Month: March 2018

Το κλαδί

Παρασκευή 9 Μάρτη. Τι σαρδόνια που είναι η ειρωνεία της Ιστορίας!!! Ο πρόεδρος των “μικρομεσαίων” αφεντικών (είναι αυτά που πουλάνε χαρτομάντηλα στα φανάρια, κάνουν τράκα στα κτελ, κλπ…), χάρισε χτες στον ψόφιο κοριό ένα γλυπτό κλαδί ελιάς, στη διάρκεια ενός συνεδρίου στην Αθήνα. Κι εκείνος, δήλωσε χαρούμενος:

…Ας ελπίσουμε αυτός ο κλάδος ελιάς να έχει έναν ευρύτερο συμβολισμό στις μέρες τις κρίσιμες που διανύουμε. Ας συμβολίζει την ειρήνη, τη συνεννόηση και τη συνεργασία τόσο των κοινωνικών δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας όσο όμως και όλων των πλευρών που συναπαρτίζουν αυτή την εύθραυστη γειτονιά στα νοτιοανατολικά της Ευρώπης. Αρα είναι χρήσιμο αυτό το δώρο και συμβολικό…

Χα!! “’Olive branch” είναι το όνομα της τουρκικής στρατιωτικής επιχείρησης / εισβολής στον θύλακα της Afrin!!!

(Ενημερωμένοι όλοι οι ντόπιοι, ε;)

Να τα πάρει!

Παρασκευή 9 Μάρτη. Κάπου μας είχε λείψει ο τοξικός πρίγκηπας του Ριάντ, αλλά να που επέστρεψε δριμύτερος. Ευρισκόμενος στο Κάιρο (πριν το Λονδίνο) για επαφές με τον χουντοΣίσι (πριν από εκείνες με την μεγαλειοτάτη και αρχαιοτάτη βασίλισσα της Αγγλίας και λοιπά και λοιπά) έβαλε τα πράγματα στη θέση τους:

Η τουρκία, το ιράν και διάφορες ισλαμικές οργανώσεις είναι το “τρίγωνο του κακού” – είπε. Θα μπορούσε να θεωρηθεί διανοητική φτώχεια το να αντιγράφει τον “άξονα” (του κακού) που είχε κηρύξει ο τότε άρχοντας της Ουάσιγκτον Μπους ο Β όταν αυτός (ο τοξικός πρίγκηπας) ήταν στην ηλικία που ασχολείται κανείς (σχεδόν αποκλειστικά) με διάφορα μέρη του σώματός του, το 2002.  Απ’ την άλλη μεριά το ότι πήρε μια ευθεία γραμμή (έναν «άξονα») και την έκανε τρίγωνο δείχνει ότι έχει ιδέες. Ειδικά αν εκείνοι απ’ το διευρυμένο σόι του που κρέμασε ανάποδα για να αδειάσουν οι τσέπες τους συνεχίσουν να τον ανέχονται.

Σε κάθε περίπτωση, το παληκαράκι είναι γνήσιος φιλέλληνας! Έβαλε στην Άγκυρα σ’ ένα σχήμα «κακού», κι αυτό είναι που χρειάζεται στο ελλαδιστάν. (Λογικό, αφού μαζί με την Ντόχα του έχει φάει τις επιρροές στο συριακό πεδίο μάχης!) Συνεπώς: εκείνα τα 300 (χιλιάδες) βλήματα να τα πάρει ο τοξικός! Τσάμπα βρε αδερφέ! Να τα πάρει και να τα χαρεί!!!

Τα αξίζει!

Στριμώγματα

Πέμπτη 8 Μάρτη. Αν παρακολουθεί κανείς συστηματικά τα ισραηλινά καθεστωτικά μήντια (τα αγγλόφωνα ισραηλινά site μπορούμε εμείς), ειδικά μάλιστα αυτά που είναι πατενταρισμένα δεξιά / ακροδεξιά, το ξέρει: θέλουν (και ειδησειογραφικά / σχολιαστικά το προσπαθούν) να είναι «η τουρκία στριμωγμένη στην Afrin», «η ρωσία στριμωγμένη στη συρία», και τα λοιπά. Καταλαβαίνουμε: η πραγματικότητα δεν αρέσει καθόλου στο ισραηλινό καθεστώς και προσπαθεί να την ξορκίσει. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ο ακροδεξιός πρωθυπουργός Netanyahu (φίλος αδελφικός του ψόφιου κουναβιού και της αμερικανικής συντηρητικής κυβέρνησης, αλλά και των ελλήνων, αρχίζοντας απ’ τους φαιορόζ) είναι βουτηγμένος τόσο πολύ σε διάφορες βρωμιές ώστε τα στοιχήματα για το αν θα καταλήξει φυλακή είναι 3:1 – δεν είναι, άραγε, στρίμωγμα αυτό; Όπως επίσης είναι αλήθεια ότι η ισραηλινή ηγεσία πετάγεται κάθε τρεις λίγο στη Μόσχα και όχι το ανάποδο· ποιος να είναι, άραγε, ο στριμωγμένος;

