Οι αιγύπτιοι αντικαθεστωτικοί δεν έχουν πει την τελευταία τους κουβέντα

Δευτέρα 27 Μάρτη. Δεν ήταν έκπληξη: ο προηγούμενος χασάπης της αιγύπτου, ο Μουμπάρακ, μπορεί να κοιμάται πια στο κρεβάτι του, σε κάποιο απ’ τα καλά φρουρούμενα ανάκτορά του στο Κάιρο ή αλλού. Φρόντισε ο τωρινός χασάπης, ο διάδοχός του, Σίσι. Εκείνοι που έριξαν τον φασίστα Μουμπάρακ βρίσκονται στις φυλακές ή υπό διωγμό.

Στις 25 Γενάρη του 2011, εμπνευσμένοι απ’ την επανάσταση στην τυνησία, οι αιγύπτιοι εργάτες, πληβείοι αλλά και middle class έλυσαν τα φρένα τους και ξεκίνησαν την δική τους πορεία προς το (κατά τους πρωτοκοσμικούς) «αδιανόητο»: την ανατροπή ενός δικτάτορα που είχε την υποστηρίξη όλων όσων «μετράνε»: των αιγύπτιων βαθύπλουτων, του αιγυπτιακού στρατού, και της «διεθνούς κοινότητας», απ’ την Ουάσιγκτον και την Μόσχα ως το Παρίσι και το Τελ Αβίβ. Νίκησαν, κόντρα σε κάθε πρωτοκοσμική πρόβλεψη, πληρώνοντας ακριβά με αίμα.

Δυο χρόνια μετά η αντεπανάσταση του ’13 κατάφερε να «ξαναβάλει τα πράγματα στη θέση τους». Η δημοκρατία στην αίγυπτο κράτησε λίγο – με τα μέχρι τώρα δεδομένα. Όμως αφού το «αδιανόητο» έγινε μια φορά, μπορεί να ξαναγίνει· την επόμενη φορά, ευχόμαστε ολόψυχα, με οριστική επιτυχία.

Ένα μέρος απ’ την δική μας καρδιά θα βρίσκεται πάντα στην πλατεία Tahrir και σ’ όλες τις πυρπολημένες γειτονιές των αιγυπτιακών πόλεων, εκείνης της φωτεινής άνοιξης του 2011. Δεν μπορούμε να κάνουμε προς το παρόν τίποτα περισσότερο απ’ το να μην ξεχνάμε την απίστευτη (για μας του πρωτοκοσμικούς) δύναμη της αραβικής πληβειακής υπερηφάνειας. Αλλά σ’ αυτούς τους καιρούς του πρωτοκοσμικού ρατσισμού / οπορτουνισμού, ίσως η μνήμη, ειδικά απ’ τους αγώνες και τις αγωνίες των Άλλων, είναι «κάτι».

Σαν ελάχιστη τιμή σ’ εκείνα τα εκατομμύρια των επαναστατημένων αιγυπτίων, στη μνήμη των σχεδόν χιλίων δολοφονημένων στη διάρκεια της επανάστασης, των πολύ περισσότερων βασανισμένων ανδρών και γυναικών, στη μνήμη των δολοφονημένων της αντεπανάστασης, των εκατοντάδων πολιτικών κρατούμενων, στη μνήμη του αιγυπτιακού «αδιανόητου» που έγινε πραγματικότητα μέσα από λίμνες αίματος, δύο τραγούδια.

Το πρώτο είναι ένας rap φόρος τιμής στην επανάσταση της 25ης Γενάρη, από άραβες (και έναν ιρανό) μουσικούς που ζουν στη βόρεια αμερική. To δεύτερο είναι ένα hip – hop / pop τραγούδι από μια αιγυπτιακή μπάντα μεταναστών δεύτερης γενιάς που ζουν στο Βερολίνο. (Και στα δύο βίντεο το υλικό προέρχεται απ’ τις πρώτες ημέρες της επανάστασης, γι’ αυτό και δεν περιλαμβάνει την πολύ μεγαλύτερη βία των μηχανισμών του Μπουμπάρακ καθώς προσπαθούσε, όλο και πιο απεγνωσμένα, να την καταστείλει όσο περνούσαν οι βδομάδες…)

Comments are closed.