Κορεατική χερσόνησος

Πέμπτη 3 Μάη. Όσο πλησιάζει το ραντεβού του ψόφιου κουναβιού με τον Kim, τόσο εκδηλώνεται το βαθύ αμερικανικό κράτος πίσω του: προκειμένου να πάρει η Ουάσιγκτον την χαμένη πρωτοβουλία των κινήσεων (ή να μπορεί να πουλήσει ότι κάτι τέτοιο πέτυχε) θα πρέπει να απαιτηθεί απ’ το βορειοκορεατικό καθεστώς κάτι περισσότερο έως πολύ περισσότερο απ’ αυτά που έχει ανοικοινώσει ως τώρα. Και χωρίς ανταλλάγματα: σαν «απόδειξη της καλής του θέλησης»… Αυτή είναι η «σοφία» που έχει αρχίσει να κυκλοφορεί, με την μορφή δημοσιογραφικών άρθρων, ανώνυμων δηλώσεων, κλπ…

Μπορεί να δουλέψει αυτό; Αν στη θέση του ψόφιου κουναβιού ήταν ο νέος αμερικάνος υπ.εξ. (και πρώην αρχιασφαλίτης) Mike Pompeo κάτι τέτοιο θα έκανε… Αλλά δεν είναι αυτός. Είναι κάποιος που διψάει για ένα νόμπελ ειρήνης· ένα λάφυρο που δεν θα μπορούσε να το διανοηθεί σαν «επιχειρηματίας», δηλαδή σαν πλυντήριο (και ρωσικού «μαύρου» χρήματος…) και νταβατζής.

Πέρα, ωστόσο, απ’ την προσωπικότητα του αμερικάνου προέδρου, υπάρχει κάτι ακόμα, που στην ουσία του είναι πολύ σημαντικότερο: η Σεούλ, η Πγιονγκγιάνγκ, η Μόσχα και το Πεκίνο έχουν μάθει όλα τα κόλπα της Ουάσιγκτον, απ’ τους παλιότερους γύρους «διαπραγματεύσεων για το πυρηνικό πρόγραμμα της βόρειας κορέας». Αυτά που το ψόφιο κουνάβι λέει ότι θέλει να ξεπεράσει (τις αποτυχίες των προηγούμενων αμερικάνων προέδρων…) μπορούν να τα κολλήσουν στα μούτρα του σαν κίνητρο «υπέρβασης»… Όμως σε κάθε περίπτωση αποτελούν προεξοφλημένο υλικό της τακτικής / στρατηγικής του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, και όλων των εναλλακτικών τους.

Έτσι, για παράδειγμα, αν στις 12 Μάη ή κάπου εκεί γύρω η Ουάσιγκτον «αποσύρει» την υπογραφή της απ’ την συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης (όπως αναμένεται, ακόμα κι αν γίνει με κάποια θολούρα…), ο Kim (και, ακόμα σημαντικότερο: ένα κάρο διαμορφωτές της κοινής γνώμης στον πρώτο κόσμο) θα μπορεί να ρωτήσει όσο πιο γλυκά γίνεται: και ποιος μας εγγυάται, ω κύριε ψοφιοκούναβε, ότι ακόμα κι αν δείξουμε την καλή θέληση που μας ζητάτε, εσείς θα ακολουθήσετε for ever;

Όχι μόνο η γραμμή αντιπαράθεσης “Μεσόγειος – Ειρηνικός” είναι ενιαία, τόσο όσο χρειάζεται για να την διατρέχουν αποφάσεις, επιλογές, συσχετισμοί, αναμετρήσεις, ή αδιέξοδα· αλλά, επιπλέον, χάρη στην σκακιστική τακτική του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, ο χωρίς ιδιαίτερες εναλλακτικές αμερικανικός ιμπεριαλισμός είναι καταδικασμένος να μπλοφάρει όλο και περισσότερο, όλο και πιο φανερά· προσπαθώντας να ξεχαστεί εκεί αυτό που μαγειρεύει εδώ.

Φυσικά κρατάει πάντα μια ορισμένη υπεροχή στα όπλα. Το αν αυτό είναι αρκετό θα αποδειχθεί κάποια στιγμή· και θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά, είτε έτσι είτε αλλιώς…

Comments are closed.