Αυτό που για την ισραηλινή καθεστωτική προπαγάνδα είναι «αχ πόσο θα θέλαμε!» (να έχουν στριμωχτεί η Άγκυρα και η Μόσχα) για την ελληνική καθεστωτική προπαγάνδα είναι απόλυτα βέβαιο!!! Ο ελληνικός εθνικισμός (σε όλες τις παραλλαγές του…) είναι άλλη κλάση. Ακούει κανείς τους ειδικούς «γεωπολιτικούς αναλυτές», επαγγελματίες ή ερασιτέχνες, πανεπιστημιακούς ή μη, που έχουν αναλάβει την τόνωση του ντόπιου ηθικού (ή απλά της παράνοιάς τους) και ανακαλύπτει ότι βρίσκεται όχι σε άλλο μέρος του κόσμου, αλλά σε άλλον πλανήτη. Η «πειστικότητα» των θεωρημάτων τους, π.χ., για τo στρίμωγμα της Άγκυρας, οφείλεται σ’ αυτό το αμίμητο, μοναδικό αλλά βαθιά ελληνικό: τον συνδυασμό εθνικής μικροαστικής έπαρσης («να σου πω εγώ!!!» “ξέρεις ποιος είμαι ρε; έλα να σου δείξω!!!”) και αμάθειας / ημιμάθειας· ποιος ξέρει τι είναι το χειρότερο απ’ τα δυο;

Το πως επικοινωνούν μεταξύ τους η ισραηλινή, η ελληνική, η αμερικανική και δεν ξέρουμε ποια άλλη προπαγάνδα δεν είναι δύσκολο να το βρει κανείς. Το ότι η Άγκυρα, όμως, δρα σπασμωδικά, επειδή είναι ένα «στριμωγμένο κράτος ταραξίας» (που έχει συμμαχήσει με κάτι χρεωκοπημένους σαν την Μόσχα, την Τεχεράνη, το Πεκίνο, την Ντόχα…) αυτό σα σύλληψη είναι, πράγματι, στα όρια του ακατόρθωτου! Όχι τίποτα άλλο, αλλά: την ίδια ώρα που η Άγκυρα είναι υποτίθεται στριμωγμένη (στην Afrin, όπως θέλει η ελληνικότατη παράνοια με ισραηλινή και αμερικανική υποστήριξη..), όπου ας το θυμίσουμε, ο τουρκικός στρατός έχει κάνει εισβολή και πόλεμο, με αίμα, όχι μόνο των αντιπάλων, την ίδια στιγμή λοιπόν που υποτίθεται ότι η τουρκία “την πατάει στο Afrin”, ο μεν Ερντογάν κάνει τουρνέ σε διάφορα αφρικανικά κράτη (όπου υπογράφει συμφωνίες για επενδύσεις του τουρκικού κεφάλαιου…), ο δε υπ.εξ. Νταβούτογλου πετάγεται ως το Βερολίνο για τις λεπτομέρειες της πλήρους (και οικονομικής) αποκατάστασης των σχέσεων τουρκίας – γερμανίας. Αν αυτό είναι το στρίμωγμα ενός κράτους / περιφερειακής δύναμης που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, τότε ποιο είναι το αντίθετο, το “ξεστρίμωγμα”;  Μήπως είναι το πόσα κιλά επιτήρηση θα έχει το ελληνικό κράτος όταν τελειώσει η προηγούμενη, επειδή παραμένει σταθερά failed state; Χμμμμ… Αυτό θα πρέπει να είναι το αληθινό “ξεστρίμωγμα”! (Χα – χα – χα!!!)

