Παρασκευή 10 Νοέμβρη. Σχεδόν 17 εκατομμύρια υεμενιτών (περισσότεροι / ες απ’ τον μισό πληθυσμό) δεν έχουν αρκετό φαγητό· και απ’ αυτούς τα 7 εκατομμύρια ζουν ήδη σε κατάσταση λιμού. Πρακτικά αυτοί οι πολιορκούμενοι ζουν απ’ την δυτική ανθρωπιστική βοήθεια, την οποία όμως ο τοξικός πρίγκηπας του Ριάντ και οι σύμμαχοί του έχει μπλοκάρει εδώ και μερικές ημέρες. Επιπλέον η επιδημία χολέρας που έχει ξεσπάσει στην υεμένη (ελλείψει καθαρού νερού…) έχει σκοτώσει περισσότερους από 2.000 ανθρώπους· και έχει κτυπήσει συνολικά 900.000. Και πάλι η μόνη αντιμετώπιση / βοήθεια έρχεται απ’ έξω…
Αυτά είναι χθεσινές εκτιμήσεις του οηε. Όλα οφείλονται στον πόλεμο που κάνει η σαουδαραβική χούντα και έχει οξύνει ο τοξικός Salman· με τις ευλογίες και την υποστήριξη της Ουάσιγκτον.
Μ’ αυτά τα δεδομένα η πώληση των 100.000 οβίδων και του άγνωστου αριθμού βομβών σ’ αυτή την δολοφονική χούντα δεν είναι ένα απλό οικονομικό νταραβέρι. Έχοντας υπόψη ότι το ελληνικό βαθύ κράτος δεν θα μπορούσε να πουλήσει και πολύ περισσότερα στους σεΐχηδες, όχι επειδή δεν θέλει αλλά επειδή δεν έχει, πρόκειται για πλήρη συνεργασία και συνενοχή απ’ τη μεριά του στη σφαγή στην υεμένη. Αυτό είναι (θα ήταν) ένα «γαλόνι» στα μπράτσα του παρακμιακού ελλαδιστάν, στην προσπάθειά του να δείξει χρήσιμο στην Ουάσιγκτον μπας και πάρει κανά πόντο.
Όμως η συμφωνία που υπέγραψε ο ψεκασμένος υπ.αμ. με έναν κάποιο «Βασίλη Παπαδόπουλο» στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης δεν ήταν μόνο για τις 100.000 οβίδες που ήθελε το Ριάντ. Ήταν για 300.000. Αυτή η διαφορά οδηγεί σε μια μόνο σκέψη: ότι οι 200.000 προορίζονταν για «κάπου αλλού». Και επειδή αυτό το «κάπου αλλού» ήταν σε πλήρη γνώση του ψεκασμένου και των υπηρεσιών και όχι η «κομπίνα» του εμπόρου, έγινε προσπάθεια απ’ την φαιορόζ κυβέρνηση να κουκουλωθεί κρυμμένο μέσα στην σαουδαραβική παραγγελία.
Το deal χάλασε. Για που προοριζόταν, όμως, αυτή η κρυφή, «μαύρη παραγγελία» των 200.000 οβίδων πυροβολικού; Οι ενδιαφερόμενοι αυτή την εποχή δεν είναι πολλοί. Είναι, μάλλον, εξαιρετικά λίγοι. Κι αν συνυπολογίσει κανείς ότι η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ έχουν ακολουθήσει συστηματικά αυτήν την τακτική, την αγορά, δηλαδή, φορητών όπλων (αυτομάτων) και πυρομαχικών απ’ την «βαλκανική αγορά» (κυρίως την σερβία…) μέσω εικονικών εταιρειών και φυτευτών «αντιπροσώπων» / μεσολαβητών, με πλαστά πιστοποιητικά «τελικού χρήστη», προκειμένου να εξοπλίζουν στη συρία «συμμάχους» τους, είτε τμήματα του isis είτε της al-Nusra, αυτοί οι “εξαιρετικά λίγοι” ενδιαφερόμενοι για 200.000 βλήματα πυροβολικού μπορεί να είναι, πια, ένας. Αυτός που έχει απομείνει: ψάχνοντας το ποιον θέλει η Ουάσιγκτον να κρατήσει καλά εξοπλισμένο στο συριακό πεδίο μάχης τώρα πια είναι εύκολο να τον βρείτε. (Στο ίδιο σημείο συγκλίνουν και κάτι “παλιές”, νεανικές, “υπηρεσιακές” ανησυχίες του “κυρίου Πάνου”…)
Θα πείτε: όλα τα πιο πάνω είναι καχύποπτες κι αστήρικτες υποθέσεις… Έστω. Έχετε κάποια καλύτερη εξήγηση;