Τελ Αβίβ συριακό έδαφος; Φυσικά!!! Προέχει όμως ο ρεαλισμός: για να πάρει το συριακό καθεστώς τα εδάφη του («υψώματα του Γκολάν») θα πρέπει να νικήσει κατά κράτος το ισραηλινό. Υπάρχει τέτοια περίπτωση σε μια ένας-μ’-έναν αναμέτρηση; Όχι, ούτε γι’ αστείο! (Σ’ έναν all out παγκόσμιο πόλεμο ίσως – αλλά ποιος ζει ποιος πεθαίνει σ’ αυτόν…)
Οπότε: η Ουάσιγκτον λέει «στο Τελ Αβίβ πάρτε τα», παραβιάζει άλλη μια φορά δεκάδες αποφάσεις του οηε (αλλά ποιος τον …. τον οηε;), η Δαμασκός θυμώνει, η Μόσχα την συμβουλεύει «αυτοσυγκράτηση, πρώτα η ανασυγκρότηση…», το ίδιο και η Τεχεράνη… Κι έτσι η εδαφική / πολιτική πραγματικότητα παραμένει μεν θολή κι αμφισβητούμενη, αλλά …
… Αλλά ποιος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει η φράση «μεταβατική περίοδος»; Ποιος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει «αύξηση εκκρεμοτήτων» στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό;