Και το Βερολίνο;

Κυριακή 10 Ιούνη. Υποψιαζόμαστε (μια υποψία είναι, όχι αβάσιμη πάντως) πως εκείνος που έχει το σοβαρότερο πολιτικό πρόβλημα πλέον είναι το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο. Όπως είναι γνωστό, επι δεκαετίες, οι πολιτικές βιτρίνες του Βερολίνου (άσχετα από κόμμα, σ’ αυτά τα ζητήματα η γραμμή είναι ενιαία) ήταν οι πιο φανατικοί υποστηρικτές μιας ενιαίας ομοσπονδιακής ευρώπης. Μόνο για να σπάνε τα μούτρα τους πάνω στα γαλλικά «εθνικά συμφέροντα».

Το ότι ο μικροΝαπολέων Macron εμφανίζεται τώρα «πολύ ευρωπαϊστής» δεν πρέπει να ξεγελάει κανέναν! Το γαλλικό κράτος / κεφάλαιο περνάει την δική του (σχετική) παρακμή στον παγκόσμιο καταμερισμό κεφαλαίου· και προσπαθεί να αντιδράσει εξισορροπιστικά όχι με «ευρωπαϊκό» αλλά με «αμερικάνικο» τρόπο: μέσω στρατιωτικών εκστρατειών. Ο Macron λέει παχιά λόγια, και είναι εύλογο ότι στο Βερολίνο το ξέρουν: δεν μπορούν πια να στηριχτούν στο Παρίσι… Ο καιρός που υπήρχαν κάποιες τέτοιες ελπίδες έχει εξανεμιστεί. Κι αυτό που αποδίδεται προσωποποιούμενο στην Μέρκελ θα ήταν σωστό να αναγνωριστεί απρόσωπα στο γερμανικό κεφάλαιο: το “μπούκωμα” ενός ευρωπαϊσμού που δεν κατάφερε να επιβληθεί έγκαιρα σε διάφορες παρακμιακές εθνικές ατζέντες.

Με τα διάφορα φασισταριά γύρω γύρω (αλλά και μέσα στη γερμανία) το Βερολίνο δείχνει να προσπαθεί, απλά, να συγκρατήσει τις εθνικιστικές φυγόκεντρες δυνάμεις: ενώ κανείς δεν μπορεί στ’ αλήθεια να διαλύσει χωρίς μεγάλο δικό του κόστος είτε την ε.ε. είτε την ευρωζώνη, συμβαίνει κάτι που έχει μόνο αποτέλεσμα μια δυσκινησία γεμάτη γκρίνιες και πόζες: ελάχιστοι δείχνουν να θέλουν πλέον να προχωρήσει ουσιαστικά και σοβαρά το project europe προς την πολιτική ομοσπονδιοποίηση, χωρίς «αστερίσκους» και φτηνούς υπολογισμούς…

Τι θα κάνει, λοιπόν, το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο; Δεν ξέρουμε. Πάντως όχι την χάρη στην Ουάσιγκτον…

(Μπορεί να περιμένει; Υπό ορισμένες προϋποθέσεις, ίσως…)

Comments are closed.