Δευτέρα 19 Μάρτη. Δεν αξίζει να σχολιάσουμε όλα όσα έχουν ειπωθεί και γραφτεί εδώ και δύο μήνες, όλα αυτά τα “βαριά και σπουδαία”, τα “ξέρω εγώ”, “τα έχω και διδακτορικό – στη γεωπολιτική…”, για την επικείμενη ήττα του τουρκικού στρατού και του fsa πεζικού του στην εισβολή στον θύλακα της Afrin· για το «στρίμωγμα» της τουρκίας (αλλά και της ρωσίας…)· για την επικείμενη διάλυση της τουρκικής επικράτειας· για τον Αρμαγεδώνα που απειλεί τον «σουλτάνο»· για τις χρυσές εποχές που κάποτε θα έρθουν για το ρημαγμένο ελλαδιστάν… Δεν αξίζει: θα βουλιάξουν στον περίγελω της ιστορίας. Εκεί όπου ανήκαν πάντα.
Ο εθνικισμός καταστρέφει τον εγκέφαλο· κι αν είναι παρατεταμένος τον καταστρέφει οριστικά. Υπάρχει και ο αντεστραμμένος εθνικισμός, εθνικισμός που εμφανίζεται σαν κάτι άλλο, μυθολογία που παριστάνει την ανάλυση· γι’ αυτόν κάποια άλλη στιγμή (κι αυτός μαλάκα σε κάνει πάντως!!). Το γεγονός είναι ότι τα εθνικά μεγάφωνα πρέπει τώρα να κρύψουν το μουδιασμά τους: μετά την κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους του θύλακα της Afrin και της πόλης της ίδιας (οι ypg, προς έκπληξή μας, την εγκατάλειψαν αμαχητί· και καλά έκαναν…) το καθεστώς Erdogan ισχυροποιείται ακόμα περισσότερο. Όχι μόνο στο εσωτερικό της τουρκίας· αυτό είναι δευτερεύον. Ισχυροποιείται διεθνώς, τόσο σαν τμήμα του «μπλοκ της Αστάνα» (γιατί, αυτή είναι η αλήθεια, χωρίς την υποστήριξη Μόσχας, Τεχεράνης και Δαμασκού δεν θα ήταν έτσι εύκολη αυτή η εκστρατεία…) όσο και έξω απ’ αυτό. Ο οξυνόμενος ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός δεν ασχολείται με «καλούς τρόπους» για να «απομονώσει» τον τραχύ Ερντογάν! Την ισχύ λαμβάνει υπόψη του!!! Ωμό, ζόρικο – αλλά σε ενδοκαπιταλιστικές συγκρούσεις ζούμε διάολε!!! Τα γάντια έχουν βγει, δεν το έχει καταλάβει κανείς;
Φυσικά, είναι γνωστό (άλλο αν τα εθνικά μεγάφωνα ζουν για να το διαστρέφουν…) ότι η Άγκυρα ΔΕΝ σκοπεύει «να κάνει πόλεμο κατά της ελλάδας»!!! Εκείνο που θέλει το τουρκικό καθεστώς, άσχετα από κυβέρνηση, διαχρονικά, είναι να κόψουν οι έλληνες την μεγαλοϊδεατική τους αναίδεια, και να σταματήσουν να τo ζαλίζουν με τις παπαριές τους… «Η τουρκία δεν έχει αοζ στη Μεσόγειο», «η τουρκία δεν πρέπει να έχει πρόσβαση στο Αιγαίο», «η τουρκία κλέβει παλληκάρια…», «η τουρκία το ένα… η τουρκία το άλλο…»: το ελληνικό εθνικό κόμπλεξ, άλλοτε σαν ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και άλλοτε σαν «παριστάνω το θύμα της τουρκικής βαρβαρότητας» έχει σπάσει παγκόσμια ρεκόρ.
Οι ιμπεριαλιστικοί προσανατολισμοί της τουρκίας βρίσκονται αλλού κι αλλιώς. Για την ακρίβεια ο τουρκικός καπιταλισμός έχει τέτοια δυναμική ώστε θα μπορούσε εύκολα να ηγεμονεύει ευρύτερα χωρίς «αρβύλες στο έδαφος» εκτός συνόρων: τα υπό εξέλιξη «επενδυτικά σχέδια» σε διάφορα κράτη της αφρικής είναι μια καλή ένδειξη γι’ αυτό. (Ας το επαναλάβουμε: δεν έβαλε «μέσο» ο Ερντογάν για να συμπεριληφθεί ο τουρκικός καπιταλισμός στην top εικοσάδα του πλανήτη, στους g20… Ο ελληνικός σε ποια θέση βρίσκεται είπαμε;)
Αν η στρατηγική των “μηδενικών προβλημάτων” του πρώην υπ.εξ. και διανοούμενου Νταβούτογλου (η οποία, παρεπιπτόντως, επίσης “βρώμαγε” στους έλληνες – με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένοι!!!) που ακολουθήθηκε για σχεδόν 10 χρόνια απ’ τους τούρκους ισλαμοδημοκράτες εγκαταλείφθηκε απ’ το 2011 και μετά, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Άγκυρα βεβαιώθηκε πως η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ θα κάνουν κομμάτια την συριακή επικράτεια (με την οποία η τουρκία έχει ένα τεράστιο σύνορο) έτσι κι αλλιώς. Θεώρησε, λοιπόν, ότι ο isis ή κάτι παρόμοιο θα εξασφάλιζε τα νότια τουρκικά σύνορα απ’ το συρο-κουρδικό pkk.
Όταν, μετά την ρωσική επέμβαση, η Άγκυρα κατάλαβε ότι το αμερικανο-ισραηλινό σχέδιο έχει σοβαρούς και αποφασισμένους αντιπάλους και ότι δεν θα δουλέψει, όχι μόνο άλλαξε τακτική, όχι μόνο πρόσθεσε το δικό της βάρος ώστε να αποτύχει, αλλά επιπλέον άρχισε να προσανατολίζεται στο να αναλάβει «αυτοπροσώπως» την εκκαθάριση τμημάτων της βορειοσυριακής επικράτειας. Το πραξικόπημα του 2016 επιβεβαίωσε στον Ερντογάν αυτό που φοβόταν: ότι η Ουάσιγκτον είναι αδίστακτη στους σχεδιασμούς της… (Λογικό!!). Απο εκείνο το σημείο και μετά η Άγκυρα πείστηκε οριστικά ότι δεν πρέπει να εμπιστεύεται τις ηπα, και ότι πρέπει να δράσει στρατιωτικά – μέσα σε άλλη συμμαχία.
Πράγμα που κάνει εδώ και καιρό· ξεκινώντας απ’ την “ασπίδα του Ευφράτη”…
(φωτογραφία: τα τουρκικά τανκς κάνουν παρέλαση στο κέντρο της Afrin… Και η “κεντρική επιτροπή” του pkk, κάμποσα χιλιόμετρα ανατολικότερα, στην άλλη όχθη του Ευφράτη, κάνει την ζωή της κάτω απ’ την αμερικανική ομπρέλλα… Δεν έχει άδικο: οι κομματικές γραφειοκρατείες πάντα είχαν τον τρόπο τους…)