Θα ρωτούσαμε τι πίνουν όλοι αυτοί οι ντόπιοι βαθυστόχαστοι αναλυτές, αλλά είναι γνωστό. Διατίθεται απλόχερα στην αγορά… (Μπορεί και να πληρώνονται για το σνιφάρισμα εθνικίνης, ας πούμε απ’ το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών ή απ’ τις υπηρεσίες – δεν θάναι η πρώτη φορά…)

Πάντως, εντελώς πληροφοριακά, ο τουρκικός στρατός και το f.s.a. πεζικό του φαίνεται να βρίσκεται (διασταυρωμένα…) 8 με 12 χιλιόμετρα σε ευθεία έξω απ’ την πόλη της Afrin. Έτσι ώστε η σχετική συζήτηση διεθνώς να μην είναι το «αν» αλλά το «πότε» θα πέσει η πόλη. Μπορεί να γίνει σφαγή· αλλά έχει τέτοια διεθνή κάλυψη (ο καθένας για δικούς του λόγους, συχνά αντίθετους μεταξύ τους…), ώστε τον τουρκικό ιμπεριαλισμό μόνο για «στριμωγμένο» δεν τον λες…

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 7

Πέμπτη 8 Μάρτη. Πριν περίπου ενάμισυ μήνα (την Κυριακή 28 Γενάρη για την ακρίβεια) εκθέσαμε όσο περιληπτικά ήταν δυνατόν τους προσανατολισμούς του ελληνικού ιμπεριαλισμού και τις “ιδέες” του για “περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου”, σε συνεργασία με το Τελ Αβίβ και το Κάιρο (και την πάντα πρόθυμη για μεγάλα κόλπα Λευκωσία). Σ’ αυτήν την έκθεση περιλαμβάναμε τα αποκαλυπτικά λεγόμενα του Lawrence Wilkerson, (επιτελάρχη του Colin Powell, αρχιστράτηγου και ύστερα υπ.εξ. των ηπα απ’ το 2001 ως το 2005), όχι δευτεράτζας δηλαδή· κάποιους χρήσιμους χάρτες, τους επαναφέρουμε πιο κάτω)· και κάτι δικές μας κουβέντες, του είδους: … Τι θα συνέβαινε αν η Άγκυρα ασκούσε τα αναντίρρητα δικαιώματα που έχει στην ανατολική Μεσόγειο, ξεκινώντας απ’ την αοζ (που επίσης αναντίρρητα της αναλογεί) και προχωρώντας σε μια αεροναυτική συμμαχία με την Μόσχα (και γιατί όχι με το Πεκίνο, σαν τμήμα του project ένας δρόμος – μία ζώνη), ε;

Αυτό έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει, μάλλον διακριτικά απ’ την μεριά της Άγκυρας, μ’ αυτές τις τόσο ενοχλητικές (για τον ελληνικό και όχι μόνο σχεδιασμό) navtex που «απαλλοτριώνουν» για σύντομα διαστήματα χρόνου περιοχές της ανατολικής Μεσογείου. Η Άγκυρα κινείται προσεκτικά, ακόμα, εντός της διεθνούς νομοθεσίας: και απαντάει στα σχέδια για την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου» εναντίον της και εναντίον των συμμάχων της, με βάση διαθέσιμα διεθνώς εργαλεία…

Καταλαβαίνουμε ότι είναι πολιτικάντικα κολακευτικό να πιστεύει κανείς ότι ζει σ’ ένα κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος που είναι παντοδύναμο (το ελληνικό εν προκειμένω). Επιτρέπει ακόμα και στους (συχνά δήθεν) “αντί” να την ψωνίζουν ότι είναι κι αυτοί κάτι σημαντικό αφού τα βάζουν, στα λόγια, με κάτι “παντοδύναμο”!

Αυτό είναι ο ορισμός της μικροαστικής αντίληψης για το κράτος, το κεφάλαιο, τον ιμπεριαλισμό, τους θεσμούς, τα πάντα! Η εργατική κριτική δεν πρέπει να κάνει το λάθος του παραμυθιάσματος. Ούτε το άλλο λάθος της καθήλωσης μέσα στον ιστορικό χρόνο. Πρέπει να ελέγχει με την μέγιστη ακρίβεια και χωρίς παρωπίδες ή προκαταλήψεις την τρέχουσα κατάσταση του αφεντικού, είτε πρόκειται για τις δουλειές, είτε για το συλλογικό αφεντικό, το κράτος. Όχι για να “χαριστεί” σε κάτι! Αλλά για να προβλέπει τις κινήσεις του, πάντα συγκεκριμένα· και να ξέρει που θα κτυπήσει, αν μπορεί, σαν εργατικός ανταγωνισμός.

