Συρία

Τετάρτη 21 Μάρτη. Θα προτιμούσαμε να πρόκειται για υπερβολές· ποιος δεν θα το προτιμούσε; Όμως μια σειρά “κεφάλια” του ρωσικού καθεστώτος επιμένουν εδώ και μέρες, καταγγέλοντας ξανά και ξανά ότι η Ουάσιγκτον και οι σύμαμχοί της (με το Παρίσι μέσα…) προετοιμάζουν προβοκάτσια στη συρία για να την χρησιμοποιήσουν σα δικαιολογία για να βομβαρδίσουν την Δαμασκό.

Δυστυχώς δεν μπορούμε να βρούμε μια λογική εξήγηση στο γιατί ρώσοι καθεστωτικοί σαν τον υπ.εξ. Lavrov και τους αρχιστράτηγους Gerasimov και Rudskoy θα «έκαιγαν» το κύρος τους μιλώντας για κάτι που … το είδαν στον ύπνο τους. Άρα προσπαθούν «κάτι» να εμποδίσουν «προβλέποντάς» το δημόσια. Κι αυτό το «κάτι» δεν μπορεί να είναι …. μια «καταδίκη στον οηε»! Είναι μια αμερικανική (και όχι μόνο…) επίθεση. Στη συρία ή και στη συρία…

Για την αμερικανική πλευρά δεν θα μας έκανε εντύπωση κάτι τέτοιο· επειδή θεωρούμε ότι στριμώχνεται όλο και περισσότερο, σ’ όλη τη γραμμή αντιπαράθεσης. Υπάρχουν πληροφορίες για μετακίνηση αρκετών αμερικανικών αεροπλάνων απ’ την νατοϊκή βάση στο τουρκικό Incilik στην αμερικανική βάση al-Azrak, στην ιορδανία· μην ρωτήσετε «γιατί»: η Άγκυρα δεν είναι και τόσο σύμμαχος… Υπάρχουν επίσης καταγγελίες (απ’ τον Lavrov): οι κινήσεις των αμερικανικών πολεμικών των ηπα και των συμμάχων τους στη Μεσόγειο δείχνει συμβατή με την στρατηγική της χρήσης μιας ‘χημικής επίθεσης’ για να δικαιολογηθεί μια επίθεση στον συριακό στρατό και στις κυβερνητικές εγκαταστάσεις. (Και η Μόσχα έχει ενισχύσει την τελευταία εβδομάδα το ναυτικό της στην ανατολική Μεσόγειο και στην ερυθρά θάλασσα με 2 + 1 φρεγάτες…)

Απ’ την μεριά της Μόσχας το θέμα είναι ζόρικο. Στη ρητορική των καταγγελιών της δεν αναφέρεται πουθενά κάτι σαν «θα υπερασπιστούμε τον σύμμαχό μας αν δεχτεί επίθεση»… Αντίθετα αναφέρεται το «υπάρχουν ρώσοι, στρατιωτικό και μη στρατιωτικό προσωπικό, σε διάφορα σημεία στη συρία· αν κτυπηθούν θα απαντήσουμε…». Στην ουσία η Μόσχα προσπαθεί να αποτρέψει αυτό που θεωρεί ότι προετοιμάζεται τοποθετώντας τους ρώσους σε μια θέση (πραγματική ή όχι δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή) «ανθρώπινης ασπίδας»: αν κτυπηθούν δικοί μας τότε θα… Αν, όμως, δεν κτυπηθούν; Η επιθετική ενέργεια και τα αποτελέσματά της θα είναι “αδιάφορα”; Δε νομίζουμε…

Η όξυνση της στρατιωτικής έντασης είναι ένα χαρτί που η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της μπορούν πράγματι να δοκιμάσουν να παίξουν: σε σχέση με την συγκέντρωση αμερικανικών όπλων στη μέση Ανατολή η αντίστοιχη ρωσική είναι πολύ μικρότερη, και συνεπώς, απ’ την άποψη των «βαριών όπλων» η Μόσχα δεν θα επέλεγε να κάνει αυτό που απειλεί «αν κτυπηθούν δικοί μας…», δηλαδή να σημαδέψει αμερικανικά πλοία ή αεροπλάνα, προκαλώντας μια ευρύτερη «τοπική» σύρραξη.

Μένει μόνο μια εκδοχή, που ορισμένοι θεωρούν πραγματική (κι εμείς, σαν άσχετοι, ενδιαφέρουσα)· και κάποιοι απ’ αυτούς τους «ορισμένους» υποστηρίζουν ότι χρησιμοποιήθηκε ήδη μια φορά απ’ τον ρωσικό στρατό στη συρία, πριν σχεδόν ένα χρόνο, στις 7 Απρίλη του 2017. Τότε οι αμερικάνοι εκτόξευσαν 59 πυραύλους tomahawk κατά συριακών θέσεων (κυρίως ενός στρατιωτικού αεροδρομίου στα βόρεια της Δαμασκού, και πάλι με την πρόφαση «χημικής επίθεσης» που έκανε, υποτίθεται, ο στρατός του Άσαντ)· αλλά (σύμφωνα με το ρωσικό υπ.αμ.) έφτασαν στο στόχο τους μόνο 23· οι υπόλοιποι 36 «χάθηκαν»… Σύμφωνα, λοιπόν, μ’ αυτήν την εκδοχή, το ρωσικό οπλοστάσιο στη συρία διαθέτει μέσα ηλεκτρονικού jamming, που εκτρέπει απ’ την τροχιά τους τους πυραύλους· του είδους που θα γίνει, υποτίθεται, η επίθεση στη Δαμασκό· αν γίνει…

Προφανώς δεν είμαστε ειδικοί. Μια δυνατότητα σαν την πιο πάνω, και μια «τεχνολογική» ακύρωση, είτε ολική είτε σε μεγάλο βαθμό μιας πυραυλικής επίθεσης απ’ την μεριά του ψοφιοκουναβιστάν, θα ήταν μια πετυχημένη αποτροπή εκ μέρους της Μόσχας· και μια καραμπινάτη αποτυχία της Ουάσιγκτον. Χωρίς αίμα…

Θα προτιμούσαμε πάντως να… (Και ποιος μας ρώτησε;)

Comments are closed.