Παρασκευή 15 Δεκέμβρη. Εκείνοι οι αφελείς ενθουσιώδεις που στις αρχές του ’00 είχαν φάει και μας είχαν φλομώσει με το παραμύθι του “νέου χώρου ελευθερίας” που, κατά την γνώμη τους, ήταν ο κυβερνοχώρος, θα πρέπει εδώ και χρόνια να πνίγουν τα αναφιλητά τους κάτω από κάποιο (όχι cyber…) μαξιλάρι – στις μακριές νύχτες της γενικευμένης cyber επιτήρησης / χειραγώγησης.
Είχε μείνει ένα φύλλο συκής. Η λεγόμενη «ουδετερότητα του διαδικτύου». Θεσπίστηκε απ’ τον πρώην πρόεδρο Ομπάμα και είχε το νόημα ότι οι providers (επιχειρήσεις δηλαδή) θα πρέπει να εφαρμόζουν τους ίδιους κανόνες «παροχής υπηρεσιών» σε όλους τους χρήστες και όλα τα data, άσχετα από περιεχόμενο.
Πάει κι αυτό. Η ομοσπονδιακή επιτροπή τηλεπικοινιών των ηπα (που έχει καπαρωμένη την ιντερνετική νομοθεσία, έτσι, επειδή πρόλαβε…) με ψήφους 3 έναντι 2 αποφάσισε ότι επιτρέπεται οι providers να μεροληπτούν. Που σημαίνει ότι θα μπορούν να κόβουν υπηρεσίες ή sites, να ρυθμίζουν την κυκλοφορία των cyber ηλεκτρονίων… Υποθέτουμε ότι θα μπορούν να κρεμάνε ταμπέλες «έργα επί της οδού, σπεύδε βραδέως», «μην πτύετε επί του δαπέδου», κλπ. Σίγουρα θα μπορούν να πωλούν διαφορετικές ταχύτητες πρόσβασης, ή να βάζουν διαφορετικά όρια ανάλογα με το τι πληρώνει ο καθένας.
Υποτίθεται ότι αυτή η ιντερνετική λογοκρισία γίνεται για «καλό σκοπό»: επειδή κυκλοφοράει πολύ σκουπίδι – και bot τέτοιο. Το να αναθέσει, όμως, η επιτροπή το έργο της «απορρύπανσης» σε εκείνους, ακριβώς, που κερδοφορούν κυρίως απ’ την διαρκή ανακύκλωση της ιντερνετικής σαπίλας, είναι κάτι παραπάνω απ’ το να βάζει τον λύκο να φυλάξει τα πρόβατα. Είναι σα να του δίνει και μια επαναληπτική καραμπίνα – για να μην ιδρώνει για να φάει… (Αλλά στις ηπα η οπλοφορία επιτρέπεται. Κατά ορισμένους κοκκινόσβερκους επιβάλλεται κιόλας: δεν είναι δικαίωμα, είναι υποχρέωση…)
Η ε.ε. διαφωνεί, οι οργανώσεις δικαιωμάτων διαμαρτύρονται· και διάφορες επιχειρήσεις περιεχομένου επίσης (π.χ. facebook). Δεν είναι καθόλου ελευθεριακό ούτε παρήγορο το γεγονός ότι, τελικά, αυτές οι τελευταίες θα αναλάβουν την υπεράσπιση της «ελευθερίας της έκφρασης» – αυτό λέμε. Αν όχι για άλλο λόγο, σίγουρα επειδή τα big data του επερχόμενου internet of things θα έχουν free pass στις ιντερνετικές λεωφόρους· ποια “ελευθερία” ποιας “έκφρασης” είναι λοιπόν στον πάγκο;
Ένας συλλογικός σπασμός, ένας χυλός από πόζες και γκριμάτσες: από εμπορική άποψη γι’ αυτό πρόκειται κυρίως.