Κανένα φάντασμα δεν βοήθησε ποτέ στην απελευθέρωσή μας. Κι όσο για τα “κολλήματα”; Αυτά είναι χαριτωμένα στις παρέες (αν είναι κι εκεί)…

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 8

Πέμπτη 8 Μάρτη. Προς τα τέλη του περασμένου Φλεβάρη ακούστηκε (για λίγο) κάτι που το αφήσαμε επίτηδες ασχολίαστο (από περιέργεια…). Και επειδή πέρασε ντούκου μπορούμε τώρα να το «καταθέσουμε σαν απόδειξη» του ποιος είναι ο πραγματικά στριμωγμένος στην ανατολική Μεσόγειο.

Στις 24 Φλεβάρη η δεξιά καθεστωτική ελληνοκυπριακή εφημερίδα “ο φιλελεύθερος», κάτω απ’ τον τίτλο Αίγυπτος: υπογράφουμε αγωγό με Κύπρο πριν το καλοκαίρι έλεγε τα εξής (ο τονισμός στο πρωτότυπο):

Αποκαλυπτικές ήταν οι αναφορές του Υπουργού Πετρελαίων της Αιγύπτου Τάρεκ Αλ Μουλλά το απόγευμα της Παρασκευής στο Συνέδριο «Week of Petroleum» στο Λονδίνο:  Πριν από τα μέσα του 2018 θα υπογραφεί συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου Κύπρου-Αιγύπτου, αποκάλυψε ο Αιγύπτιος υπουργός, προσθέτοντας ότι η ΕΕ θα είναι ο κύριος αποδέκτης του παραγμένου φυσικού αερίου.

Κατά τη διάρκεια της συμμετοχής του στο συνέδριο, ο υπουργός ανακοίνωσε ότι έχει υπογραφεί προκαταρκτική συμφωνία με την Κυπριακή κυβέρνηση για τη κατασκευή αγωγού από την Κύπρο προς στην Αίγυπτο και ότι διεξάγονται περαιτέρω διαπραγματεύσεις μεταξύ των κυβερνήσεων.

…

Όπως αναφέρει η Egypt Independent, ο Αιγύπτιος υπουργός, δικαιολόγησε την καταλληλότητα της Αιγύπτου να αποτελέσει ενεργειακό κόμβο, αναφερόμενος σε διάφορους παράγοντες, όπως η στρατηγική γεωγραφική θέση της Αιγύπτου ως φορέας εκμετάλλευσης της διώρυγας του Σουέζ, το δίκτυο αγωγών αλλά και τα δύο τερματικά υγροποίησης φυσικού αερίου στη Νταμιέτα και το Ιτκού.  

Σας φαίνεται ο.κ.; Ρίξτε, παρακαλούμε, ξανά μια ματιά στους χάρτες πιο πάνω. Αν η «μοιρασιά» του πάνω χάρτη, του ελληνικού όνειρου για τις αοζ στην ανατολική Μεσόγειο, όπου η τουρκία έχει κάτι «ψιλά» και με το ζόρι, και όπου η νοτιοκυπριακή και η ελληνική αοζ είναι ανεξήγητα τεράστιες τόσο όσο χρειάζεται για να έχουν κοινά σύνορα, αν λοιπόν αυτή η διευθέτηση ήταν ρεαλιστική, για ποιο λόγο η Λευκωσία θα έστελνε το γκάζι της (ακόμα δεν το είδαμε και Γιάνη το βαφτίσαμε!) νότια, προς Κάιρο μεριά, και όχι δυτικά, προς τη νότια Κρήτη, όπου μια χαρά οι διεθνείς «επενδυτές» θα έφτιαχναν και ένα εργοστάσιο υγροποίησης; Εεεεεε;;; Γιατιιιί;

