Παρασκευή 4 Αυγούστου. Πόσο δεξιοί πρέπει να είναι κάποιοι ώστε αντί να καταργήσουν τις μαθητικές παρελάσεις (και τις στρατιωτικές, επίσης!), κάτι που θα μπορούσαν να το κάνουν ακόμα και κεντροδεξιοί φιλελεύθεροι, κατεβάζουν ιδέες για τον εκδημοκρατισμό των σημαιοφόρων και των παραστατών; Με το άθλιο επιχείρημα ότι «είναι δικαίωμα κάθε μαθητή να κρατάει την σημαία», πράγμα που σ’ ένα μόνο λογικό μέτρο μπορεί να οδηγήσει: να κρατάει ο καθένας από μία, στις παρελάσεις, έτσι ώστε το «δικαίωμα στη σημαία» να γίνει πράξη… Πόσο δεξιοί είναι πια;
Όσοι / όσες διαβάζατε το χάρτινο Sarajevo, ειδικά στο πρώτο ένδοξο εξάμηνο του 2015, το ξέρετε: ποτέ δεν θεωρήσαμε αυτήν την “αριστέρα” μεταρρυθμιστική, ρεφορμιστική. Είναι ζήτημα αν μπορεί να θεωρηθεί καν και καν καρικατούρα του ιστορικού ρεφορμισμού της αριστέρας. Στο κάτω κάτω ποτέ δεν υποσχέθηκαν οι ροζ οτιδήποτε τέτοιου είδους. Και κανείς δεν τους ψήφισε για να το κάνουν!
Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, που ο δήθεν “μεταρρυθμιστικός” οίστρος τους αρχίζει και τελειώνει με ψευτομερεμέτια πάνω σ’ ένα δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα που δεν είναι, εδώ και χρόνια, ούτε “δημόσιο”, ούτε “εκπαιδευτικό”, ούτε “σύστημα”. Είναι, απλά, ένα παρακμιακό και παρηκμασμένο parking νεολαίας (και άνεργης τέτοιας, από μια ηλικία και μετά…) με πολλούς ορόφους. Και πολλές σκοτεινές και βρώμικες (κυριολεκτικά και μεταφορικά) γωνιές…
(φωτογραφία: Το Β λύκειο Αθηνών έκανε αυτήν την εμφάνιση στην επετειακή παρέλαση του αγίου “όχι” το 2012. Αυτό είναι ο εκδημοκρατικός του εθνικού μιλιταρισμού κυρ Γαβρόγλου – ή όχι; Οι ανώνυμοι εθνικιστοί λαϊκοί παράγοντες δεν περιμένουν από εσάς!! Αντίθετα: τρέχετε λαχανιασμένοι πίσω τους….)