Τρίτη 23 Γενάρη. Δεν είναι μόνο οι hard core φασίστες αλλά και πολλοί περισσότεροι «πατριώτες», που πιστεύουν ότι η Istanbul είναι «ελληνική». Δεν θα έκαναν, ίσως, συλλαλητήρια για να διατρανώσουν την «ελληνικότητά» της με τα τωρινά δεδομένα. Αλλά κατά βάθος πιστεύουν ότι κάποτε θα «απελευθερωθεί». Είναι μια εθνική φαντασίωση εν υπνώσει: ο πληθυσμός της Istanbul είναι 1,5 φορά το σύνολο του ελληνικού, κι αν χρειαζόταν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους έλληνες «απελευθερώτες» της μόνο με ροχάλες…
Μπορεί να μην «σπρώχνει» κανείς να γίνει υλική (δηλαδή: πολιτική με όρους ιμπεριαλισμού και εξουσίας) δύναμη η «ελληνικότητα της Istanbul», όμως δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια να το πετύχει υπέρ της «ελληνικότητας της μακεδονίας». Ως γνωστόν (στον υπόλοιπο πλανήτη, αλλά ποιος ασχολείται με δαύτον όταν παραληρεί η θεία Λίτσα;) υπάρχει όχι μία αλλά τρεις μακεδονίες. Η μακεδονία του Αιγαίου (στην ελλάδα), η μακεδονία του Πιρίν (στην βουλγαρία) και η μακεδονία του Βαρδάρη (η σημερινή δημοκρατία της μακεδονίας). Με δεδομένο ότι ο όρος «μακεδονία» αφορά κατ’ αρχήν γεωγραφικό προσδιορισμό, η φράση «η μακεδονία είναι μία και ελληνική» σημαίνει ότι το ελλαδιστάν διεκδικεί τα εδάφη και των άλλων δύο. Αυτό και μόνον αυτό.
Αυτή είναι η στρατηγική φαντασίωση της ελληνικής ιμπεριαλιστικής επέκτασης. Η τακτική φαντασίωση είναι ότι η ελληνική μαύρη αντίδραση μπορεί να βαφτίζει όποιον θέλει, όπως θέλει… Αλλά, προσέξτε: δεν ασχολείται με την μακεδονία του Πιρίν!!! Γιατί; Επειδή τα αφεντικά των ιμπεριαλιστικών ονειρώξεων το θεωρούν πολύ δύσκολο να κατακτήσουν αυτήν την μακεδονία, πολεμώντας και νικώντας το βουλγαρικό κράτος… Αντίστροφα, επειδή θεωρούν λίγο πολύ «του χεριού τους» το μακεδονικό κράτος, απ’ αυτό, σαν ενδιάμεση τακτική αποσταθεροποίησης, ζητάνε … ότι τους κατέβει. Κι αν χρειαστεί «κατεβάζουν τον λαό στο δρόμο να αγωνιστεί για τα εθνικά δίκαιά του»…
Η πολύ υπολογισμένη ιδιοτέλεια του ελληνικού ιμπεριαλισμού, είτε των ορέξεών του, είτε των φαντασιώσεών του («όπου μας παίρνει»…), φαίνεται και απ’ αυτό. Στο νότο της ιταλικής χερσονήσου υπάρχει ένα σύνολο περιοχών στα παράλια της Καμπανίας, της Απουλίας, της Καλαβρίας και της Σικελίας που έχει το εναλλακτικό τοπικό όνομα magna graecia. «Μεγάλη ελλάδα». Το όνομα έχει ξεμείνει απ’ την εποχή της Ρώμης: υπήρχαν εκεί αποικίες των ελληνικών πόλεων. Από ιστορική και ονοματολογική άποψη η magna graecia καλύπτει όλα τα εθνικιστικά επιχειρήματα που οι ντόπιοι φασίστες και τα τσιράκια τους εκτοξεύουν κατά της δημοκρατίας της μακεδονίας.
Ακούσατε, είδατε ποτέ κανέναν να διαμαρτύρεται γι’ αυτό; Να λέει «η ελλάδα είναι μία και ελληνική»; Να υπονοεί ότι πρέπει αυτά τα ιταλικά εδάφη να «απελευθερωθούν»;
Όχι!! Δεν τα βάζει ο ελληνικός ιμπεριαλισμός με το ιταλικό κράτος… Οι φαντασιώσεις, οι ψυχώσεις και οι ορέξεις του είναι για «εκεί που τον παίρνει».
Μόνο που όπως συμβαίνει και με την θεία Λίτσα, αυτήν την ιστορική περίοδο, έχει ρετάρει… Έχει βαρέσει μπιέλα… Δεν καταλαβαίνει τίποτα…