Αμ δε!!! Αυτή η μοιρασιά δεν έχει ούτε μία πιθανότητα στο δισεκατομμύριο να είναι ρεαλιστική νομικά και, άρα, επιχειρηματικά! (Άλλο οι εθνικές φαντασιώσεις). Οπότε η Λευκωσία υπογράφει (προκαταρκτικό προς το παρόν…) deal να στέλνει το αέριό της (τον Γιάνη…) νότια – δείτε τον δεύτερο χάρτη για να φανταστείτε την διαδρομή. Αυτό, ναι, είναι ρεαλιστικό. Και κυρίως «εθνικά σωστό» (αλλά δεν μπορεί να ειπωθεί φωναχτά): οι αγωγοί του κυπριακού γκαζιού (αν και όποτε…) δεν θα χρειάζεται να περάσουν απ’ την τουρκική αοζ, η οποία βέβαια για την εθνική παράνοια είναι ανύπαρκτη… αλλά… μόνο για την εθνική παράνοια. (Αν είναι να κάνουμε μπίζνες, να τις κάνουμε λογικά – ε;)

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 9

Πέμπτη 8 Μάρτη. Αυτό το συζητούμενο deal νότιας κύπρου – αιγύπτου, όπου οι σωλήνες δεν πηγαίνουν κατευθείαν στην ευρωπαϊκή αγορά αλλά κάνουν γκελ προς αίγυπτο μεριά (για να πάρουν φόρα…) είναι μια σοβαρή εκ των έσω απόδειξη των εξής:

Α) Όταν η Άγκυρα βγάζει τη μία navtex μετά την άλλη στην ανατολική Μεσόγειο κάνει κάτι που από γεωπολιτική άποψη της αναλογεί· και δεν το αμφισβητεί (στα μουλωχτά φυσικά) επιχειρηματικά ούτε καν η εθνικιστική Λευκωσία…

Β) Όταν το συμμαχικό Κάιρο κάνει τέτοια «προσφορά» στη Λευκωσία προφανώς εννοεί επίσημα πως ούτε για πλάκα δεν αναγνωρίζει σα νόμιμη και ρεαλιστική την μοιρασιά του πρώτου χάρτη, πιο πάνω – τις ελληνικές φαντασιώσεις δηλαδή. Όμως μ’ αυτό τον τρόπο δεν βοηθάει ιδιαίτερα στην περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου. Φαίνεται, μάλλον, πως η αιγυπτιακή χούντα κοιτάει τα δικά της συμφέροντα. (Είναι κάτι λογικό, που το είχαμε προβλέψει έγκαιρα…)

Γ) Όταν το φιλικό χουντικό Κάιρο κάνει τέτοια «προσφορά» στη Λευκωσία έχει την σιωπηλή συμφωνία και του τοπικού συμμάχου του, του Τελ Αβίβ, με το οποίο έχει ανοίξει ήδη σοβαρές γκαζο-δουλειές. Σύμμαχος – σύμμαχος ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός αλλά φαίνεται να κρατάει στάση αναμονής, προς το παρόν, απέναντι στις ελληνικές μαγκιές. Όχι επειδή διαφωνεί μαζί τους. Αλλά επειδή δεν βιάζεται να εκτεθεί σ’ αυτό το αντιτουρκικό «θαλάσσιο μέτωπο» όταν έχει ακόμα σοβαρές, κρίσιμες χερσαίες «εκκρεμότητες» στο συριακό πεδίο μάχης.

Θα ρωτήσει κανείς: και γιατί η Λευκωσία να κουβεντιάζει ένα deal που αποδεικνύει τα εθνικιστικά παραμύθια της για την αοζ «της»; Ο λόγος είναι απλός: επειδή αυτά τα παραμύθια έχουν ξεβραστεί ήδη, απ’ την υπόθεση του θρυλικού οικοπέδου νο 3! Μ’ όλο τον διεθνή διπλωματικό σεβασμό σ’ ένα κράτος / μέλος του οηε, κανείς δεν μπορεί να δεχτεί το ότι η ελληνο-νότια κυβέρνηση της «κυπριακής δημοκρατίας» βουλιάζει συστηματικά (σε συνεργασία με την Αθήνα πάντα…) οποιαδήποτε συμφωνία με τον βορρά, προσδιορίζοντας μια αοζ αποκλειστικά για πάρτη της, σα να είναι χωριστό κράτος στο νησί… Την ώρα που, για παράδειγμα, η βόρεια και η νότια κορέα δείχνουν σοβαρή διάθεση και τρόπο να τα βρουν!!!

