Κυριακή 10 Δεκέμβρη. Το γεγονός ότι εξακολουθεί να είναι συστατικό / αιχμή του ελληνικού αντιτουρκισμού η ιδέα ότι το Καστελόριζο “έχει αοζ” (και η τουρκία όχι….) φτάνει απο μόνο του για να εξηγήσει την τεράστια απόσταση ανάμεσα στον πρακτικό ρεαλισμό του τουρκικού καθεστώτος και την μικροαστική παράνοια του ελληνικού. Κι αυτό το χάσμα ανάμεσα στην πραγματικότητα και τις φαντασιώσεις έχει μετατραπεί ήδη σε ισχυρή γεωπολιτική ανισότητα· υπέρ της Άγκυρας φυσικά. Το ελληνικό βαθύ κράτος ηττάται “κατά κράτος” εκεί που νόμιζε ότι υπερέχει: σαν μαγαζί γωνία…
Το γεγονός ότι ο Ερντογάν έχει την άνεση να καλεί απ’ την Κομοτηνή τους οπαδούς του να σεβαστούν την ελληνική σημαία θα μπορούσε, επίσης, (συμβολικά) να επιβεβαιώνει ορισμένα πράγματα για τους πραγματικούς συσχετισμούς. Απ’ την άλλη μεριά το ότι υπάρχουν (όχι ασήμαντες) επιρροές του Γκιουλέν στη δυτική Θράκη τις οποίες οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες προσπαθούν να αξιοποιήσουν είναι, ας πούμε, μια ακόμα απόδειξη του τι πραγματικά θα ήθελε και η Αθήνα τον Ιούλη του ‘15.
Για τον Ερντογάν το ταξίδι του στην Αθήνα (και στην Κομοτηνή) ήταν μια εύκολη βόλτα (μέσα στην συνεχιζόμενη και ίσως εντεινόμενη “αναταραχή” στης μέσης Ανατολής). Για το ελληνικό καθεστώς ήταν κάτι που δεν ήθελε· και θα φροντίσει να ξεχάσει, κρατώντας (όπως πάντα) μερικά βολικά πλαστογραφημένα tips.
Και η Ιστορία θα συνεχίσει…