Παρασκευή 21 Δεκέμβρη. Στη χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή», κάτω απ’ τον τίτλο «δεν θα περάσει» (σκόπιμη λογοκλοπή του αντιφασιστικού / εργατικού συνθήματος του 1936…) – το μήνυμα από ελλάδα – ισραήλ, μπορούσε να διαβάσει κανείς ένα ρεπορτάζ που ξεκινούσε έτσι:
Με αφορμή τα πρόσφατα περιστατικά βεβήλωσης μνημείων για το Ολοκαύτωμα, αλλά και τους βανδαλισμούς εβραϊκών νεκροταφείων από ακραίους που διέπονται από ρατσιστικές και αντισημιτικές απόψεις, η χώρα μας με το ισραήλ ενώνουν τις δυνάμεις τους για την καταπολέμηση των φαινομένων της ξενοφοβίας και του αντισημιτισμού…
Καλά και άγια! Ωστόσο, το ρεπορτάζ τέλειωνε ως εξής:
… Το χρονοδιάγραμμα του διαλόγου στην Αθήνα συμπίπτει με τις αποφάσεις που έλαβαν ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και η ευρωπαϊκή επιτροπή, για την υιοθέτηση του ορισμού της διεθνούς συμμαχίας για τη μνήμη του ολοκαυτώματος (IHRA) για τον αντισημιτισμό.
Ουπς!!! Ο αντισημιτισμός δεν είναι εδώ και πολλές δεκαετίες, ακόμα και αιώνες, προσδιορισμένος; Τώρα βρέθηκε το νόημά του; Τι συμβαίνει;
Έχει συμβεί αυτό: εδώ και λίγα χρόνια προωθείται ένας υποτίθεται διευρυμένος αλλά στην πραγματικότητα αντεστραμμένος «ορισμός του αντισημιτισμού», που έχει βασικό στόχο (σε σύγκριση με αυτά που η ανθρωπότητα γνωρίζει σαν αντισημιτισμό) να προστατέψει το ισραηλινό κράτος· και να ποινικοποιήσει τους αγώνες των παλαιστινίων και τους συμπαραστάτες τους!
Η σοβαρότητα αυτής της ιδεολογικής εκστρατείας και το τι σημαίνει αποδεικνύεται απ’ το γεγονός ότι ακόμα και ένας απ’ τους βασικούς συγγραφείς του «νέου ορισμού», ο Kenneth S. Stern, προειδοποίησε για τις κατασταλτικές, ολοκληρωτικές συνέπειες που θα έχει η νομική χρήση του «νέου ορισμού».
Σε μια ανοικτή επιστολή τους (δημοσιεύτηκε στις 18 Ιούλη του 2018, στην ισραηλινή καθεστωτική εφημερίδα Jerusalem post) 39 εβραϊκές αριστερές οργανώσεις (άλλες απ’ τις οποίες υποστηρίζουν πλήρως το κίνημα BDS, άλλες εν μέρει και άλλες που δεν έχουν επίσημη θέση γι’ αυτό) βάζουν τα πράγματα στη θέση τους:
Από την ίδια μας την ιστορία είμαστε όλοι εξαιρετικά ευαίσθητοι για τους κινδύνους των εντεινόμενα φασιστικών και ανοικτά ρατσιστικών κυβερνήσεων και πολιτικών κομμάτων…. Η αύξηση του αντισημιτικού λόγου και των επιθέσεων παγκόσμια είναι μέρος αυτής της ευρύτερης τάσης. Σε τέτοιους καιρούς είναι ακόμα πιο σημαντικό από ποτέ να γίνει η διάκριση ανάμεσα στην εχθρότητα ή/και στις προκαταλήψεις εναντίον των εβραίων απ’ τη μια μεριά, και τη νόμιμη κριτική στις ισραηλινές πολιτικές και το σύστημα της αδικίας απ’ την άλλη.
… Ο ορισμός του αντισημιτισμού από την IHRA είναι έτσι διατυπωμένος ώστε σκόπιμα να εξισώνει τις νόμιμες κριτικές στο ισραήλ και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παλαιστινίων με τον αντισημιτισμό, σαν μέσο για να τις καταπιέσει…. Αυτή η εξίσωση υπονομεύει τόσο τον παλαιστιναικό αγώνα για ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα, όσο και τον παγκόσμιο αγώνα κατά του αντισημιτισμού. Επιπλέον εξυπηρετεί την προστασία του ισραήλ απ’ το να του αποδοθούν ευθύνες με βάση τα παγκόσμια θεσμισμένα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διεθνή νομοθεσία.
Καλούμε τις κυβερνήσεις, τις τοπικές αρχές, τα πανεπιστήμια και όλους τους υπόλοιπους οργανισμούς να απορρίψουν τον ορισμό της IHRA και, στη θέση του να λάβουν αποτελεσματικά μέτρα για να ηττηθεί η λευκή, ρατσιστική, εθνικιστική βία και το μίσος, και να τελειώσει η συνέργεια στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απ’ το ισραήλ. Το ισραήλ δεν μας αντιπροσωπεύει, και δεν μπορεί να μιλάει στο όνομά μας ενόσω διαπράτει εγκλήματα κατά των παλαιστινίων και αρνείται τα κατοχυρωμένα απ’ τον οηε δικαίωματά τους.
Έχουν δίκιο! Καθαρές κουβέντες. Και δεν είναι αυτές οι 39 οργανώσεις (από διάφορα μέρη του κόσμου) οι μόνες εβραϊκές καταγγελίες για την προσπάθεια του ισραηλινού κράτους και να υπονομεύσει τον αγώνα των παλαιστινίων αλλά και (προσέξτε το αυτό, είναι πολύ σοβαρό!) να υπονομεύσει τον αγώνα κατά του αντισημιτισμού!
Γιατί αυτό ακριβώς είναι το δεύτερο σκέλος της εκστρατείας τόσο του ισραηλινού καθεστώτος όσο και των δεξιών (έως ακροδεξιών) συμμάχων του στον πρώτο κόσμο: μέσα απ’ την κατά βούληση «διαπλάτυνση» του τι είναι τι, να θολώσει η πραγματικότητα και να σχετικοποιηθεί ο ένας και μοναδικός αντι-σημιτισμός (αντι-εβραϊσμός), αυτός των φασιστών. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο φασισμός θα συμψηφίζεται με οτιδήποτε είναι αντίπαλο στην ιμπεριαλιστική πολιτική στη μέση Ανατολή. Αυτό χρειάζεται στο απαρτχάιντ καθεστώς: όχι μόνο σα συσκότιση των εναντίον του κριτικών, αλλά και σαν ενίσχυση του φασισμού γενικά.
Σ’ αυτό το κόλπο ετοιμάζεται να πάρει μέρος και το ελληνικό κράτος / παρακράτος…Απ’ την μια μεριά δεν μας κάνει εντύπωση: πρόκειται για συμμαχία. Απ’ την άλλη δεν πρέπει να περάσει με αδιαφορία: είναι πόλεμος!