Τρίτη 29 Αυγούστου. Τον Μάρτη του 2015 μια αμερικανική οργάνωση, οι “γιατροί με κοινωνική ευθύνη”, δημοσιοποίησε μια 100σέλιδη έκθεση με θέμα τους νεκρούς / δολοφονημένους στη διάρκεια του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας” σε τρία κράτη: αφγανιστάν, ιράκ και πακιστάν. Αυτή η μακάβρια δουλειά (ο τίτλος της έρευνας ήταν “body count”…) φαίνεται ότι τραβάει το ενδιαφέρον των πρωτοκοσμικών ειδικών, όχι μόνο επειδή «όλα πρέπει να μετριούνται» αλλά και επειδή τέτοιου είδους μαζικές δολοφονίες δεν μπορούν να μετριούνται άτομο – άτομο. Συνεπώς πρέπει να γίνουν συγκρίσεις με κάθε είδους αρχεία, καταγραφές· αναγωγές, διορθώσεις, κλπ.
Κατά τους υπολογισμούς της οργάνωσης (έχει βραβευτεί στο παρελθόν με Νόμπελ) οι νεκροί σ’ αυτά τα τρία μόνο πεδία μάχης του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» ήταν τουλάχιστον 1,3 εκατομμύρια· και αν το μέτρημα γινόταν με μεγαλύτερη ακρίβεια θα μπορούσαν να είναι 2 εκατομμύρια. Απ’ αυτά τα 1,3 εκατομμύρια το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό ήταν άμαχοι, με το μερίδιο των παιδιών να είναι εξαιρετικά μεγάλο. (Ας το θυμίσουμε: πρόκειται για καταγραφή πριν 2,5 χρόνια, στην οποία δεν περιλαμβανόταν η συρία, η υεμένη, η λιβύη και οποιοδήποτε άλλο μέρος στην αφρική και στη νοτιοανατολική ασία).
Αδυνατούμε να κάνουμε οτιδήποτε άλλο σαν ασταμάτητη μηχανή, απ’ το να επαναλάβουμε αυτό που είχαμε γράψει στο (χάρτινο) Sarajevo πριν ένα χρόνο (νο 109):
…Για να υπάρχει (αν είναι δυνατόν…) μια αίσθηση του μέτρου: το σύνολο των απωλειών, και απ’ τις δύο πλευρές, και των επιτιθέμενων και των αμυνόμενων, νεκρών και τραυματιών, στρατιωτών (σε μεγάλο βαθμό) και αμάχων (απ’ τους αμυνόμενους), στη διάρκεια της εισβολής και της κατάληψης του βελγίου, της ολλανδίας και της γαλλίας απ’ το γ ράιχ, το 1940, ήταν 523.676. Εκείνο ονομαζόταν, καθώς συνέβαινε, “2ος παγκόσμιος πόλεμος” – και τέτοια ήταν η καθολική κοινωνική αίσθηση… Αυτό που συμβαίνει τώρα;