Αόρατες πόλεις

Κυριακή 28 Μάη.

Νευρική ισορροπία σε αποστάσεις και σιωπές.

Φόβοι και δισταγμοί σε πρώτο πλάνο.

Εσύ ακολουθείς το σύρμα προς τα κάτω.

Στη διασταύρωση περιμένω με το περίστροφο

καρφωμένο στο στήθος.

Η κίνηση διαβολεμένα άβολη.

Νυχτερινή λυσσασμένη σιωπή

και συγκαταβατικά χαμόγελα.

Πέφτει το ρολόι στο πάτωμα,

μα ο ήχος δεν σταματά…

Αντηχεί σε επανάληψη στο πτώμα

μιας απώλειας χωρίς ανατροπές.

Απρόσωπη η απειλή.

Μόνο ήττα… εκεί που ο ήχος, λυγμός,

παράλογα ουρλιαχτά. Ήττα.

Ακόμα δεν καταλαβαίνεις;

Comments are closed.