Καλά μύδια!

21/2/2107. Δύσκολο να καταλάβει το φτωχό μυαλό μας για ποιο λόγο (παριστάνει ότι) χαίρεται το φαιορόζ γραφείο δημόσιων σχέσεων του ελληνικού (βαθέος) κράτους / κεφάλαιου. Ωστόσο οι περσόνες και οι οπαδοί τους έχουν ήδη ιστορία άρρωστου κλαυσίγελου – οπότε δεν (τους) παρεξηγούμε.
Όποιος / όποια φρόντισε να ακούσει απευθείας τις δηλώσεις των τρισκατάρατων δανειστών μετά την λήξη του χτεσινού eurogroup (και όχι τις ντόπιες δημαγωγικές ερμηνείες) έχει κάθε λόγο να αναρωτιέται. Επειδή αυτό που στα δημαγωγικά ελληνικά διατυπώνεται σαν «τέλος της λιτότητας και νέο μίγμα» (πολιτικής) είναι στην πραγματικότητα ο εφιάλτης του ντόπιου προσοδικού κράτους / κεφάλαιου· αυτό που «σπρώχνουν στην άκρη» όλες οι κυβερνήσεις μετά την ουσιαστική εκπαραθύρωση του καταραμένου Παπανδρέου του Γ και ενός στενού κύκλου γύρω του· αυτό που οι πάντες ξέρουν, στην ευρώπη και πέρα απ’ αυτήν, ότι αποκλείεται να γίνει στην ελλάδα (παρ’ εκτός μέσα από σκληρό και αιματηρό εμφύλιο πόλεμο τον οποίο, αυτή τη φορά, δεν θα κερδίσουν οι μαυραγορίτες και οι φασίστες…): πρόκειται για το come back των περιβόητων «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».
Αυτός ο καταραμένος ολλανδός σοσιαλδημοκράτης Ντάιζεμπλουμ, το είπε με την γνωστή αργκώ που απαιτεί αποκωδικοποίηση: χρειάζεται να γίνουν όλες οι διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις (είπε) που θα εξασφαλίσουν ένα δημοσιονομικό περιθώριο. Που, σε απλά ελληνικά, σημαίνει πολλά και διάφορα, ανάμεσα στα οποία κι αυτό: περιορισμός των δαπανών στη δημόσια διοίκηση…
Εκείνο που υπέδειξαν οι τρισκατάρατοι 18 υπ.οικ. της ευρωζώνης χτες είναι εξαιρετικά (και σατανικά) απλό. Αφού για δύο χρόνια δέχτηκαν να σπρώχνουν οι φαιορόζ τις «διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις» στην άκρη λαμβάνοντας στη θέση τους (σαν «ισοδύναμα») φορολογικά μέτρα (τα οποία πρακτικά συντηρούν και εξυπηρετούν το πάγιο προσοδικό μοντέλο του ελλαδιστάν ενισχύοντας διαρκώς την μαύρη, άγρια συσσώρευση) τώρα, με έξυπνο τρόπο, είπαν αρκετά μ’ αυτά – πάμε πάλι σ’ αυτά που δεν γουστάρετε! Κι επειδή ακόμα και οι πέτρες ξέρουν ότι «αυτά» είναι εκείνα που έσπρωχναν οι πρασινόμαυροι μέχρι που παρέδωσαν την σκυτάλη στους φαιορόζ, και ύστερα τα έσπρωχναν οι φαιορόζ νομίζοντας (ελπίζοντας) ότι θα καταφέρουν να ξεχαστούν, συμπλήρωσαν (δια στόματος Ντάιζεμπλουμ): δεν βιαζόμαστε… θα δούμε πότε θα ολοκληρωθούν αυτές οι μεταρρυθμίσεις.
Σωστά. Υποτίθεται ότι αυτός που βιάζεται είναι το φαιορόζ γραφείο: να προλάβει την «ποσοτική χαλάρωση» της εκτ, να προλάβει και κάποια «μείωση του χρέους» (λογιστική), να έχει κάτι να πουλήσει στους ντόπιους, μπας και ξανακερδίσει το γκουβέρνο. Ωστόσο οι καταραμένοι δανειστές τίποτα απ’ αυτά δεν άγγιξαν. Ήταν παιχνιδάκι έχοντας απέναντί τους τα φαιορόζ «πολιτικά» νήπια: απλά κήρυξαν «το τέλος της λιτότητας και την αρχή της ανάπτυξης» (υπό την προϋπόθεση ότι… «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις»… μαύρη κοροϊδία δηλαδή) δίνοντας στα «παιδιά» ένα γλυφυτζούρι…
Α, κτύπησαν και την πλάτη: μπράβο, καλά τα πάτε…