Με δυο λόγια «σκατά όνειρα» για το ελλαδιστάν!!! Επικίνδυνα πάντα, ιδεολογικά, «εσωτερικά» (όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε – γι’ αυτό μιαν άλλη φορά…), αλλά με διεθνείς όρους σκατά! (Όμως μην το πείτε φωναχτά! Μπορεί να σας ακούσει κανάς ειδικός, κανάς πατριώτης, ή κανάς αναποδογυρισμένος τέτοιος… Και ξέρετε τι κάνουν οι μικροαστοί: όσο περισσότερο διαψεύδονται τόσο περισσότερο αλιχτάνε και βρίζουν…)

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 10

Πέμπτη 8 Μάρτη. Μήπως, τουλάχιστον, θα προστρέξει στο πλάι των ελλήνων ο αμερικανικός 6ος στόλος; Αυτές τις ημέρες οι ελληνάρες την έχουν ψωνίσει σχετικά, ψευδολογώντας συστηματικά και συνειδητά για τις ημερομηνίες. Αν συμπίπτουν χρονικά στην περιοχή νότια της κύπρου τα αμερικανο-ισραηλινά στρατιωτικά γυμνάσια και η παρουσία της exxon, αυτή η σύμπτωση αφορά εντελώς προκαταρκτικές δουλειές της τελευταίας στο ελληνοκυπριακό οικόπεδο 10 και όχι γεώτρηση! Η οποία είναι προγραμματισμένη να γίνει στο τέλος του καλοκαιριού ή στις αρχές του φθινοπώρου.

Αυτό σημαίνει πως η Άγκυρα έχει ευχέρεια (και στρατιωτικών) κινήσεων τώρα. Δεν χρειάζεται καν να βιαστεί να εμποδίσει κάτι· μπορεί προς το παρόν να κάνει απλά δηλώσεις και περιορισμένες κινήσεις δίπλα στην περιοχή των αμερικανο-ισραηλινών ασκήσεων. Αργότερα; Να δούμε τι θα ξημερώσει «αργότερα» στις μεσΑνατολικές ακτές…

Οι επόμενοι μήνες προμηνύονται πυκνοί και έντονοι, σε διάφορα μέτωπα του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Στη μέση Ανατολή, στην αφρική, στην κεντρική ασία, στην κορεατική χερσόνησο… Όσο για τους έλληνες και το κράτος / παρακράτος / κεφάλαιό τους, που σύμφωνα με διάφορους απολογητές είναι large, very large, very very large; Έχουν ένα βουνό δυσάρεστα μπροστά τους, μ’ ένα κοινό όνομα: ο εθνικός μικροαστισμός σκοτώνει… Όχι, φυσικά, τ’ αφεντικά!!!

(Θυμηθείτε, σε κάθε περίπτωση, αυτό: η Ουάσιγκτον α) με τίποτα δεν σκοπεύει να χάσει την όποια, έστω και μέτρια, σχέση με το τουρκικό κράτος, και β) με τίποτα δεν θα ήταν δυνατόν να υποκαστήσει το ελλαδιστάν και η ιμπεριαλιστική προσκόλησή του στην Ουάσιγκτον την απώλεια, γι’ αυτήν την τελευταία, έστω κάποιας minimum σχέσης με τη Άγκυρα. Ούτε η Άγκυρα, απ’ την μεριά της, σκοπεύει να κάψει κάθε γέφυρα…

Μια ματιά – με ανοικτά μάτια! – σε οποιονδήποτε χάρτη είναι διδακτική: αν η Ουάσιγκτον χάσει την Άγκυρα υπέρ της Μόσχας, τότε χάνει και την απέναντι μεριά της Mαύρης Θάλασσας, το Κίεβο… Κι αν χάσει το Κίεβο, τότε χάνει όλη την ανατολική ευρώπη… Μην τρώτε τα ελληνικά γεωπολιτικά παραμύθια απ’ όπου κι αν προέρχονται: είναι παραλλαγές της «χρυσής βίδας»!…

Σκέτη αρρώστια… Ανίατη!!!)

Κορέες 1

 

Τετάρτη 7 Μάρτη. Καθώς η σχέση βόρειας και νότιας κορέας προχωράει σε μια επισημοποίηση που (αυτό υποστηρίζουμε…) δεν θα αρέσει καθόλου στην Ουάσιγκτον και το Τόκιο (άσχετα αν θα επιχειρήσουν ή θα καταφέρουν να την σαμποτάρουν), μια υψηλού επιπέδου πενταμελής αντιπροσωπεία του νότου, που επρόκειτο να πάει στην Πγιονγκγιάνγκ σήμερα, πήγε προχτές… Επιπλέον, ενώ ο ένας απ’ αυτήν την αντιπροσωπεία, ο νοτιοκορεάτης ασφαλίτης Suh Hoon, επρόκειτο να φύγει «καπάκι» για Ουάσιγκτον (για να «ενημερώσει»), αυτό θα γίνει τις επόμενες ημέρες· αφού προηγουμένως κουβεντιάσει με τον Moon τι ακριβώς μπορεί να μεταφερθεί στους αμερικάνους.

