Κυριακή 7 Οκτώβρη. Με την χρηματοδότηση από προγράμματα της ε.ε. ο Lucano (που εν τω μεταξύ εκλέχτηκε δήμαρχος) προχώρησε σ’ ένα σχέδιο δημιουργίας μικρών μαγαζιών για τεχνικές / χειρωνακτικές δουλειές, εστιατορίων και κοινωνικών κέντρων, όπου δούλευαν ντόπιοι και μετανάστες ζωντανεύοντας την Riace. Το 2012 δημιούργησε ένα τοπικό νόμισμα που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί απ’ τους ντόπιους στα μαγαζιά, τα καφέ και τα φαγάδικα. Το 2014 οι κάτοικοι της Riace ήταν από 20 εθνικότητες, τα σχολεία είχαν ζωντανέψει, ενώ παλιοί κάτοικοι άρχισαν να επιστρέφουν για να πάρουν μέρος σ’ αυτό το μοναδικό αντιρατσιστικό πείραμα.
Θέλοντας να κοντράρει την μαφία των σκουπιδιών ο Lucano έβαλε μπροστά ένα σύστημα ανακύκλωσης πόρτα – πόρτα, που το ανέλαβαν δύο τοπικές συνεργατικές, με «οχήματα μεταφοράς» μια ντουζίνα γαιδουράκια. Η επιλογή ζώων δεν είχε το νόημα της γραφικότητας αλλά μιας εφαρμοσμένης οικο-λογίας χαμηλής έντασης. Η ιδέα και η εφαρμογή της ήταν σκανδαλώδης για τα κυκλώματα του ιταλικού νότου, όπου η μαφία των σκουπιδιών εκμεταλλεύεται άγρια την δουλειά (και την ζωή) των χωρίς χαρτιά μεταναστών, στα σκουπιδιάρικα και στις χωματερές που ελέγχει.
Με την μέθοδο της πόρτα –πόρτα ανακύκλωσης τα σκουπίδια της Riace μειώθηκαν στο μισό, ενώ μπήκε και η ιδέα τοπικής παραγωγής γαϊδουρινού γάλακτος…