Πέμπτη 25 Γενάρη. Το να λέει ο ψόφιος κοριός ότι το ζήτημα (ξέρετε ποιο…) θα λυθεί όταν “αναιρέσει τον αλυτρωτισμό” της η δημοκρατία της μακεδονίας, είναι σα να λέει ο “τρελός σκύλος” ότι οι ηνωμένες πολιτείες θα διαλύσουν τα μισά αεροπλανοφόρα τους μόλις βόρεια και νότια κορέα ενωθούν σε (κρατική) σάρκα μία!
Μιας και το ελληνικό κράτος είναι το πρώτο (με μεγάλη χρονική διαφορά) “εθνικό κράτος” που φτιάχτηκε κατά την διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, δεν είναι μόνο μακράν το παλιότερο στον “αλυτρωτισμό”. Είναι, επίσης, αυτό που δίδαξε τον “αλυτρωτισμό” σε όλα τα μεταγενέστερα!
Στο σύνταγμα της δημοκρατίας της μακεδονίας υπήρχαν θεμελιώδη εθνικιστικά στοιχεία – αλλά ποιος διαμαρτύρεται; Οι πολιτικοί απόγονοι της “μεγάλης ελλάδας” των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών; Όσο “απόγονοι του Περικλή” είναι οι υπήκοοι του ελληνικού κράτους, άλλο τόσο “απόγονοι του μεγΑλέκου” είναι οι υπήκοοι του μακεδονικού κράτους!! Η διαδικασία της εθνο/κρατογέννεσης είναι γεμάτη παραμύθια και τέρατα – ποιος δεν το ξέρει;
Έχουν γίνει αλλαγές σ’ αυτό το σύνταγμα. Θεωρητικά θα μπορούσαν να γίνουν και άλλες. Για δώστε βάση όμως και σ’ αυτά (απ’ το ελληνοσερβική φιλία 1991 – 1995, η συμμετοχή του ελληνικού ιμπεριαλισμού στον “τρίτο βαλκανικό πόλεμο”, έκδοση αντι-σχολείο):
– … Και δυο λόγια για την πολιτική μας έναντι των Σκοπίων… Πιστεύω ότι θα μας συνέφερε η φυσική εξέλιξη του διαμελισμού των Σκοπίων, εκ των πραγμάτων, λόγω των αποκλινουσών τάσεων των εθνοτήτων που τα συνθέτουν ή, έστω, η συνύπαρξή τους, με τη Σερβία πλέον – που είναι και η πιθανότερη έκβαση – ως παράρτημά της, υπό κάποιο πολιτειακό σχήμα. Μας συμφέρει η άμεση γειτνίαση με τη Σερβία. Και στο μεταξύ δεν θα αναγνωρίσουμε τα Σκόπια. Να μάθουμε κάποτε να συμβιώνουμε και με ντε φάκτο καταστάσεις και με εκκρεμότητες…
– … Το πρόβλημα δεν είναι το ένα ή το άλλο όνομα, αλλά αυτή καθ’ αυτή η δημιουργία του αυτόνομου κράτους…
– … Θεωρούμε δίκαιο το αίτημα των λαών για αυτοδιάθεση και αναγνώριση. Στην περίπτωση όμως των Σκοπίων, αυτή στρέφεται ευθέως κατά της δικής μας ιστορικής ταυτότητας και ύπαρξης, δημιουργώντας προϋποθέσεις διενέξεων και αποσταθεροποίησης στα Βαλκάνια…
Ποιοί τα έλεγαν αυτά; Τίποτα φασιστρόνια; Τίποτα διφραγκοφραγκούληδες; Αμ δε!! Κατά σειρά: ο “πρέσβης επί τιμή” Μ. Δούντας στην πάντα πρόθυμη “ελευθεροτυπία”, στις 13 Γενάρη του 1992· ο Ορέστης Κολοζώφ, μέλος του πολιτικού γραφείου του κκε, σε συνέντευξη στον “902 αριστερά στα fm” στα τέλη Γενάρη του 1992· και ο Στέλιος Νέστορας, στέλεχος του «συνασπισμού της αριστέρας και της προόδου», τις παραμονές του «συλλαλητηρίου για τη μακεδονία» στα μέσα Φλεβάρη του 1992.