Αυτά είναι μικρές λεπτομέρειες της μεθοδολογίας που ακολουθούν Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ. Μια άλλη λεπτομέρεια, είναι πως τις ανακοινώσεις περί «διάθεσης της βόρειας κορέας να συζητήσει με τις ηπα για την αποπυρηνικοποίησή της» και περί «διάθεσής της να διαλύσει το πυρηνικό και πυραυλικό της πρόγραμμα αν σταματήσουν οι εναντίον της επιθέσεις και λάβει διεθνείς εγγυήσεις για την ασφάλειά της» ΔΕΝ προέρχονται απ’ την βόρεια κορέα! Αλλά απ’ τη νότια, τον Moon ή κάποιον εκπρόσωπό του (με την «άδεια», φυσικά, του Kim). Πρόκειται για τις διαβεβαιώσεις που πρέπει να διατρέξουν τα διεθνή media φτάνοντας ως τις ηπα· πρόκειται για τις δηλώσεις που θα σύρουν την Ουάσιγκτον ή, ίσως το πιο σημαντικό, θα την βραχυκυκλώσουν σε σχέση με τις ασκήσεις που σχεδιάζει για τον Απρίλη. Είναι, λοιπόν, ο Moon (στη βάση κοινού σχεδίου των δύο κορεών) που «παραμυθιάζει» το ψοφιοκουναβιστάν – και όχι ο Kim. Κι ο λόγος είναι απλός: Ο Kim θα πρέπει να έχει περιθώριο ελιγμών απέναντι στους αμερικάνους, κι αυτό του το προσφέρει ως τώρα το γεγονός ότι είναι ο Moon και όχι αυτός που μιλάει για “διαπραγματεύσεις”…

Αντίθετα, τα καθεστωτικά μήντια της βόρειας κορέας, ειδικά μετά τις προχθεσινές και χθεσινές πολύωρες συναντήσεις του Kim με τη νοτιοκορεατική αντιπροσωπεία, δεν μιλούν για «αποπυρηνικοποίηση» και «αποπυραυλοποίηση». Μιλούν για τις προόδους που γίνονται στη συμφιλίωση έως και επανένωση των δύο κορεών….

Κορέες 2

Τετάρτη 7 Μάρτη. Το βορειοκορεατικό καθεστώς ΔΕΝ πρόκειται να διαλύσει ούτε τα πυρηνικά του ούτε τους βαλλιστικούς του πυραύλους, όσο κι αν κτυπιέται η Ουάσιγκτον! Αυτό είναι απλό και εύκολο να το καταλάβει κανείς. Αν επρόκειτο (μία πιθανότητα στο εκατομμύριο) να το «σκέφτεται», δεν θα έκανε ούτε τους κόπους ούτε και τα έξοδα να το εξελίξει σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί να κτυπήσει απευθείας τις ηπα – in case of emergency… Εξ’ άλλου, κανείς δεν εμπιστεύεται την Ουάσιγκτον στις όποιες «συμφωνίες» κάνει, ειδικά μετά το κύμα ακύρωσης αρκετών τον τελευταίο χρόνο· και εν αναμονή της ακύρωσης της 5 + 1 συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι ο Moon λέει αυτά που στριμώχνουν ήδη την Ουάσιγκτον, περί “αποπυρηνικοποίησης” του βορρά κλπ, είναι μια διπλωματική μπλόφα, την οποία όμως η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή. Ένας ελιγμός που μαζί με τις (σε γενικές γραμμές) απόρρητες συζητήσεις εδώ και μήνες μεταξύ βορρά και νότου, συγκλίνουν σ’ αυτό που θα πάρει μια έντονη μορφή τον ερχόμενο Απρίλη. Όταν, όπως ανακοινώθηκε ήδη, ο Moon και ο Kim θα συναντηθούν στην «ουδέτερη ζώνη», στα σύνορα των δυο κορεών.

