Δευτέρα 8 Γενάρη (08.42). Μια τοπική τεχνική κατάρρευση του διαδικτύου (σε κάποιο μέρος των Εξαρχείων; Κάποιο μέρος του ευρύτερου κέντρου; Οι τεχνικοί ξέρουν…) σημαίνει υποχρεωτικά φρενάρισμα της ασταμάτητης μηχανής.
Απ’ την άποψη των κοινωνικών (και όχι μόνο) διαδικασιών, αυτό είναι το μικρότερο κακό. Ελάχιστο… Όπως έγινε και με τον ηλεκτρισμό, έτσι και με την ψηφιακή δικτύωση μια κατάρρευση (εντός ή εκτός εισαγωγικών) θα σημάνει – κι όσο περνάει ο καιρός αυτό θα γίνεται ακόμα πιο καθολικό – καθήλωση. Είναι πολλά (και θα γίνουν ακόμα περισσότερα) αυτά που θα σταματήσουν μαζί με τα ηλεκτρόνια επικοινωνίας. Παρότι κανείς δεν θα μπει στον κόπο να τα εντοπίσει έγκαιρα, ας το ξέρουμε: είναι ήδη πολλά και καθοριστικά για την καθημερινή ζωή.
Ανεπαισθήτως (και ο “πολύς κόσμος” χωρίς συναίσθηση) έχουμε περάσει το κατώφλι του νέου καπιταλιστικού παραδείγματος. Που πρόκειται μάλλον να αγριέψει παρά να εξομαλυνθεί ως προς τις μεταπτώσεις του.
Είναι δυσοίωνο και θα προτιμούσαμε να παραμείνει τέτοιο. Όμως στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο, η απονέκρωση των ενεργειακών και ψηφιακών “ροών” μπορεί να αποδειχθεί “πυρηνικός πόλεμος χωρίς πυρηνικά”…