Ναι, αυτά είναι παλιά… Τα δεδομένα έχουν αλλάξει σοβαρά μετά από 26 χρόνια. Είναι παλιά, αλλά όχι ξεχασμένα. Τα πραγματικά δεδομένα έχουν αλλάξει. Τα φαντασιακά είναι πάντα ίδια. Μιλάμε για την πανίσχυρη εθνική μυθολογία: όταν την ιστορική στιγμή «μηδέν» κάποιοι θεμελιώνουν ένα συγκεκριμένο ιδεολόγημα / φαντασιακό αξίωμα, το πως αυτό θα αναπαράγεται, θα ανανεώνεται και θα «προσαρμόζεται στη συγκυρία», είναι κάτι που κάλλιστα προορίζεται να ξεφεύγει απ’ τα χέρια τους, ακόμα κι αν είναι «πατριώτες της αριστέρας» που συνέβαλαν στη δημιουργία του. Είτε τους αρέσει είτε όχι. Έκαναν την δουλειά, έκαναν το εθνικό τους καθήκον όταν έπρεπε….
Έχει απομείνει, προφανώς, κάτι. Μια σημαδούρα της μόνιμης συνενοχής. Το αριστερό θεώρημα (το ανακαλύπτουμε εύκολα παντού) ότι όσοι συμμετείχαν στο προχθεσινό «συλλαλητήριο για τη μακεδονία» (και όσοι θα συμμετάσχουν στα επόμενα) ΔΕΝ είναι φασίστες, ακροδεξιοί, μαύρη κατάμαυρη αντίδραση… Όχι!!! Είναι «αυθεντικοί πατριώτες», πονόψυχοι, που τους νοιάζει η πατρίδα τους μωρέ μωρέ, και κάπως θα τους συνετίσει η αριστέρα (του κράτους και του κεφάλαιου). Θα τους συνετίσει νομιμοποιώντας τους…
Κι έτσι, αυτή η αριστέρα στις περισσότερες παραλλαγές της, προσφέρει την στρατηγική υπηρεσία της στον καπιταλιστικό νεο-ολοκληρωτισμό: αντί να καλέσει σε ετοιμότητα και πολεμική διάταξη των αντιφασιστικών υποκειμένων (και κυρίως της τάξης μας) ενάντια στους χιλιάδες υπαρκτούς φασίστες (είτε είναι «ουρά» είτε είναι «κεφάλι») ζητάει να τους χαιδέψουμε, μπας και «μαλακώσουν»… Θα πατάξουμε τον φασισμό μέσω καλλωπισμού των φασιστών! Ωραία… (Το ίδιο ακριβώς λένε και οι δεξιοί…)
(Όταν, όμως, αλλού ξεφυτρώνουν σε διάφορες εκλογές διάφορα φασιστόμουτρα με διψήφια νούμερα, κανείς δεν λέει “όχι μωρέ, αγαθοί και καλοί άνθρωποι τους ψήφισαν…” Ή κάνουμε λάθος; Ο λόγος είναι απλός. Τους γάλλους, τους αυστριακούς ή τους ούγγρους φασίστες τους λες άνετα με το όνομά τους επειδή είναι μακριά. Εδώ το βασικό, το “εθνικό συμφέρον”, είναι το κουκούλωμα και το ξενέρωμα… Για να κρυφτεί η συνθηκολόγηση.
Αλλά: ακόμα και σαν αριθμητική, η προσπάθεια καλλωπισμού είναι πολύ βρώμικη. Καμιά 500αριά χιλιάδες ψηφίζουν και ξαναψηφίζουν βοθρολύματα· χώρια οι ψεκασμένοι. Στη Σαλονίκη να ήταν 100 χιλιάδες; Να ήταν 200; Και γιατί, δηλαδή, δεν είναι οι φαιοί ψηφοφόροι;)