Η ημερομηνία αυτής της επίσημης face to face συνάντησης δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα. Προδιαγράφει όμως τι θα γίνει μετά την 18η Μάρτη, όταν θα τελειώσουν οι χειμερινοί παραολυμπιακοί. Αντί για προετοιμασίες για τα στρατιωτικά γυμνάσια που τόσο θέλουν οι αμερικάνοι για τις αρχές Απρίλη, η Σεούλ θα ζητήσει (και με τον τρόπο της θα επιβάλλει) παράταση της «ολυμπιακής εκεχειρίας», καθότι έχουμε συνάντηση κορυφής, κι άλλωστε θέλουν κι αυτοί να ξεφορτωθούν τα παλιο-πυρηνικά τους!!!

Έτσι η Ουάσιγκτον σέρνεται στο «διπλό πάγωμα» που είχε προτείνει το περασμένο καλοκαίρι η Μόσχα και το Πεκίνο (και είχαν αποδεχτεί οι δύο κορέες αλλά είχε απορρίψει μετά βδελυγμίας η ψοφιοκουναβική κυβέρνηση), πόντο πόντο, μέτρο μέτρο,  χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι (εκτός, ίσως, από κάποια προβοκάτσια…)

(φωτογραφία: αριστέρα ο Chubg Eui-young, διευθυντής ασφαλείας και ειδικός απεσταλμένος του νοτιοκορεάτη προέδρου Moon Jae-in, δεξιά το βορειοκορεατικό αφεντικό Kim Jong-un. Ακόμα πιο δεξιά η ντίβα Kim Yo-jong. Προχτές στην Πγιονγκγιάνγκ…

Λεπτομέρεια καθόλου ασήμαντη: αυτό που κρατάει ο Kim είναι προσωπική επιστολή του Moon. Ραβασάκι, απάντηση στο προηγούμενο. «Καρδούλες», «φιλάκια», «θα τα πούμε σύντομα», κλπ…)

Κορέες 3

Τετάρτη 7 Μάρτη. Την ίδια ακριβώς στιγμή που συμβαίνουν αυτά τα σημαντικά, συμβαίνουν κι άλλα: η κυβέρνηση της Σεουλ συζητάει την τακτική της απέναντι στην επιβολή δασμών 25% στις εισαγωγές ατσαλιού στις ηπα… Μετά την πρώτη αντίδραση του Moon για «άμεσα αντίποινα», φαίνεται να προκρίνεται μια «ενδιάμεση τακτική»: προσπάθειες να πεισθεί η Ουάσιγκτον να εξαιρέσει τον νοτιοκορεατικό χάλυβα απ’ τους δασμούς.

Τα νοτιοκορεατικά χαλυβουργεία είναι ο 4ος μεγαλύτερος εξαγωγέας στον πλανήτη. Σε ότι αφορά την αμερικανική αγορά, ήταν ο τρίτος εξαγωγέας μετά τον καναδά και την βραζιλία, με 3,6 εκατομύρια τόνους προϊόντων ατσαλιού για το 2017, αξίας 3,4 δις δολαρίων. Ειδικά συγκεκριμένες επιχειρήσεις κατασκευής ατσάλινων σωλήνων, όπως η SeAh, η Husteel και η Nexteel, εξάγουν στις ηπα το 57% της παραγωγής τους.

Δεν ξέρουμε με ποιον τρόπο θα δελεάσει η νοτιοκορεατική κυβέρνηση την αμερικανική για να κάνει την «εξαίρεση»… Αμφιβάλλουμε αν (καν και καν) πιστεύει ότι θα μπορούσε να γίνει τέτοια «χάρη». Αφού, πέρα απ’ τα υπόλοιπα, αν οι άλλοι εξαγωγείς στις ηπα συνεχίσουν να επιβαρύνονται με τους δασμούς και οι νοτιοκορεάτες όχι, αυτοί οι τελευταίοι θα αποκτήσουν σημαντικό πλεονέκτημα στην αμερικανική αγορά… Θα τσακωθούν, λοιπόν, με τους πάντες, και μάλιστα με τους κινέζους, για να εξασφαλίσουν προνομιακή μεταχείριση απ’ το ψοφιοκουναβιστάν;

Υποθέτουμε ότι έχοντας απλωμένο το ζήτημα των σχέσεων με τον βορρά «κατά παράβαση» των αμερικανικών σχεδίων, η κυβέρνηση του Moon δεν θέλει να προσθέσει κι άλλους «αμερικανικούς μπελάδες» (του είδους εμπορικά αντίποινα στην usa…) στο κεφάλι του…

(Όχι τώρα τουλάχιστον).